Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Willy den Besten-Berkhof

03-07-193324-07-2020
      Willy den Besten Berkhof

      Lieve ma,
      Je bent geboren 03 juli 1933 in Apeldoorn

      Dochter van Hendrik Berkhof en Grietjen Johanna Weegink
      Je ouders zijn respectievelijke 81 en 72 jaar geworden.
      Jij bent 87 jaar geworden
      Je was de jongste van de drie kinderen
      Je had een oudere zus Nettie die op 17 April 2003 is overleden en je broer Jan is op je verjaardag 03-07-2018 overleden

      Je hebt Pa leren kennen in 1952 in Apeldoorn

      Jullie zijn op 12 April 1956 getrouwd, ruim 64 jaar getrouwd en 68 jaar bij elkaar.
      jullie kregen 3 kinderen en minimaal 4 kleinkinderen en veel achter kleinkinderen.

      Je jeugd jaren ging niet zonder slag of stoot, dit kwam mede door de oorlog.
      Jullie groeiden op in Apeldoorn

      Je ging naar school in Apeldoorn

      Je werkte bij Linzen Naai atelier, en bij het Sportfondsenbad.

      Toen jullie zijn getrouwd woonden jullie op de Hoogstraat waar Yolanda is geboren, daarna zijn jullie verhuist naar de Mauvestraat waar jullie altijd met veel plezier hebben gewoond en waar veel werd gefeest met onder andere Henk en Klazzien, hier ben ik (Hans) geboren.

      Na de Mauvestraat zijn we op de Anklaarseweg gaan wonen waar Sjohn werd geboren, daarna hebben we nog gewoond aan de Kruizemuntstraat en de Jacob Marisstraat in Apeldoorn. De periode aan de Jacob Marisstraat was erg vervelend, er werd borst kanker geconstateerd en je moest de vreselijke operatie ondergaan, je was toen net 50 jaar. Op de dag dat je thuis kwam uit het ziekenhuis werd je vader begraven, waar je helaas niet bij kon zijn. Zelf vertelde je ons regelmatig dat je zelf dacht dat de artsen het fout hadden gehad en dat je geen borst kanker had, want de andere 7 vrouwen die bij je op de afdeling lagen in het ziekenhuis waren allemaal overleden. Of het wel of niet zo was zullen wij nooit weten, wat ik wel weet dat we in ieder geval na die tijd nog ruim 37 jaar van je hebben mogen genieten.

      Vakanties waren altijd een feest voor jullie en ons, of het nu was met An en Bertus of met Nettie en Leo of met An en Jan, of met de kinderen en kleinkinderen je maakte er altijd een boek van.

      Wat ik mij er nog kan van herinneren waren de mooie vakanties met de caravan, ik denk dat we de meeste landen in Europa wel hebben bezocht. En natuurlijk de vaste seizoen plaatsen in onze jeugd op camping de Bosgraaf in Lieren en bij Dieka op de Rendeklippen in Heerde.

      Wij kunnen gerust zeggen dat we een hele mooie jeugd hebben gehad en alles in het teken stond van Pa en de kinderen, je had altijd het beste met ons voor en zorgde altijd dat alles tot in de puntjes geregeld was. Ik weet nog goed toen Pa bij de Sparta werkte en tussen de middag thuis kwam, precies om tien over twaalf het eten op tafel stond, het eten naar binnen werd gewerkt en Pa nog een klein half uurtje op de bank kon gaan liggen en dan weer snel op de fiets naar de Sparta ging om op tijd weer aan de slag te kunnen.

      Voordat je kwam te werken bij het Sportfondsenbad was je altijd bezig met kleding aan het maken voor ons en voor anderen, je maakte zelf de patronen, het maakte niet uit wat, je kreeg het altijd voor elkaar. Gordijnen, trouwjurken, broeken bloezen of de Sinterklaas en Pieten pakken voor de Sparta, het ging allemaal door jou vingers.

      Je was daarnaast ook erg slim je wist altijd precies op je eigen manier dingen over te brengen tot een ander daar toch rekening mee hield, ik in ieder geval wel.
      Ik herinner mij nog, als ik met mijn vrienden uit ging, (ik was toen denk ik een jaar of zeventien) jij vertelde altijd , ik ga pas slapen als je thuis bent. Ja en in je achterhoofd hield ik daar toch regelmatig rekening mee.

      Ook toen het internet er aan kwam wilde je op de hoogte zijn van hoe dat werkte, je volgde zelfs een cursus “Word” om brieven te kunnen schrijven.
      Zelfs toen je ruim de 80 was gepasseerd kon je met de technieken om gaan, je ging niet meer naar de bibliotheek je had een elektronisch E-reader waar de boeken op gedownload werden.
      En telebankieren draaide je jou hand ook niet voor om, ging niet snel maar het lukte je jou wel.
      Lezen was je grote hobby en dat wisselde je af door met Pa samen achter de computer te zitten, om vakantie boeken of stambomen van de familie bij te werken.

