Hay Lieverd,
Had je gisteren ook geschreven maar dat is niet aangekomen denk ik, snap niet waarom. Het was gisteren 4 maanden geleden dat jij het ongeluk hebt gehad en daarbij het leven liet. De tijd gaat onvoorstelbaar snel. Maar het verdriet en het gemis wordt steeds groter. De grootste drukte is voorbij, iederéén gaat weer door met zijn eigen leven alleen nu zonder jou. Maar vergeten doen ze je niet hoor, dat merken we wel als we bij je komen, bij je graf. Wij proberen ook de draad weer een beetje op te pakken maar het is zo moeilijk zo zonder jou. Alles herinnert nog aan jou. Joran heeft voor school een prestatie gemaakt over Drank maakt meer kapot dan je lief is, en daarin heb jij ook een grote inbreng. Ons gezin is op die 13de juli kapot gegaan, wij moeten verder zonder jou. En jij bent niet te vervangen. Wij hebben inmiddels veel contact met andere lotgenoten die ook een dierbare in hun leven zijn kwijtgeraakt door een verkeersongeval, en dat voelt goed om er met anderen over te praten. Zij voelen ook wat wij voelen en we begrijpen zo goed wat ze bedoelen. Het verdriet om jou gemis zal nooit overgaan maar misschien verzacht het de pijn een beetje want dit doet zo'n pijn om jou te moeten missen. Nooit meer even elkaar pesten, nooit meer zondags met z'n allen naar het strand met de honden tenminste niet meer met zijn vijven nu met z'n vieren maar dit is toch anders, nooit meer arm in arm door het zand langs de vloedlijn en dan lekker kletsen, nooit meer gek doen met Joran en Ariëlle, nooit meer door de duinen baggeren met de honden, nooit meer warme chocomel met slagroom voor jou. Alles is nooit meer met jou. Alles is zo vreemd, zo onwerkelijk maar de realiteit is dat jij er niet meer bent.
Lieverd ik verlang zo naar jou.
Kusjes xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx tot aan de zon. Mama