Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve pap, hoe heb je het daar? Ik denk heel veel aan je er gaat geen dag voorbij en het dan met het besef dat ik je niet meer kan aanraken of kan spreken. Denk vaak aan onze tijd samen in het ziekenhuis, hoe we daar zaten hand in hand en ik aaide je dan over je wang. Ik heb in huis een plekje met een foto, een kaars en een roos voor je gemaakt. Op de foto zit je op de bank zoals je de laatste tijd zo vaak zat. Het is een mooie foto. Verder heb ik van Sander veel mooie foto's gekregen van de vakantie in Indonesië. Hier sta je regelmatig op met een bord eten, wat ook bij je paste.
Aankomende maandag 4 juli, is het al weer 40 dagen geleden. Mamma houdt een selamatan op 3 juli dus dan zijn we met veel familie samen om jou te herdenken. Mis je xxx P.S. mamma heeft jouw trouwring weer en ik heb het steentje om mijn nek wat ik lang geleden van jou heb gekregen.

Lieve Ome Wim,
Heeft u uw weg al een beetje gevonden daar tussen de sterren. Ik begrijp dat u Door voor een ongeluk heeft behoedt. Dat heeft u goed gedaan. Wel blijven opletten hoor vanaf uw wolkje. Ik hoop dat u papa en mama ook gevonden heeft en ze de groetjes hebt gedaan. Weet u, het is raar om zonder 1 ouder of in mijn geval beide ouders te moeten doorgaan. We kunnen jullie toch nooit missen. Het is een heel raar gevoel om volwassen te worden. Want dat ben je als je een of beide ouders moet missen. En dan heb je de dagen zoals, moederdag en vaderdag, die blijven toch altijd wel moeilijk.
Ik ben erg trots op Door (en toch blijft ze Doortje voor mij hhahahaha), zoals ik meekrijg hoe ze met het verlies van u omgaat. Petje af hoor. Ik zal binnenkort maar weer eens een bakkie bij haar gaan doen. En dan zal ik haar ook namens u een hele dikke knuffel geven.
Nou lieve ome wim, blijf waken over uw gezin en kleinkinderen. En ik zal een kaarsje voor u branden.
Dikke kus,
Bertine

Lieve pap 22 juni 2011 al weer 4 weken geleden nam je afscheid. De tijd staat niet stil, al heb ik soms het gevoel wel stil te staan. Het gemis is groot. Ook vandaag branden we een kaarsje bij je foto en ik heb er een roos bij gezet vanmorgen. Always in our thoughts!

19 juni 2011 Vaderdag. Pap mijn eerste vaderdag zonder jou.... Gek hoor, maar gelukkig hebben we hier ook nog een pappa in huis van 2 lieve kleine mannen dus we hebben wat afleiding. Maar het is en blijft raar dat ik niet meer even kan bellen of kan langskomen. xxx

19 juni 2011 Lieve pap onze eerste vaderdag zonder jou........ gek hoor en al zo snel na je overlijden een dag waarop je er eigenlijk had moeten zijn. Thijs heeft je vanmorgen een boek laten zien zei hij tegen mij... Ik zei tegen wie praat je dan?? Tegen de wolken. Hij liet je een boek zien van de Flower Faries met muziek..... Kus

Lieve pap,

Helaas heb je het niet meer mee kunnen maken maar Thijs die zit op zwemles en na lessen in badje 1 zit hij vanaf volgende week in badje 2! Zooooo trots zou je geweest zijn net als wij dit zijn. Enne Jesse die heeft van de week zijn eerste fruithapjes genomen en hij lacht en kletst zoveel. Hij is een lief en tevreden kereltje en weet je ook als ik heel dicht langs een deur loop denk ik aan je: pas op Door stoot zijn hoofd niet..... Vandaag weer met een aantal mensen op de school van Thijs over je gepraat. Thijs maakt steeds tekeningen met allerlei kleuren en dan 1 lijn met zwart. En weet je in zijn vriendenboekje had een meisje uit zijn klas geschreven: wat ik voor jou wens: dat je je opa weer in de hemel ziet later. Lief he, maar we houden Thijs hopelijk nog heel lang bij ons! Je gluurt maar vanaf jouw wolkje naar hem en hou hem vandaaruit maar in de gaten, net zoals je ons in de gaten zal houden. Ik weet dat je nog heel dichtbij ons bent, want vandaag had ik een engeltje naast me zitten, had bijna een botsing, maar het ging net goed. Of jij was het of oma, maar 1 van beiden was in de buurt. Kus Door

