Heej lieverd,Het is 11 juli. Nog 2 dagen en dan is er weer die nare dag. Dit jaar valt 13 juli ook op zondag net als toen. Hoe dichterbij die dag hoe meer onrust ik in mijn lichaam krijg. Alles doet me zeer. Stress denk ik zelf. Mijn lichaam komt tot rust nu ik vakantie heb, maar ik heb dit nog nooit zo erg mee gemaakt. Gistermorgen is er iemand bij ons geweest die via facebook steeds liet weten hoe erg hij het allemaal vindt. Hij heeft vroeger ook hier gewoond. Hij bracht bloemetjes mee, voor jou. Zo lief hoe mensen nog steeds meeleven. Ook op fb komen weer veel berichtjes binnen, ook van jouw vriendinnen. Zo goed dat ze jou nooit zullen vergeten. A zit nu in Roemenië. Ze is met onze directeur mee om zomerkampen te begeleiden voor kinderen die met HIV besmet zijn. Vind het super van haar. Ze mailde al dat ze het ontzettend fijn hebben. J is aan het stage lopen op het strand bij Camperduin. Speciale herinneringen aan dit strand zijn er ook weer. Steeds moeten we nog lachen over hoe je daar toen deed. Fotomodel spelen. Geweldig die middag. Gelukkig hebben we zoveel mooie herinneringen aan jou. Eigenlijk alleen maar. Natuurlijk ben ik ook ooit wel boos op je geweest maar ja dat hoort erbij en ook die herinneringen zijn er wel hoor. Lieve schat wij slingeren ons weer door deze nare dagen heen. Zondag gaan we natuurlijk naar Texel, even stilstaan bij de plek waar jouw leven eindigde en waar ons leven een puinhoop werd. Ik laat weer van me weten.Doeg doeg lieve lieve schat, doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve lieve Fiet. We houden van je!! <3<3