      Daarnaast was je altijd druk met het maken van verjaardag en kerstkaarten, dit werd in 2017 wat lastiger doordat je ene hand niet meer zo goed werkte, en het knippen moeilijker werd.

      Maar dit werd door jullie opgelost door om een groot gedeelte van de familie en kennissen, maar een foto te mailen van jullie samen met een ge foto shopte kersttak er om heen.

      Op feestjes en partijen waren jullie altijd te vinden en deze sloegen jullie als het maar even kon niet over. En andersom werd jij ook nooit vergeten, als één van jullie beiden jarig is, kwamen er altijd minimaal zo’n 50 personen op je verjaardag. Hier was je altijd erg blij mee.

      In 2008 zijn jullie verhuist naar Epe hier woonden jullie met veel plezier samen.

      Heerlijk vond je het om op het balkon te zitten achter het glas, jullie zaten vaak meer op het balkon dan in de kamer, en jullie hadden het ook zo ingericht dat je van alle gemakken was voor zien.

      Samen met Pa hebt je veel gefietst in de bossen rondom Epe, jullie hadden toch een streven om elk jaar zo’n duizend kilometer te fietsen, en dat lukte meestal prima.
      De laatste jaren werd dat wat minder, en de arts adviseerde ook omdat niet meer te doen.

      Op 12 April 2016 waren jullie 60 jaar getrouwd, trots waren jullie dat de burgemeester van Epe even een bakje koffie kwam drinken, trots dat je met familie en vrienden een feest konden houden in de molen in de Beemte.

      Gemiddeld zijn jullie tot 2018 nog twee keer per jaar op vakantie geweest.
      Het waren meestal vakanties met de bus en dan een dag of 10. Jullie laatste reis samen waren Berlijn en Wenen, de allerlaatste was de reis met de trein van de Mont Blanc express.
      En zoals ik net al schreef maakte je van elke vakantie een soort dagboek wat later werd verwerkt in een fotoboek.

      Pa ging in 1991 met de Vut en jij ging op 2 juli 1992 ook in de Vut nadat je 13 jaar aan de kassa had gezeten bij het sportfondsenbad. Ik kan met Recht zeggen dat jullie hebben genoten van jullie ruim 28 jaar pensioen.
      Eind 2019 veranderde het een beetje in je hoofd, je werd een beetje meer vergeetachtig, in het begin was dat nog niet zo erg, tenminste voor mij niet. Had je koffie in gedaan kreeg ik er altijd een koek bij, en 10 minuten later kwam je met dezelfde trommel nog eens langs. Je vertelde dan ik ben je helemaal vergeten koekje te geven. In het begin lachte ik er om en pakte het 2e koekje natuurlijk ook aan. Zoals jullie weten heeft mij dat goed gedaan.
      Maar 14 Maart 2020 werd het anders. Pa belde mij op zaterdag avond om 22:00 uur op en vroeg of ik wilde langs komen, want Ma vroeg steeds aan hem, waar is Steven, en hij vertelde ik sta voor je. Ze herkende pa niet meer. Later die avond zijn we nog naar de dokterspost gegaan, we dachten dat ze misschien iets van een atacje had gehad, maar het bleek een blaas ontsteking waar verwardheid door ontstond.
      S’ Avonds weer terug naar huis. Ma had hoofdpijn, ik vertelde haar ga maar lekker naar bed, ben je misschien morgen van je hoofdpijn af. Ja maar ik ga niet met die man naar bed, Ma dat is Steven da ga je al 68 jaar mee naar bed. Dat kon ik wel zeggen maar dat was niet zo.
      Helaas het werd het niet veel beter, vooral voor Pa was het moeilijk.
      Buurtzorg heeft Pa veel hulp geboden, en het is allemaal wel heel vervelend. Als ik bij haar kom en weer naar huis ging zei ze meestal doe je de groeten aan je moeder, lachend zei ik dan maar, zal ik doen Ma. Afgelopen weken kreeg je het eten en drinken niet meer naar binnen, met als gevolg uit droging verschijnselen. Donderdag 23 juli werd je naar Apeldoorn
      gebracht met de bedoeling om door middel van een infuus weer wat aan te sterken en daarna eventueel naar een verzorgingshuis in Epe te gaan.
      Helaas laat je hart je nu op het laatst in de steek.
      Je bent gelukkig zonder verder pijn te hoeven leiden rustig ingeslapen.

      En helaas moeten we het nu zonder jou verder, we zullen je missen.


