Als collega bij TataSteel Wilfred leren kennen als een betrokken persoon, een vriendelijke persoonlijkheid en altijd behulpzaam. Vragen over Carbon Neutral en Zeremis werden keurig beantwoord. Aangesloten bij een presentatie met klant. Hierdoor, alsook door diverse trainningen, nu zelf het verhaal richting de klant doen.
Als voormalig inwoner van Castricum, Wilfred tegengekomen in het Geesterduin. Bij de opening van ons nieuwe kantoor op 11/7 aan een bureau gezeten vlak tegenover mij. Bij de Beach Volley Bowl van Tata elkaar in het voorbij gaan nog even gegroet en de vraag " hoe gaat het ". En dan nu dit. Onwerkelijk, oneerlijk, waarom, toeval, pech, zoveel vragen die jullie als familie, partner, kinderen, verdere familie en vrienden en kennissen ook zullen hebben. Ik wens eenieder heel veel sterkte bij de verwerking van dit enorme verlies. Sterkte, Hans Kloosterhuis

Zo onwerkelijk en oneerlijk... ik snap het gewoon niet. Hoe kan zo'n mooi mens plotseling worden weggerukt uit het leven. Altijd zoveel gezelligheid met de kids en alle verhalen en altijd hetzelfde 'jullie blijven toch wel eten?'. We probeerden altijd in de vakanties af te spreken en eigenlijk was dat te weinig. Je was laatst nog hier, ff pizzaatje halen? Gezellig! Laat Mick maar in de Tesla rijden vindt hij vast leuk ;-). Altijd hadden we het over de kinderen en trots dat we waren en zijn! Jullie stonden meteen klaar voor ons toen ik van het dak 'gelazerd' was, en we net met het huis bezig waren, zo fijn! Klussen en daarna weer lekker met zijn allen happie eten en een wijntje doen.
Weet dat we er voor Lies, Bas en Emma zijn en de herinneringen koesteren! God wat mis ik je nu al....
X

We hebben het allemaal weleens meegemaakt: een narrow escape. Even niet opgelet, ging gelukkig net goed, met de schrik vrij. Hoeveel narrow escapes krijgt een mens in zijn leven? Het is zo intens triest dat het deze keer voor Wilfred net níet goed ging... Ik hoop en wens dat jullie dit uiteindelijk een plaats in jullie leven kunnen geven, en dat jullie veel steun van de mensen om jullie heen zullen krijgen in het proces daar naartoe. Deze woorden zijn hierbij hopelijk ook een begin. Intens medeleven en warme groeten van Jan Driessen (Tata Steel, Customer Technical Support)

Toen jullie nog in Berkel en Rodenrijs woonde kwamen we vaak langs bij jullie en ook andersom. Maar toen jullie verhuisde naar Castricum werden onze bezoekjes logeerpartijtjes. De vriendschap die ik met Emma had en nog steeds heb, is voor mij een hele belangrijke vriendschap. ik weet nog dat ik van Emma altijd "Musicaly's" moest opnemen maar dat eigenlijk nooit wilde. Wilfred moest daar altijd erg om lachen. Het is altijd een gezellige boel bij jullie thuis en ik kijk er altijd heel erg naar uit om naar jullie toe te gaan. Als avondeten haalde Wilfred bijna altijd speciaal voor mij sushi. Als ik bij jullie logeerde was het altijd gezellig en jullie zorgde ervoor dat we altijd leuke activiteiten gingen doen zoals: zwemmen, naar monkey town, naar de bioscoop enz. Ik voel me heel erg thuis bij jullie. Ik ga Wilfred heel erg missen en zal Emma en natuurlijk Bas en Liesbeth heel erg steunen.

Om de een of andere reden moet ik steeds denken aan die keer dat we de avondvierdaagse in Berkel en Rodenrijs met onze kinderen liepen. Ik weet niet eens meer of dit nu alleen met Emma en Kai was of ook nog met Bas en Mick. Wat ik wel nog weet is dat we 10 km lol hadden. Lachen om die gekke kids van ons, die heen en weer rennend, niet 10 maar 20 km liepen, zingend, kletsen over dagelijkse dingen, uiteraard ook over reizen en nog veel meer. We dachten over zoveel dingen hetzelfde.
Misschien moet ik er wel telkens aan denken omdat dit voor mij vanaf dat moment voelde als een hechte vriendschap. De jaren daarna, ook na jullie verhuizing naar Castricum was het altijd weer een feest om jullie te zien. Een lekkere lunch, een etentje aan het strand en iedere keer hadden we elkaar weer zoveel te vertellen, Onderwerpen raakten nooit uitgeput. Ik ga deze gesprekken zo ontzettend missen.

Lieve Wilfred, weet dat we er voor Lies, Bas en Emma zullen zijn, het voelt als "eigen" . Wij gaan met hen door met deze gesprekken en blijven herinneringen aan jou met elkaar delen. X

Al vanaf dat ik ongeveer 5 of 6 was, kwam ik als beste vriend van Bas bij Wilfred thuis. Bijna elke keer dat ik er was kwam op de een of andere manier het onderwerp sport ter sprake. Ik was toen groot fan van Nike, maar Wilfred werkte bij Asics. Dat was altijd een grappige "strijd". Ik was om toen ik voor mijn atletiekwedstrijden van hem mijn eerste Asics spikes kreeg. Ik was er zo trots op en ik ben er van overtuigd dat ik betere prestaties leverde. Bedankt voor je interesse in mij. Niet alleen in mijn sport, maar ook in mijzelf.