Lieve pap, wat had je een boel foto's van mij in je "abortustas" zitten. Ik heb dat tasje gisteren nog even doorgespit in bij zijn van mamma. Och och je had me altijd in veelvoud mee onderweg.... Dikke knuffel

Lieve pap, gisteren was het al weer 3 weken geleden dat je ons verliet en 2 weken geleden dat we je naar je laatste plekje brachten. We zijn gisteren eerst met de klas van Thijs naar de speeltuin in Baarn geweest en hier heeft hij heerlijk genoten! Daarna zijn we naar mamma gereden en zijn bij haar geweest van 5 tot 22.00 uur. Harald heeft in de tuin gerommeld, het ziet er zo slordig uit dat hij een paar keer de tuin gaat doen voor haar. We hebben met z'n 4-en Thijs, mamma, Har en ik patat gehaald. Toen ik het bij Petershof ging halen kwamen er natuurlijk allerlei herinneringen omhoog..... Jij met je patat telkens weer. Denk aan je en mis je.

Lieve pap, vandaag is het al weer 2 weken geleden dat we je naar je laatste plekje brachten. De tijd vliegt om, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk! Het is zo gek dat ik je niet meer aan door de telefoon kan spreken en dat ik je niet meer kan bezoeken. Kus en ik hou van je.

Lieve papa,

Ik zou nog even de tekst neerzetten die ik op 1 juni 2011 heb voorgelezen.

Namens mijn moeder:

Wim ik heb heel veel van je gehouden al was het soms moeilijk.
Maar wass sich liebt das neckt sich en for better en worse dat hebben
we beloofd.

We zullen je vreselijk missen.

Liefs
Mienke

Namens Thijs:

Lieve opa, Kijk je vanuit de hemel nog naar me?
Voor opa. Ik wilde niet dat je dood ging.
Ik hou van je.
Opa: ik mis je. Xxx Thijs

Van mij voor mijn lieve pap

Hoop doet leven zoals mijn paps zei......
26 februari 2011 werd Jesse geboren, het was allemaal weer spannend, maar je hebt hem kunnen zien en zei wees zuinig op Jesse en Thijs en zorg goed voor ze. Net zoals je je bezorgd kon maken om Thijs, deed je dat nu ook al voor Jesse. Pap het komt goed met deze 2 kleintjes belooft! Ergens in maart begon je steeds over het feit dat ik iets moest komen van jouw, het moest iets blijvends zijn. Ik heb je nog net op tijd kunnen laten zien dat ik een gouden armband heb gekocht met de namen van de jongens erin gegraveerd.

11 mei 2011
Een leven begint op de dag van een geboorte....
Je maakt als mens veel dingen mee in je leven.
Ook mijn vader heeft veel meegemaakt en heus ik zal niet alles van hem weten.

Voor mij is hij altijd lief geweest, ik was zijn oogappel.
Vorig jaar werd er vasculaire dementie vastgesteld en toen vielen er voor mij veel puzzelstukjes in elkaar... vandaar dat gedrag, vandaar zijn reacties enz.
Hij werd opgenomen in het ziekenhuis en werd van daaruit naar een verzorgingshuis in Ugchelen gebracht.... Ineens was hij thuis hij belde mij om dit door te geven en zei ik ben thuis, maar ik moet zondagavond weer in Ugchelen zijn. Ik zei doe dat dan ook, want dan mag je een volgende keer weer naar huis toe. Maar ja paps was ook eigenwijs en ging niet terug, maar bleef thuis.
Toen ik hem weer zag zei hij ik ga niet terug, als ik dood ga dan doe ik dat thuis.

Maanden vliegen over, met ups en downs. Ik heb Thijs en Jesse, toen hij nog thuis was, nog meegenomen. Toen hij Jesse voor het eerst zag zei hij wat een lief klein mannetje wees zuinig op hem en op Thijs.
Zaterdag 7 mei kwam er een telefoontje van mijn moeder: pappa wordt opgenomen in TGZ. Zondag ben ik met Harald en Jesse en mijn mams bij hem geweest. Hij zat in een stoel en ging net eten... Die paar hapjes die erin gingen....

