Altijd de vrolijke, maar ondeugende lach, de scherpe maar grappige opmerkingen, de plagerijen en natuurlijk de stoere en zwoele blikken. Echt een mannetje. Zo ken ik jou.
Toen ik het tragische bericht hoorde ging er een siddering door mijn lichaam heen. Ik ken je misschien niet heel lang, maar in het jaar dat ik brugklasbegeleider was, en jij net op het Kennemer Lyceum kwam, heb ik zo genoten van alle vreugde, van jou en jullie hele vriendengroep, brugklaskamp zal ik nooit meer vergeten. Daarna hebben we nog altijd contact met elkaar gehad, ik vind het erg jammer dat dat contact zo abrupt ten einde komt.
Ik hoop dat je nu rust hebt, op een vrolijke goede plek zonder problemen.
Ik zal je nooit meer vergeten, je hebt een plekje gekregen in mijn hoofd en in mijn hart, rust zacht lieve Wieger.

Liefs,
Sef