Net terug van vakantie gaat het eerste mailtje dat ik zie over jouw uitvaart. Vlak voor mijn vakantie hebben we nog contact gehad via hyves. Wat is dit vlug gegaan....
Onze jongsten schelen een week in leeftijd en hebben allebei hun gezondheidsproblemen waar wij het samen goed over konden hebben. Ook met de scholen liep het niet zoals wij graag hadden gewenst voor onze kinderen.We begrepen elkaar en voelden met elkaar mee. Ondanks je ziekte informeerde je altijd naar mijn jongens. Met jou werken was altijd meer werken met een vriendin dan met een collega. Ik weet dat je dol bent op je gezin en ik wens hen veel sterkte. Ik vind je een bijzondere, lieve en warme vrouw.

Lieve Veroon,
Eerst waren we \'alleen\' collega\'s. Maar na de geboorte van onze kinderen kwam er een wij-gevoel. We gingen allebei vaak naar het Sophia Kinderziekenhuis. Een aantal keren waren we daar tegelijkertijd, jij met Erwin, ik met Lisa. De ontwikkelingen van elkaar\'s kinderen waren altijd een onderwerp van gesprek. Daarna streden wij een aantal jaren, samen met onze echtgenoten, voor gerechtigheid voor onze kinderen. Daardoor hebben we elkaar nog intenser leren kennen. In januari zei je \'Ik wil weer leven. Ik stop met onze strijd\'. Een paar maanden later kreeg je het wrange nieuws, juist nadat je besloten had weer te gaan leven. Veroon, ik heb er geen woorden voor... Ik heb je leren kennen als een hele lieve, integere, sociale collega en vriendin. Ik zal altijd met een heel warm gevoel aan je terugdenken. Peter, Laura en Erwin: heel veel sterkte om dit intens verdriet te dragen.

Lieve Veroon,
Je bent veel te jong heengegaan. Begin dit jaar voelde je wat pijn. Binnen een jaar was je dood. Het leven is veel te kort geweest. We hebben samen heel wat afgestreden tegen het Leyenburg Ziekenhuis, dat door het jarenlange totaal verkeerd gebruik van lachgas zowel Erwin als onze Lisa - en andere kinderen van verpleegkundigen op de verloskamrs - voor het leven getekend heeft. Deze strijd heeft bij jou, net als bij ons, heel veel emotionele schade berokkend, zoveel dat jij er niet meer tegen kon. Wij voeren de strijd door, al gaan we er emotioneel en/of financieel aan kapot, zodat de hele wereld zal weten wat het Leyenburg ons en jullie heeft aangedaan. Nu ben je er niet meer. Maar in ons hart, al zal Annemiek zelf nog schrijven, blijf je altijd bij ons, en herinneren wij jou als een hele lieve vrouw, altijd begaan, en bij wie ik (Wim) altijd de telefoon aannam zodra ik je naam hoorde, terwijl ik dit bij anderen \'s avonds vaak niet deed. Om te praten met en te luisteren naar jou was altijd tijd en ruimte. Lieve Veroon, het ga je goed. Wij weten dat je atlijd bij Peter, Erwin en Laura zult zijn. Annemiek en ik zullen je nooit vergeten. We zullen alle fijne herinneringen koesteren en voor altijd met ons meedragen. Peter, Laura en Erwin: heel veel sterkte. Wij zullen er maandag bij zijn. Annemiek is aangeslagen en zal morgen schrijven. Veroon, heel veel liefs, Wim.

Ik houd vast aan het beeld dat Veronica bij mij achterliet: kranig en krachtig, met opgeheven hoofd de laatste maanden alles uit het leven halend wat er nog mogelijk was.
Ondanks de slopende ziekte, bleef Veronica opgewekt en moedig vooruit kijken. Zij toonde zich blij en dankbaar met alles wat nog lukte en wat nog haalbaar was. Ze was ontzettend positief en optimistisch Heel bijzonder. Die herinnering blijft. Peter, Laura, Erwin, het zal niet makkelijk zijn, maar denk vooral - net as Veronica - aan alle mooie momenten die jullie nog wel samen konden beleven de afgelopen maanden en probeer net als Veronica positief en optimistisch vooruit te kijken. Heel veel sterkte met dit grote verlies. Ook aan de overige familieleden.

Hallo Peter, Laura, Erwin en grootouders,
Gecondoleerd met het overlijden van Veronica en heel veel sterkte de komende tijd.

Pas nog met Veronica gesproken. Heel moedig hoe zij met haar ziekte omging....het is zo snel gegaan.
Heel veel sterkte met dit verlies Peter, Laura, Erwin en verdere familieleden.

Intens verdrietig, stellen wij mensen toch altijd weer de verkeerde vraag: waarom?
Ik wens Peter, Laura en Erwin veel liefde, steun en kracht om dit verlies te dragen. Ook Piet en Ineke heel veel sterkte gewenst.

Onvoorstelbaar verdrietig! Veel te vroeg, veel te jong!
Ik wens man, kinderen, ouders en andere familie veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Peter, wij kennen jullie niet, maar wij kennen wel de ouders van Veronica, daarom willen wij jou en de kinderen, maar vooral de ouders van Veronica heel veel sterkte wensen met het grote verlies van hun dochter.
(Zus van tante Ria)

Lieve fam. van Veronica, Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit intens verlies. Voor mij gevoel zo snel gegaan. Ik heb haar gekend als een betrokken, lieve. rustige en zeer goede verpleegkundige collega. Ik vind het ook onvoorstelbaar te bedenken dat ze er niet meer is! In haar laatste zieke periode nam ze nog de tijd om reacties zo lief en flink te beantwoorden, met altijd een weder vraag naar onze situatie. Ik heb heel veel respect voor de manier waarop zij met haar ziekte omging. Ik wens jullie veel kracht, liefde en steun toe.