In enkele weken veranderde jouw leven van rustig en stabiel naar onbestemd en onstuimig. We herinneren ons Wim als altijd betrokken en geïnteresseerd met wie je goede gesprekken kon voeren, niet klagen, maar nuchter, positief en met humor dingen benaderen. Behulpzaam en zo zichzelf blijvend. Niet praten-maar doen en waardering uiten als hij hulp kreeg. Diep respect hoe hij zijn eigen, dagelijkse leven combineerde met de verzorging van Bep en tegelijk aandacht bleef geven aan familie en omgeving. Wim hielp ons mee bij duikactiviteiten en regelmatig zag ik hem vanuit mijn werkkamer wandelen met de honden. Toen Wim zelf hulp nodig had, kreeg hij die op de wijze zoals wij hem kennen, van vooral Astrid en Claudia.
Allen, heel veel sterkte bij het verwerken van dit persoonlijke verlies!
Erna & Erwin