Beste Fie,
Suzanne, Jules, Tom, Anna en Jasper,
Ik leerde Wil kennen als badmintontrainer in Margraten. Hij klaagde nogal eens over mijn inzet. Ik heb vele malen tegen hem ge-enkeld , heb slechts een zeer klein percentage kunnen winnen. Wil was een zeer goede speler. Een hele tijd later deelden we de tennis hobby. Bij de tennisclub hebben we flink wat strijd gehad, altijd op de baan. Regelmatig gingen we ook hier 's middags de baan op voor het enkelspel. De wedstrijdjes waren altijd heel gezellig. Gezelligheid die Wil uitstraalde in de kantine met een pilsje, geweldig. Wil was voor mij een van de mensen die bij mij een vonk los maakte, we hebben wat afgelachen samen. Wil heeft ook de nodige balletjes geslagen met Daan ,Lotte en Sara. Met volle overgave trainde hij ook hier de jeugd.
Via mijn werk mochten we horlogebandjes sorteren, de cliënten verheugden zich altijd op dit werk. Ik kwam ieder maandag rond 5 uur bij Wil om het spul af te leveren en op te halen. In die tijd gingen we altijd in november samen met Nanny en Fie, 1x per jaar uit eten. Gezellige avonden waren dat. Wil hoefde dan niet te rijden. We zijn in wat verschillende restaurants geweest. Zoals ik al zei , Wil was voor mij iemand in de top drie waar ik het meest mee gelachen heb in mijn leven. Op mijn 50ste verjaardag hadden we een karaoke, Wil zong het lied, Meisjes van Raymond van het Groenewoud, het bleek onvergetelijk te worden voor iedereen die erbij was. Een entertainer pure sang.
Een jaar of 5 geleden wilde Wil nog wel aan een nieuw avontuur beginnen . De schaakclub, iedere schaakavond vertelde hij trots dat hij over 25 jaar clubkampioen wilde zijn.
Ik wist toen nog niet dat hij het belangrijk vond om zijn hersenen te blijven trainen. De hersenen die hem daarna behoorlijk in de steek hebben gelaten. Wil was een bijzondere man voor mij en een echte vriend, waarvoor mijn oprechte dank. Warme groet uit een zonnig Margraten .
Eric Brouwers