Ik kan vechten en soms zelfs winnenIk kan huilen van de pijnIk kan lachen om het levenIk kan genieten van het zijn Ik kan melden dat het goed gaatIk kan treuren van verdrietEn dit kan per minuut verschillenIk snap dit prima, waarom niet? Ik kan bergen verzettenIk kan opzien tegen de dagIk kan rennen, ik kan rustenIk kan treuren met een lach Ik kan sturen, ik kan leidenIk kan volgen als het moetIk kan juiste wegen wijzenIk weet wat slecht is, en wat goed Ik kan praten, hele dagenIk kan zwijgen als je wilIk kan prima hulp vragenIk ben druk, en soms heel stil Ik kan mezelf zijn, soms een anderIk heb vrienden om me heenIk ben moeder, dochter, partnerIk ben graag samen en ook alleen Ik kan mijn hart goed laten sprekenIk kan ook denken, heb verstandIk kan handen en voeten goed gebruikenEn soms voel ik mij totaal onthand Hoeveel ik kan, ik kan niet allesIk kan niet toezien zonder pijnHoe de ziekte van mijn kinderenHen steeds minder kind laat zijn Ik heb geen zinnen die verwoordenDe machteloosheid in mijn hartHet toekomstbeeld dat blijft vervagenSoms kraakhelder, dan pikzwart Ik kan toch echt niet duidelijk makenHoe dit heel mijn zijn verstoordIk kan helaas niet zo hard roepenDat men mij daarboven hoort Maar ondanks dat kan ik genietenVan momenten, dag voor dagEn kijk ik steeds weer uit naar morgenSoms vol spanning, maar dat mag Niemand komt ooit aan mijn dromenIk pluk het leven en de dagLaat die nieuwe dag maar komenWat hij ons ook brengen mag!