Maatje, heel wat jaartjes heb ik je intensief meegemaakt, in directie vergaderingen maar ook met onze stuurgroep KAM. Overal waar je bij betrokken was, deed je met volle overtuiging en passie. Mijn mooiste herinnering aan je was dat ik me ooit gewaagd had om een weddenschap met je aan te gaan, uiteraard grandioos verloren, wat ik toen nog niet wist maar alle andere collega’s blijkbaar wel, dat je geen weddenschap met jou moest aangaan. Onmiskenbaar geheugen was je handelsmerk. Ik ga je toewijding voor ons bedrijf en gewoon als geweldige collega missen. Sterkte voor voor de familie vrienden en collega’s GP. Blijf de mooie herinneringen aan Umberto koesteren. Rust zacht, Charles.

Meer dan 10 jaar geleden nam jij mij aan bij Homij als meisje van net 20 jaar, bijna 10 jaar ben ik ‘jouw’ secretaresse geweest. Maar we waren altijd gelijk. Je behandelde ook iedereen als gelijke. Je was niet alleen mijn directeur maar ook een goeie vriend. Je hebt mij zien opgroeien van jong meisje naar jonge vrouw van 30 jaar. En als ik 40 jaar zou worden, zou jij met pensioen gaan. Die deal stond. Maar helaas heeft het niet zo mogen zijn. Het leven is oneerlijk! Op de foto staan op de achtergrond de twee torens waar jij zo trots op bent, het project: JuBi. Deze twee torens zullen me altijd doen laten denken jou. Ik ga je ontzettend missen en ik zal je nooit vergeten!

Voor jou heeft de belofte bij dit armbandje niet gewerkt en we moesten jou laten gaan.

Je bent voor altijd ons kleine neeffie en onze grote vriend. Niks dan mooie en fijne herinneringen met een héle grote grijns! Dank dat je deel van ons leven was.