Beste lezers, familie en beste Lot,
Het verschrikkelijke nieuws van het overlijden van Vera bereikte mij via Facebook. Vera en ik hadden al heel lang geen contact meer (behalve dus Facebook). Ik ken haar eigenlijk alleen uit de periode rond haar 17e jaar (als ik het me goed herinner). We zijn ongeveer 1 jaar samen geweest rond die tijd. We hebben elkaar ontmoet in 'De Joek' (lokale jongere platform/kroeg). De herinneringen die ik van Vera heb rond deze tijd zijn niet altijd even helder. Ik probeer wat dingen voor jullie op te schrijven als herinnering. Ik heb ook nog een aantal foto's die ik ga opzoeken en uploaden (o.a. van haar gala geloof ik?)
Ik herinner me dat Vera heel eigen was, eigen mening had. Tikje onzeker. In die tijd hoorde je vaak nog bij een bepaalde stijl wat kleding betreft en Vera was voor mijn gevoel een beetje een 'kakker' en dat was ze met trots en stijl. (Ik was een skater, dus beetje wonderlijke combinatie).
We gingen vaak wandelen met het hondje van de familie, in het natuurgebiedje vlakbij het ouderlijk huis van Vera. Zo konden we lekker samen knuffelen onderweg ;)
Met kerst aten we bij onze beide ouders thuis, volgens mij de eerste keer voor ons beide om bij een 'vriendje' te eten met kerst. Het was erg gezellig en Vera viel goed in de smaak bij mijn familie. Ze was altijd heel beleefd, vriendelijk en gezellig.
Voor mijn verjaardag had ze enorm haar best gedaan door een wierook-asbak-beeldje van een boeddha te kopen en een olielampje. (Als jongen van 18/19 wist ik me daar niet echt raad mee op dat moment haha).
Ik weet nog dat ze rookte in die tijd en daarmee probeerde te stoppen. Dit vond ze toch wel erg lastig. We hebben hier enkele keren woorden over gehad geloof ik.
We gingen vaak naar buiten samen. Daar genoten we allebei erg van. Wandelen of fietsen. We hebben ook veel tijd in de achtertuin doorgebracht, met de hond spelen.
Voor Vera was familie altijd belangrijk. Ze had een goede band met haar ouders en vond het belangrijk wat zij vonden.
Uiteindelijk bleken we niet echt bij elkaar te passen en zijn we uit elkaar gegaan. (Wat voornamelijk mijn schuld was destijds). Ik weet ook niet hoe accuraat mijn herinneringen aan Vera zijn en of alles 100% klopt. Er zit veel tijd tussen.

Hey lot,

Ongeveer 9 jaar geleden leerde ik jouw mama kennen. Want jouw papa had een dame aan de haak geslagen en gelukkig een die ook met je vaders vrienden meer dan goed over weg kon. Vele jaren van gezellige avondjes kletsen, samen eten en spelletjes spelen, hebben we samen beleefd.

Je zult het inmiddels wel vaker gehoord hebben: jouw moeder was een lieverd. Ik zie haar nog voor me, zittend op de grond in mijn achtertuin, alle aandacht voor haar nichtjes. Ik vierde mijn verjaardag en het was lekker weer en dus zaten we met z'n allen buiten. Samen met Sam en Fem was jouw mama fanatiek bezig om mijn stoep vol te krijten met een regenboog aan kleuren.

Ze was ook echt een doorzetter. Ik herinner me nog dat ze na een aantal mislukte pogingen om te leren snowboarden besloten had om het dan maar op de ski's te proberen. Met z'n vieren beleefden we een mooie week wintersport in Oostenrijk. Net als bij het snowboarden, was het voor jouw mama ook op ski's flink doorzetten om van die berg naar beneden te komen. Maar ze deed het wel! Het vooruitzicht van een gezellig terrasje in de zon, waar ze onder het genot van een drankje kon bijkomen van de spannende afdaling, hielp haar daarbij. Zo ook de shotjes jägermeister, die we samen achterover sloegen voor de moed, telkens wanneer we weer bovenaan de piste aangekomen waren en een nieuwe afdaling begonnen.

Ze was ook betrokken. Ze wist dat ik erg van snowboarden houd. En toen ik ooit een moeilijke periode zat, had ze haar best gedaan om me aan te laten haken bij goede vriendin van haar, die samen met vrienden op wintersport ging. Ze hoopte zo, dat ik, ondanks dat ik alleen was, toch op een leuke wintersportvakantie zou kunnen gaan. Erg lief!

