Lieve Wietske,
vorig weekend was je nog bij ons op bezoek in het ziekenhuis en heb je kennis kunnen maken met je pasgeboren nichtje Robin en je neefje Jens. Wat waren we ontzettend blij om jou, Sander en Jonas te zien. Het was een prachtige zaterdagmiddag, de zon scheen ons allen in het gezicht en de koffie smaakte naar slootwater maar dat deerde niemand. Wat me nog het meest opviel was hoe vrolijk jullie waren met z'n drietjes. Als me iets is bij moet blijven van deze trieste periode is dat die kleine geluksmomenten ontzettend belangrijk zijn omdat niets blijft zoals het is. Dat genieten van die momenten deed jij als geen ander en dat vond ik heel mooi aan je. Ik zal je ontzettend missen.

liefs Coen

Lieve Wietske,

We kennen je als de lieve, grappige en gevatte vriendin van Sander en de intens trotse en zorgzame moeder van Jonas. We hadden meteen door dat je een bijzonder lief en mooi mens bent. Samen met Sander en Jonas hadden jullie alles zo fantastisch goed voor elkaar en dan gebeurt er iets dat niemand ooit voor mogelijk had kunnen houden. Het voelt intens oneerlijk dat we allemaal niet langer van je hebben kunnen genieten. Lieve Wietske, weet dat we je nooit zullen vergeten en je in gedachten altijd bij ons zult blijven.

Pim & Lonneke

Wat ben ik geschrokken en zit ik nog steeds vol ongeloof dat je er niet meer bent.
De avond ervoor toen je Jonas kwam ophalen, hadden wij nog kort gesproken en zaten wij te dollen over onze toekomst plannen. En hoe trots je op Jonas was. En zei ik tegen je" ik was zo blij op weg naar het werk vanochtend wetende dat ik Jonas weer zou zien na een weekje vrij te zijn." Wij hebben daarna elkaar gedag gezegd met de gedachte dat ik je morgen weer zal zien. De volgende ochtend bleef ik me afvragen hoelaat jullie zouden komen. Tot wij het vreselijke bericht kregen te horen.
Ik ben blij dat ik een lieve zorgzame vrouw als jou heb leren kennen.

Liefs,
Gwendeline

Wietske, jij bijzonder mens. We waren beste vriendinnen tijdens de middelbare schoolperiode. Jij voelde je ‘anders’ en dat was je ook, juist fantastisch dus! Maar het ging niet altijd over rozen, we maakten ook regelmatig ruzie. Dat maakte onze band in ieder geval niet oppervlakkig en gaf het een soort ‘zussendynamiek’. Ik vond jou soms claimend over mij en te zwaarmoedig, jij vond mij vermoedelijk soms te bot, koppig en niet altijd begripvol genoeg. Toch vonden we elkaar altijd weer en konden we dan lachen, dromen over een andere wereld en elkaar steunen. Totdat de vriendschap, heel passend ook met een flinke knal, verbroken werd. Hoewel het misschien slechts een onderbreking betrof want een paar maanden terug hadden wij ineens na lange tijd weer (online) contact; dat voelde goed en het ging meteen echt ergens over, zoals ik jou ook kende van vroeger. We spraken af elkaar weer te zien zodra ik naar Utrecht verhuisd zou zijn, nu dus. Het is een pijnlijke realisatie dat dit nooit meer mogelijk zal zijn. Ik had me er erg op verheugd om jou (opnieuw) te leren kennen en ik vermoed dat ik jou dan weer net zo mooi, boeiend en waardevol zou vinden als toen. En dat had ik je dan ook willen zeggen. Wie weet, hadden we elkaar toch weer terug gevonden. Laat ik daar maar op vertrouwen namens ons allebei.

Heel veel sterkte gewenst aan het gezin, de familie en vrienden van Wietske, voor wie zij een ondenkbaar gemis zal zijn. Niet te bevatten. Ik wens jullie veel kracht toe.

Sofie Derks

Hallo Sander,
Wij wensen jou en je familie heel veel sterkte.
Groeten,
Steven Bakker en Jiska Bersee