Het is mijn vader die daar zit in een rolstoel en mij niet meer herkent. Hij heeft het over eten en vroeger en zegt: het is rustig op Ambon en hij zegt dat zijn billen pijn doen van het zitten. Dan ineens heeft hij zin in een banaan, maar even later als je vraagt wil je nog iets is het antwoord nee. Het is een man van weinig woorden geworden in wel zeer korte tijd.
Het is mijn vader die daar zo zit en hij heeft steeds het gevoel dat hij gaat vallen of dat hij aan het eten is.....
Het is mijn vader die daar zo zit en zegt in het Maleis: 1 ding is zeker iedereen gaat dood.
Het is mijn vader die daar zo zit en niet meer weet wat hij zegt of doet.
Het is mijn vader die daar zo zit en ik hou zijn hand vast.
Het is mijn vader die daar zo zit ik herken hem zo niet.
Het is mijn vader die daar zo zit en ik begin te huilen.
Het is mijn vader die daar zo zit en hij was altijd lief voor mij.
Het is onze vader die daar zo zit 1 ding heeft hij mij verteld: ik hou van mijn 3 kinderen ik ben erg op ze gesteld.
Het is mijn vader die daar zit, een man van weinig woorden geworden en hoe lang hij nog mag leven daarover heeft niemand een idee.
Het hart is sterk, het hart van een Camerling, maar dat mijn vader binnenkort er niet meer zal zijn dat is een ding.... Zodra er plek is in een verzorgingshuis zal hij vanuit TGZ daarheen gebracht worden. Dit zal dan waarschijnlijk zijn eindbestemming zijn. Tot die tijd zal ik, hoe moeilijk ook, naar hem toe blijven gaan.... Het is nl. mijn vader die daar zo zit in een rolstoel.....

22 mei 2011
Vanmorgen ben ik even alleen bij pappa geweest. Hij zat in de rolstoel, dit omdat hij anders alleen in foetushouding in bed ligt. Gesprekstof is er niet meer. Hij herkent me wel en zegt dat hij me lief vindt en vraagt of ik bij hem wil blijven.... Hij wil niet meer leven, hij wil dood, maar ik en anderen hebben dat niet in de hand. Ik heb hem gezegd ga maar.... ga maar naar oom Jan en tante Carrie en oma, dan heb je rust. Bij mij kwamen er tranen... wie zegt dat nou zo tegen iemand waarvan je houdt, het is zo tweestrijdig. Maar ik besef dat het beter zou zijn als hij zijn ogen zou sluiten, maar nogmaals ik ben niet de baas. Het einde nadert maar niemand weet wanneer. We hebben verder gewoon gezeten hand in hand en niet veel meer gezegd. Dat hij van ons houdt dat weet ik dat heeft hij nog vaak gezegd.
Ik ben naar huis gegaan en heb hem ingefluisterd dat ik van hem hou en heel zachtjes zei hij ik hou van jou.

24 mei 2011:
Zometeen 13.15 uur met Harald richting pap. Het was niet verantwoord hem gisteren nog te vervoeren met de ambu van TGZ naar Ugchelen . Hij kreeg een klein beetje morfine tegen de pijn en reageert al niet meer op mijn mams die daar al vanaf vanmorgen is. Vergeleken met gisteren gaat het nu weer slechter met pap.... We hebben een van je favoriete cd’s van BZN aangedaan, zo was het niet zo stil ik je kamer. Na 6 uur waken bij paps ben ik met Har naar huis gereden. Mams bleef slapen.... Zoals Har zei tegen mijn paps: tot morgen en anders goede reis..........

25 mei 2011 kwart over 8 's morgens toen we het nieuws al wisten
Goede reis lieve pap ben blij dat we gisteren nog samen waren....
Vanmorgen 6.05 was je er klaar voor. Je bent onderweg naar degene van wie je veel hield: je zus je broer en je mama.
Ik zal je vreselijk missen! Je bent altijd lief voor mij geweest.
Ik kom zo naar je toe ga eerst je kleren halen en daarna zal ik achter je aan rijden van Ugchelen naar Baarn.....