Ze stond ook klaar om te helpen toen ik net verhuisd was. Samen met jouw papa heeft ze de muur in mijn woonkamer geschilderd. Ze hebben samen hard doorgewerkt! Want in de tijd dat ik zelf 'even' weg was om nog een extra blik verf te halen, hebben ze met z'n tweetjes alles afgeschilderd. Later heeft je moeder me nog regelmatig geplaagd met de kleur van de muur. Ik had een donkerdere kleur uitgekozen dan de oorspronkelijke kleur zodat ie af zou steken tegen de rest van de woonkamer. Maar het verschil is uiteindelijk helemaal niet te zien! Zoals ze had voorspeld...

Hopelijk geven de verhalen van iedereen jou een beetje een idee over wie jouw moeder was. Hoe lief, grappig, en wat voor doorzetter ze was. En natuurlijk nog veel meer!

Liefs Romano.

Mijn herinnering aan Vera,

Wat een verrassing was het op de eerste les van het seizoen, zo'n twee jaar geleden, toen Vera het lokaal binnenstapte. Jong, vrolijk en mooi, een goede aanvulling voor onze tekengroep.
Al gauw bleek zij een een heel eigen manier van tekenen te hebben. Ze trok zich niet zoveel aan van de opgegeven materialen om een onderwerp mee uit te werken. Nee, bister inkt was haar favoriete materiaal.
Zo werkte zij haar ideeën met veel fantasie uit. Voor de hele groep een eye-opener.

Iets later in haar zwangerschap kon je goed merken dat ze met andere dingen bezig was. Ze bleef trouw komen dat wel, zelfs toen ze haar jas niet meer aankon vanwege haar dikke buik en maar met de jas van Ingmar naar de les kwam.
Wat was het leuk dat Vera en Ingmar als trotse ouders hun mooie dochter Lot op de tekenles lieten zien aan ons.
Dit beeld van Vera dat ik hier geschetst heb wil ik graag vasthouden in mijn herinnering.

Ineke van der Burg
Docent tekenen/schilderen.

Lieve Lot,

Ik kende je mama van het hockeyen bij EMHC waar ze samen met je tante Linda heeft gehockeyd.

Je moeder was een hele fanatieke maar vooral vrolijke en stoere meid! Ik bewonderde haar om haar nuchtere kijk op alles en dat ze echt gewoon deed wat zij belangrijk vond!

Heel veel sterkte en ik hoop dat jij net zo’n stoer en fantastische vrouw zult worden.

Lindsy

Lieve lot,

Samen met jouw mama en papa zijn we als groep van 6 een prison escape gaan doen. Jouw mama was hoog zwanger van jou. Ze riep van te voren heel hard dat ze echt niet van plan was te gaan rennen. Wat er ook zou gebeuren. In haar enthousiasme deed ze dit toch toen de ontsnapping daar was. Ze moest hier hard om lachen, omdat ze zelfs nog anderen inhaalde!

Helaas heb ik jouw lieve mama maar 3 jaar mogen kennen. Alle keren samen met haar waren fijn, leuk, gezellig en soms ook van serieuze gespreksstof voorzien. Het was super mooi om haar te zien stralen van trots terwijl jij op haar schoot lag. Ook de manier waarop ze jouw liet boeren was grappig, maar werkte goed, zoals ze zelf zei. Ze zette jouw dan in zitstand, maar dan iets verder naar voren gebogen. Ze deed haar hand dan onder je kin en wreef/klopte op je rug. Ze heeft je veel geknuffeld en gekust. Vanaf het eerste moment was je moeder jouw beschermengel en dit zal ze ook nu nog zijn en blijven.

Hopelijk gaan alle verhalen over je mama jou helpen om haar te leren kennen.
Veel liefs Cherinda

Je moeder heb ik leren kennen als een enorm positieve, geduldige en scherpe vrouw. Vooral haar analytische vermogen was heel scherp. Maar het meest van alles hangt me nog bij dat ze altijd positief was. Niets was haar te veel. Ze schoot niet snel in de stress en stelde de juiste vragen om de vraag achter de vraag naar boven te krijgen. Ze zat op dezelfde verdieping als ik en ik kwam haar dan ook vaak tegen op de gang. Karakteristiek vaak met een shawl om maar altijd lachend en vrolijk. Wat zag ze ook uit naar je komst en wat zagen wij weer er naar uit om Vera terug te zien naar haar zwangerschapsverlof. Nu hebben we alleen een gedenkhoekje met kaarsen voor Vera. Hoe onwerkelijk en oneerlijk.

Maar Lot, als jij ook maar 10% van je moeder krijgt en mee neemt in je leven dan wordt je ook een aanwinst voor de wereld. Je mag nee moet altijd trots op je moeder zijn. Veel succes in je verdere leven samen met je vader Ingmar.

Groet, Antoon Donkers