Lieve Wout,
Vele jaren hebben wij zo'n hechte vriendschap gehad, tot op het laatste moment durf ik wel te zeggen, en dan opeens ben je nu niet meer hier. Het is een heel raar gevoel dat ik je nooit meer ga zien. Dan ga je erover nadenken over vriendschap en wat dat dan inhield voor ons. En kom ik tot de conclusie dat jij gewoon mijn beste vriend was Wout. Dat voelt zo gek om te om te bedenken en om te zeggen. Dan denk ik terug aan alle mooie herinneringen. Het Felisenum, de voetbal bij VV IJmuiden, de avonden op stap en ga zo maar door...
Je bent zoveel meer geweest dan een vriend. Je was er altijd als je vrienden je nodig hadden en keerde hen nooit je rug toe. Je deed een stapje extra voor hen. En voor iedereen was je dat bereid te doen, want je hart was zo onbeschrijfelijk groot. Zelfs toen je het zwaar had met alles wat op je af kwam de afgelopen maanden, als ik langs kwam, en hoorde wat je nou weer allemaal voor medische dingen moest ondergaan, zelfs toen was je positief. Je wilde niet dat mensen zich zorgen maakten om jou, want het ging goed komen. Het had ook goed moeten komen, want dit is oneerlijk en onrechtvaardig. Maar Wout, jij bent het zo waard om je zorgen om te maken. Ik ga je dan ook heel erg missen.
Maar ik ben dankbaar voor alle mooie momenten die we samen hebben gehad. En ik krijg tranen in mijn ogen als ik denk aan alle mooie momenten die we nog hadden kunnen hebben, want dat verdiende jij. Dat verdiende jij echt. En ik krijg ook tranen in mijn ogen terwijl ik dit schrijf. Ik denk dat je me vierkant zou uitlachen nu, en dat snap ik goed, want zelfs nu zou je nog positief blijven. Wout, je was een levensgenieter, en zo stond je in het leven, iedere dag kon weer iets moois brengen, en je deed de dingen in het leven die je mooi vond. Zoals surfen en gewoon goed genieten, het leven met beide handen vastpakken en niet meer loslaten tot je niet meer kon vasthouden. Je hebt zo dapper gestreden tot op het laatste moment. Toen ging het gewoon niet meer.
Ik denk dat ik namens alle vrienden en vriendinnen spreek als ik zeg dat het moeilijk gaat worden om dit alles een plek te geven. Maar de plek die je krijgt is permanent. We zullen je altijd bij ons dragen. In onze gedachte, maar ook in ons hart.