      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 18   |   niet OK
        Herbert. Bij deze wil ik jou condoleren met het verlies van moeder. Veel sterkte gewenst in deze toch al bijzonder zware en moeilijke tijd.

        Jan Smid . lid mannenkoor.

        Jan - Doetinchem
        11 februari 2021

        Deel deze pagina:

      • Ik mis je
        reactie 17   |   niet OK
        Ik mis je
        Bij alle bijzondere
        gebeurtenissen word
        je nog steeds gemist.
        ook al ben je niet meer hier,
        je staat voor altijd in mijn
        hart en geheugen gegrift.
        ik zou zo graag nog
        met je willen praten
        en nog gewoon jouw
        kind willen zijn.
        Yolanda

        yolanda - Heerde
        22 december 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 16
        D

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        D - Vaassen

        5 augustus 2020

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 15   |   niet OK
        Lieve wil wij herinneren jou als een lieve zorgzame moeder echtgenoot en vriendin wij hebben een prachtige vakantie samen gehad je was samen met Steven en hebben genoten ,En een gastvrije vrouw ook toen ik met Evert was zijn wij samen bij jullie op visite geweest Rust Zacht lieve Wil

        Ria - Epe
        3 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Sterkte!
        reactie 14   |   niet OK
        Beste familie van Wil,
        Wij ( Hans en Monique Aberson) herinneren Wil als een lieve en zorgzame vrouw. Altijd even belangstellend naar ons toe. Altijd vragen hoe het met de kinderen en kleinkinderen ging. Het eerste contact begon aan de Jacob Marisstraat toen Steven en Wil onze buren werden. Maar later ook de feestjes en partijtjes die ze samen met Hans en Gerda mochten vieren en ook de vakantie's samen. Altijd gezellig.
        Hele mooie herinneringen om aan terug te denken.
        Steven, kinderen en achterkleinkinderen wij wensen jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!
        Lieve groetjes van Hans en Monique.

        Monique - Apeldoorn
        3 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Tante Wil
        reactie 13   |   niet OK
        Daar kwamen we veel , ook vroeger al met mijn ouders , ik kan me nog herinneren dat ik met vrienden op weg was van Hengelo naar Overloon ca. 1972 , toen scheurde ik onderweg uit de broek van de boord tot aan het kruis , en toen , even via Apeldoorn langs Tante Wil , even de naaimachine op tafel en een half uur later konden we toch nog naar Overloon , geweldig , dit is me altijd bij gebleven.
        Leo

        Leo - Hengelo
        30 juli 2020

        Deel deze pagina:

      • Heel veel sterkte
        reactie 12   |   niet OK
        Lieve familie,
        Heel veel sterkte gewenst bij het verlies van jullie lieve zorgzame echtgenote, moeder, schoonmoeder en oma.
        Liefs, Rick Langereis en Linda Voorhorst.

        Linda - Wapenveld
        30 juli 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 11
        wim en lenie

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        wim en lenie - Epe

        30 juli 2020

      • .
        reactie 10   |   niet OK
        Dag lieve Willy,
        Wij hebben je gekend als een zorgzame lieve vrouw. Samen met Steven een twee-eenheid volgens mij. Wij zagen je in ieder geval altijd samen haha.
        Veel meegemaakt in het leven en veel moeten verwerken. Ja wie eigenlijk niet?
        Als je een respectabele leeftijd bereikt dan ligt er veel achter je, veel herinneringen en veel ervaringen die je voor het leven vormen.
        En een prachtige leeftijd heb jij zeker bereikt.
        Wij begrijpen dat de laatste loodjes zwaar zijn geweest. Ja, zo gaat het meestal.
        Je zoon Hans heeft een prachtig 'in memoriam' over je geschreven, veel weet ik daar ook van.
        Je prachtige ansichtkaarten herinner ik mij en het maken van kleding komt mij ook nog bekend voor.
        Lieve Willy, Rust Zacht.
        Voor Steven hebben wij de wens dat hij in staat zal zijn om de fijne herinneringen te bewaren en in de komende periode zijn draai enigzins zal vinden.
        Dit zal niet meevallen, maar is helaas de realiteit waarmee je verder moet.
        De kinderen en kleinkinderen wensen wij ook veel sterkte, het valt niet mee om een moeder/oma te verliezen.

        Piet en Ria van Keulen-Roordink

        Piet en Ria - Apeldoorn
        29 juli 2020

        Deel deze pagina:

      • Gecondoleerd
        reactie 9   |   niet OK
        Wij wensen de familie en kennissen veel sterkte met de verwerking van het verlies van Willy. In mijn herinnering zal ze blijven als een hartelijke en zorgzamen vrouw.

        Gerrit

        Gerrit - Kralendijk
        29 juli 2020

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.