Je man ( vader en Opa ) blijft je man,
zo eigen en vertrouwd.
Je wilt hem niet graag missen,
omdat je van hem houdt.
Maar eens dan komt de dag ,
dat je hem moet laten gaan.
Je zegt dat het niet kan,
en in je ogen blinkt een traan

Annie kinderen en kleinkinderen.
Heel veel steun en sterkte wens ik jullie in deze moeilijke dagen. Je man, vader en opa is speciaal en zal altijd speciaal blijven binnen jullie gezin. De mooie dingen zullen jullie zeker in je hart bewaren. Hopelijk vinden jullie de kracht om dit verlies een plekje te geven!!
Karin van den Elzen.

Lieve Annie, kinderen en kleinkinderen.
Zojuist zeer verrassend het bericht ontvangen van het overlijden van Toon.
In de 4 jaren die ik heb meegemaakt als jullie buurman heb ik dit als zeer prettig ervaren.
Toon als goedlachse (Kanters lach) man met altijd een goed humeur en hard werkend met en voor de SRV wagen en winkel. Gelukkig was er ook nog weleens tijd voor een biertje bij mij en dat liep dan ook nog weleens uit de hand. Dan was het in ieder geval gezellig geweest.
Annie ik wens jou heel veel sterkte met dit verlies en ik begrijp dat dit zwaar zal zijn want jullie waren een echte twee-eenheid.
Dit geldt uiteraard ook voor de kinderen en kleinkinderen want Toon was een echte familieman.
Hartelijke groeten.
Roelof Schiltmans.

Lieve familie,
Er is een kaart namens ons onderweg, maar ik besef me dat ik nog niet alles heb gedeeld....
Want als ik terugdenk aan de familiedagen zie ik ome Toon naast aandacht hebbende voor zijn familie ook in de weer met zijn kleinkind Giel. Ik heb er echt bewondering voor hoe jij zo'n geweldige opa was voor je maatje Giel en natuurlijk voor jullie andere mooie kleinkinderen. Je stapte ook regelmatig met hem op de fiets, de natuur in. Hoe mooi is dat!
Ons pap, onze Ton, liet me van de week foto's zien van de Kennedymars van 1987. Ik kan me er weinig van herinneren, maar jullie liepen deze met een aantal broers en wel ongetraind. 'want dat konden wij wel zonder te trainen en het lukte ook! '. Daaruit blijkt maar weer dat jij en je broers en zussen Kanters veel in hun mars hebben. Met veel energie, af en toe een tikkeltje ondeugend en met veel doorzettingsvermogen hebben jullie samen de 80 kilometer bereikt. En deze eigenschappen heeft ome Toon vast ook doorgegeven aan zijn kinderen: met hoeveel plezier en energie Ton en Sander hun winkels runnen, daar heb ik veel bewondering voor. En Judith heeft daar vast ook haar deel uitgehaald.
Als ik nu door de AH in Erp loop voel ik jullie aanwezigheid doordat de kinderen van Ton er werken. Ook al zo'n sjouwers. Maar ik had liever gezien dat Sander er was gebleven, alleen al voor de gezellige klets. En dat ik nog altijd naar ome Toon kon zwaaien terwijl hij de stoep voor de AH schoon aan het vegen was... Maar helaas, het was niet meer zo.
Even terugkomend op de foto's van de Kennedymars: deze deelde ome Toon de avond voor zijn overlijden op de familieapp. Hoe bijzonder! Ik weet zeker dat de broers en zussen Kanters troost vinden in deze mooie herinnering die 'onze Toon' met ons heeft gedeeld....
Sterkte allemaal in deze bizarre tijd...
Groeten Marleen vden Tillaer-Kanters