Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Glinsterende lichtjes

In de glinstering van de lichtjes
Van de opgetuigde boom
Zie ik jouw gezicht hier voor me
Het lijkt bijna wel een droom

Want in het donkere van de dagen
Die ik nu zo zwaar hier voel
En ik zo graag wil vergeten
Als je begrijpt wat ik bedoel

Wil ik warmte om te voelen
Of jij hier weer bij mij bent
Al jouw liefde en jouw warmte
Waar ik zo aan was gewend

Maar deze kerst is nu zo anders
Gaat niet zomaar aan mij voorbij
Deze moet ik overleven
Want jij bent niet meer bij mij

Bij de glinstering van de lichtjes
Ontsnapt een blinkende warme traan
In het licht achter mijn ogen
Zie ik jou hier voor mij staan

Om de vrede terug te brengen
In mijn zere zware lijf
Wordt ik zacht door jou omarmd
Zodat ik hier niet achterblijf

In de rouw en in het donkere
Jij laat me voelen, we moeten door
Dat maakt deze kerst zo bijzonder
Hoewel ik je nog maar net verloor

Zacht raken mijn handen
Jou daar in de hemel aan
Zacht trek ik ze terug
Ik weet, ik moet je laten gaan
Zacht gaan mijn gedachten
Zwevend geruisloos door mijn hoofd
In mijn hart fladdert jouw liefde
Voor altijd
Vederlicht in mij

Ik mis je Vincent...

Het is al weer een tijd geleden
dat je het liefste af moest staan.
En dikwijls komt de vraag naar boven
waarom je nog wel door zult gaan.

Je vrienden zeggen: je moet vechten,
je komt er heus wel overheen.
Maar als ze later weer vertrekken,
voel jij je moederziel alleen.

Je kijkt naar een oude foto,
daar gaf je heel spontaan een zoen.
En met een hart vol heimwee denk je:
kon ik dat nog één keer doen.

Je ziet weer hoe jullie samen waren
en soms tranen van plezier vergoot.
Gelukkig reiken herinneringen ver,
zelfs over grenzen van de dood.

Met stil begrijpen,
Lieve Boons
mama van Bart Melders †
http://www.gedichtenhuisje.net/Bart