Ik heb er gewoon geen woorden voor, heb al 2000 lettertjes getypt en gewist maar kan mijn gevoelens niet verwoorden..
Dit is het allerallerergste wat een ouder kan overkomen,

Heel veel sterkte en moed beste ouders, we zullen voor jullie en jullie lieve engelen bidden

snik..

Ik werd koud en heb t nog steeds koud wanneer ik hieraan denk. Vreselijk....meerdere gezinnen in 1 klap weggevaagd op weg ergens naartoe.
Wensen kan hier niet meer, ik hoop alleen maar dat de nabestaanden de kracht kunnen vinden verder te gaan met deze vreselijke last op hun schouders!
Hebbe onze lieve Heer hun ziel!

Zo dichtbij, vlak om de hoek. De sirenes luidden en ik wist dat het zeer ernstig moest zijn.
Einde van de middag, ik moest die weg nemen, en de plek des onheils was gemarkeerd.

Die film wordt afgespeeld, alleen ben ik nu niet de hoofdrolspeler, maar zijn het andere gezinnen, in één klap. De politie aan de deur, de vragen waar je bent, vragen waar je naartoe gaat, niet wetende waarom al die vragen worden gesteld, wetende dat het geen goed nieuws kan zijn. De angsten, onzekerheid, hele levens op zijn kop, hoe nu verder? Waarom nog langer verder? Waarom? Is het echt zo? Ongeloof, onbegrip, verslagenheid.

De vervelende markeringen zullen nog heel lang zichtbaar zijn, de plek waar het is gebeurt, daar.... daar bij die streep. En elke keer als je er weer voorbij rijdt, wordt je teruggetrokken naar vandaag, het moment, het nieuws en de totale verbijstering.

Elk verdriet is anders, dit was mijn film, een jaar geleden toen ik het nieuws kreeg over mijn man. Maar het nieuws van vandaag is hartverscheurend, en ik kan mij jullie verdriet dan ook niet voorstellen. Het is niet minder, maar zo anders. Het verlies van je kinderen, je kostbaarste bezitten, je zou het als ouder niet moeten meemaken, het is onnatuurlijk. Wij ouders gaan eerst, zo hoort het.. maar de realiteit is anders.

Mijn tranen hebben vandaag voor deze gezinnen gevloeid, en dat zal nog wel een paar keer gebeuren als ik die markeringen weer zie. Mensen zien die strepen en velen zullen nooit het drama van die oranje lijnen weten, beseffen.

Ik ken jullie niet, maar vanaf nu, zal dat deel van de A59 voor mij een extra betekenis hebben en ik zal veel aan jullie denken.

Mijn oprechte deelneming, veel sterkte en kracht.

Deborah

Beste familie,

Ik wens jullie alle sterkte met dit onverwachte verlies. Geheel onbekenden zijn jullie voor mij maar ik kan het niet helpen dat het een onvatbaar verlies moet zijn voor jullie man, vader, ouder, familie en vrienden van deze vrouw en kinderen. Het verlies doet zelfs mij zeer.

Ik heb er verder geen woorden voor,.. heel heel veel sterkte! Maar weet dat er een hemel moet zijn waren engelen voor jullie.