Allereerst gecondoleerd en veel sterkte met dit verlies aan de familie en nabestaanden van de familie Speek.
Ik kende meneer André al meer dan 10 jaar. Als 12-jarige jongen werd ik lid van Schaakvereniging Almere, waar hij toen nog in de A-groep meedraaide. Inmiddels ben ik 27 jaar en heb ik honderden gesprekken met hem mogen voeren in de bar bij ons op de club. Gek genoeg kan ik me geen enkel gesprek herinneren waarin we het over schaaktechnische stellingen hadden. Nee, onze gesprekken gingen over zijn dienstjaren, zijn voorliefde voor auto's, hoe trots hij was op zijn zonen die piloot waren, en over de tijd dat hij vrouwelijke stagiaires uit het buitenland mocht begeleiden.
Ik weet nog dat mijn vriendin mij een keer op de club kwam bezoeken. Het eerste wat meneer André tegen haar zei was: "Wat doet zoiets knaps met zo'n lelijkerd?" (:p).
De laatste tijd ging het wat moeizamer. Zo vertelde meneer mij dat hij niet meer zelf naar de club kon rijden en dat hij gebracht en opgehaald werd. Ik herinner me nog twee weken geleden, toen André tegen mij zei dat dit waarschijnlijk zijn laatste seizoen zou worden... Zijn gemis is groot bij mij.
Eergisteren hebben we op de clubavond één minuut stilte gehouden, maar voor mij was de echte stilte toen mijn partij afgelopen was en ik de bar in liep, en mijn oude maatje daar niet meer zat.
RUST ZACHT
Met vriendelijke groet,
Ahnaf Uddin