25 mei 2011 's avonds kort briefje aan mijn lieve vader

Pap wat een dag was het vandaag zeg.... je bent er niet meer, maar oh wat zijn we druk geweest met je. Het begon met het telefoontje van mamma 5.40 uur zij vroeg of ik naar je toe wilde komen. Tuurlijk wilde ik dat dus ik zei ja. Een paar minuten later heb ik mam teruggebeld en gevraagd: kom ik dan nog op tijd?? Het antwoord was nee waarschijnlijk niet. Ik ben dus thuis gebleven en om 6.05 uur ging de telefoon en vertelde mamma dat je rustig heen gegaan bent. Voor je overleed deed je je arm nog omhoog vertelde mamma, alsof je gedag zwaaide. Daarna was je klaar om te gaan. Het telefoongesprek werd beëindigd en ik ben koffie gaan doen met een sigaretje en toen vloog er door mijn hoofd: die bellen, die bellen, Thijs heeft sportdag, Har moet werken enz. Ik heb Ien gebeld en zij is gekomen zodat Har Thijs kon wegbrengen en thuis kon blijven. Ik ben rond 9 uur naar jou gereden. Eerst nog even langs huis gegaan om je kleren te halen. Raar ik in jou kast jou kleren pakken. Deed je toch altijd zelf.... Toen ik aan kwam bij Rumah Saya was Corine daar ook, we hadden wel afgesproken om elkaar te zien, maar later die dag. Ik was blij dat ze er was.

Ik ben bij je gaan zitten heb je geaaid en gekust en nog even tegen je gepraat en natuurlijk, net als nu, kwamen er tranen, gemeende tranen want ik was gek op je en je bent altijd lief geweest voor mij eigenlijk heb je me altijd verwend. Denk aan o.a. het aardappels zoeken tijdens een vakantie op Banda, die dingen waren moeilijk te vinden daar, maar je vond ze en nam ze mee. En zo waren er meer dingen waarmee je me mee verwend hebt.

Je lag er rustig bij en het was net of je elk moment iets zou gaan zeggen of gewoon zou gaan bewegen, maar nee..... Mamma heeft je verzorgd en toen lag je er bij als een heertje, gewoon zoals je was altijd netjes op je zelf. Ook nu hoorden we weer het cd-tje van BZN op de achtergrond.

Om 13.30 uur kwam de auto om je mee te nemen naar Baarn. De mevrouw van het uitvaartcentrum was met nog een meneer om je van je bed nog in je laatste bedje te leggen. Die mevrouw vroeg of wij wilden helpen: Tuurlijk want ik heb je altijd geholpen dus ook nu. Ik hield je bij je voeten en mamma bij je hoofd vast en de mevrouw en meneer van het uitvaartcentrum deden je middenlijf. Daar lag je in je bedje mooi en klaar om te vertrekken richting lift en naar buiten naar de auto. Weet je toen we de lift uit kwamen stonden er heel veel medewerkers van Rumah Saya in een soort boog om je een laatste groet te brengen.... dit was zo'n mooi gezicht.

Toen ging je in de auto en zijn we achter je aangereden mamma, ik en Corine en dat ging heel goed we reden dicht achter je en hebben je veilig gebracht naar 't uitvaartcentrum. Je lag ook hier er netjes bij. Ik heb je 2 foto's in je handen gegeven van Thijs met Jesse, gelukkig heb je Jesse nog net op tijd kunnen zien. Ik ben blij dat je onze 2 kleine mannen hebt mee mogen maken en ook al is dit afscheid moeilijk ik weet dat het beter is zo, maar geef me de tijd om te verwerken. Ik zal hoe dan ook altijd aan je denken, aan je laatste zinnen o.a. ik heb 3 kinderen waar ik heel veel van hou, ik vind je lief, je hebt me altijd geholpen. Verder zullen veel dingen ons aan jou herinneren, je sate, je geeet, je verhalen over Banda, meerdere bekers koude thee en water die op de tafel stonden, je foto's die ik in de loop der jaren heb gemaakt. Maar ook een doerian waar je altijd gek op was zal ons aan je herinneren en Har geeft je er 1 mee.

Lieve pap we houden van je en wensen je een goede reis naar tante Carrie en oom Jan en alle andere dierbaren die je al zijn voorgegaan. Nu ben ik moe na zo'n dagje druk zijn met jou, maar goed ik kan zo proberen wat te slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag voor ons en voor jou is er nu heerlijke rust. Geniet dus maar van de rust en het geen pijn meer hebben.

Tot ergens en een goede reis.
Liefs Harald Thijs Jesse en Door