Tips over condoleren of herinneringen delen?
Er zijn zoveel vragen pap! Je hebt de hond nog uitgelaten, nog een cola-tic gedronken en je bent gaan slapen. Je lag er zo mooi bij toen ik je zag, zo ontspannen, alsof er geen aankondiging is geweest...de dood ingedroomd. Toch had je de zaterdag voordat je stierf pijn. Je zei in je rug en ik geloofde dat. Je zei dat je niet meer zoveel at omdat je niet meer zoveel deed op een dag...maar was het waar? Ik geloofde het, stelde geen vragen. Er zijn zoveel dingen die ik anders had kunnen doen maar ik heb het niet gedaan. Vannacht ben je twee jaar dood....in je eentje vertrokken...twee jaar! Twee jaar! Het klopt niet...het doet pijn...elke dag. Niet speciaal op vaderdag, op mijn verjaardag of met Kerstmis..ook niet speciaal vandaag. Vandaag speel ik de film af; je was er niet om acht uur...de rit naar huis, het slot van de poort dat stuk was, Jan, tante Riek....de honderden telefoontjes naar jouw nummer. Ik wist dat het mis was...Ik heb je nog zo nodig. Mis je pap! X
Jij maakte die zondag eigenlijk niet meer mee. Een dood die je jezelf had toegewenst was zonder aankondiging gekomen.
Zaterdag nog aan het klussen, een biertje en een toastje met brie...Ik weet niet of ik er ooit vrede mee zal krijgen. Geen voltooid leven; zoveel kleine dingen nog om van te genieten. Van de week stond ik in de supermarkt en ik hoorde iemand zeggen: 'Pap, wil je ook Sinas?' Ik heb zo moeten huilen! Twee jaar geleden heb ik voor het laatst 'pap' gezegd. Twee jaar zijn voorbij. Ik raakte mijn haren kwijt en ze groeiden weer aan....groeide jij ook naar weer aan. Ik mis je pap!
Als jij nog had geleefd dan waren we zonder enige twijfel naar Oostenrijk afgereisd, nu huurde ons mam een prachtig huisje bij de Efteling. Drie dagen samen...maar nooit meer echt samen. De eerste attractie was de carrousel en daar heb ik je zo gemist. Het voelde zo zinloos om daar te zijn, om iets te vieren wat er niet was. Later werd het heerlijk en we kijken terug op een prachtig eerbetoon. Bij de kabouters in het sprookjesbos staan onze voetstappen...van jou en mij. Wat worden kleine dingen belangrijk als iemand er niet meer is.
Thuiskomen van een vakantie blijft verschrikkelijk. In Londen moest ik bij veel dingen aan je denken: je verhalen over Harrods, Londeneye, het wisselen van de wacht, Tower Bridge, de drukte, Hyde Park en ook je opmerking ' een paar dagen maar je met duzend gulden niet goed' kwam in me op. Benthe is gek op Londen, zoals jij dat ook was. Zonder vooraankondiging stuitten we ineens op een prachtige W....dat deed me glimlachen. Bij thuiskomst miste ik het simpele: 'Hoe was het?' van jou...alleen dat. Ons mam plantte prachtige bloemen in onze tuin. Ik hoop je er snel te treffen.
Het went niet en het verdriet wordt niet minder. Op je verjaardag wil ik naar je toe, dat deed ik 45 jaar op rij. Er was wat jou betreft ook geen ruimte om niet te komen want: 'ge wit in heul joar da ik jarig bent, daar kunde rekening mi houwe', was jouw filosofie. Er zijn, meehelpen met drankjes inschenken en geen cadeaus. Wat zijn die keren omgevlogen, pap.
72 zou je vandaag zijn geworden. Vierden we het vorig jaar je geboortedag nog voluit, vandaag was het stil. Ik kreeg een oude foto met jou erop toegestuurd. Eentje die is genomen tijdens een paaswandeling. Gaaf hoe je steeds op blijft duiken. Het voelt nog steeds alsof ik je straks ga feliciteren maar in plaats daarvan ga ik een biertje brengen op de hondenclub. Er zijn veel mensen die hebben laten weten dat ze aan je hebben gedacht vandaag. Dat is fijn, toch pap?
Lieve opa,
je bent nu al 1,5 jaar en 2 dagen weg van ons. Ik mis je heel erg, maar ik zal onze mooie herinneringen blijven onthouden. Deze herinneringen neem ik mee, want je hoort bij mij. En in mijn gedachte ben je heel dichtbij. Ik hou van je.
Liefs,
Benthe
ben ik weer bij je, zijn we weer op die laatste dag van je leven..
Gelukkig sturen mensen nog steeds foto's van jou.
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.