Grote ongeloof bij het horen van jouw overlijden. Wat een verdriet voor René, Nina, Robin, Wendy, familie en vrienden.
Wat hebben we leuke tijden gehad tijdens onze uitjes en gourmetten met z'n allen. Zo dankbaar dat we jullie vijf weken geleden nog tegenkwamen en jou nog even gesproken hebben.
We gaan jouw lach, vrolijkheid en altijd interesse in een ander enorm missen. We gaan jou missen.
Heel veel sterkte voor iedereen.

Lieve Trudy, lieve nicht. Wat zal ik je missen. We hebben vele leuke herinneringen samen en wat had ik er graag meer met je willen maken. Vroeger bij pake en beppe in de Plasse, schaatsen op de sloot, pruimen zoeken, kastanjes zoeken, slootjes springen, streken uithalen, met alle nichten en neef. Toen na pake ook beppe overleed (ik was 15) viel alles uit elkaar en zijn we elkaar uit het oog verloren. Tot ongeveer 15 jaar terug. Het klikte nog steeds en vanaf die tijd kwamen we regelmatig bij elkaar op visite, en appten we regelmatig. Ongeveer een jaar of 12 terug hebben we nog een neven/nichtendag georganiseerd. Vorig jaar, jij net 50 en ik 51 zijn we naar de 50+ beurs geweest. We hebben genoten en lol gehad. We vonden het grappig dat er mensen waren die ons aanspraken of wij niet te jong waren voor deze beurs. We besloten dat we dit jaar weer zouden gaan. Helaas stak de corona daar een stokje voor. Toen je een paar weken terug bij mij was hebben we het daar ook nog over gehad en we besloten volgend jaar weer een poging te wagen. Hopende dat de beurs er dan wel zou zijn. Niet wetende dat het leven zo snel voorbij zou zijn. Lieve Trudy, ik mis je nu al.

Wat is het toch oneerlijk dat jij er nu niet meer bent. Veel te vroeg moeten we nu afscheid van je nemen.
Ik had altijd zo'n bewondering voor hoe je in het leven stond. Altijd vrolijk en als het nu via deze weg kon nou dan maar via de andere weg. Zo relaxt. Was ik wel eens jaloers op. Wat had ik graag langer jaloers willen zijn want dat zou betekenen dat je er nog zou zijn.
Ik moet ook steeds aan je naasten denken. Wat verschrikkelijk dat zij je zo ineens moeten missen. Je gezinnetje, je familie, je vrienden, je schoolkindertjes, je collega's. Wat een verdriet.
Ik zal nog veel terugdenken aan de gezellige gourmet avondjes met zijn allen. Samen met Sjoukje en jou aan de Pabo begonnen in Drachten. Reden we met zijn 3en daarheen. Ik ben afgehaakt maar jullie niet. We kennen elkaar dus al aardig wat jaartjes. Dat ik je laatst tegenkwam, je kwam net bij je moeder vandaan, en we gezellig even hebben gekletst, is nu ineens een kostbare laatste herinnering.
Het is niet te bevatten dat je er nu niet meer bent.
Voor iedereen die Trudy enorm gaat missen, heel veel sterkte gewenst. X Silvia