Lieve Ada,

Wat hebben we genoten om bij jou te mogen zijn op elke woensdag.
Het was altijd wel weer een feestje.
Eerst koffie –natuurlijk altijd met een koekje en chocola erbij- en dan de mand met opmaakspulletjes, want dat je er verzorgd uitzag, vond je altijd belangrijk. Opmaken en haren doen.
Lekker kletsen over van alles en nog wat. Over de kinderen, hoe trots je op hun was en Roel die altijd voor je klaar stond. Ook gelachen over allerlei stommiteiten die we allemaal wel een keer uitgehaald hebben.

Dan lekker even gymen en dansen. Altijd moest er een plaat op van Abba of Doe Maar. Lekker gezellig sfeertje. Medicijnen uitzetten. Ook gingen we altijd naar buiten als het kon of in de tuin zitten. Als we niet naar buiten konden, deden we spelletjes. Eten koken volgens jouw aanwijzingen en dan ging je even rusten.
We zijn naar het Parkinson café geweest en je wilde zo goed en zo kwaad als het ging, doorgaan met leven en vond het moeilijk om de ziekte te accepteren.
Je liet ons toe in jullie huiselijk sfeer en dat voelde goed. Natuurlijk waren er ook verdrietige momenten, de acceptatie van de ziekte en de achteruitgang van je lichaam. De aftakeling van je lichaam was zo zwaar, maar je bleef altijd optimistisch.

We zijn blij dat we jou hebben leren kennen en zullen jou nooit vergeten.

Dag lieve Ada.

Paulien ~ Anneke ~ Caroline
Hans Dick Wilma

Lieve Roel, Sanne &Jeroen, Luuk & Sanne,
Wat een groot verlies... verwacht en toch onverwachts.
Een bijzondere vrouw is Ada dat hoef ik jullie niet te vertellen. Ik ben trots dat ik haar vriendin mocht zijn.
Ik wens jullie veel kracht en liefde de komende tijd.

Lieve Ada bedankt voor alles, je wijze woorden, je humor en je positiviteit. Ik ga je missen.

Jacqueline.
-xxx-