Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik weet niet wat ik lees, soms Google ik eens een naam uit het verleden en dan kom ik hier terecht. Wij waren collega’s in Odijk van 1990 tot 2002. Ik heb de liefde voor Gino zien ontstaan. Wat was hij in de zevende hemel met Anja.. Samen runde zij de rode huiskamer en daar woonde o. a Dieneke waar Anja z’on bijzonder band mee had. Ik herinner me Anja als hardwerkend zorgzaam nuchter en positief.
Mijn mooiste werk tijd was de periode in Odijk en daar waren Zowel Anja als Gino onderdeel van . Anja was een baken en ik wens Gino Ted en Nina en familie en vrienden de moed om om te gaan met dit verlies.
Marion

Veel te jong heen gegaan veel plezier gehad op de wegedoorn veel sterkte Gino groetjes Ron

Lieve Anja,
Jules Deelder zei ooit in een interview, dat als iemand sterft gaat er geen licht uit, maar zet diegene een lichtje aan. Je hebt een lichtje aan gedaan Anja.
Anja werd als vierde geboren in ons gezin van 7 kinderen. Ze was dus de middelste en daarmee de spil in ons gezin. Een groot organisatietalent en een regelaar waar wij veel profijt van hebben gehad. [..].
Je bent gaan werken bij Humanitas in Odijk. Je bent daar niet door de eerste de beste aangenomen. Het HR-beleid van Gino resulteerde in een relatie tussen jullie twee, waarbij wij een vooropgezet plan niet kunnen uitsluiten. Wat ik heb begrepen is dit langere tijd een stiekeme relatie geweest. Het was tenslotte een relatie tussen een leidinggevende en medewerker. Gino wist zich snel een plek binnen ons gezin in te nemen, en wij zijn er trost op dat hij onze zwager werd. Een betere kerel kun je niet treffen, zei Arjan vorige week vrijdag tijdens de voorbereiding van dit In Memoriam. De huwelijksvoltrekking tussen jullie twee, waarbij Pa en Ma niet aanwezig waren gaf wat wrevel. Anja was toen in verwachting van Nina. Ik kan mij nog herinneren dat Anja zich weinig zorgen maakte over die wrevel. Zodra Pa en Ma hun kleindochter in haar bruine ogen kunnen kijken is alles vergeten en vergeven. En zo geschiede.
Wij komen uit een traditioneel katholiek gezin waar de kinderen snel achterelkaar volgde. Anja moest na haar geboorte al snel van haar sociale kant laten zien, aangezien Arjan 11 maanden later al volgde. [...].
Met jouw sociale inborst was jij altijd de verbindende factor in ons gezin. Je vierde altijd je verjaardag en tijdens feestfagen konden pa en ma op jouw rekenen. Na het overlijden van Lizan in december 1982 benadrukte jij om ons gezinsleven door te laten gaan en Kerst en Oud en Nieuw te vieren zoals we dat al vele jaren deden. Dit was een belangrijk besluit om ons gezinsleven op de rails te houden.
Ook na het overlijden van Pa was jij de belangrijkste steun voor ma. Dit geldt ook voor jouw rol na het overlijden van Hanneke nu zo´n anderhalf jaar geleden. Ondanks het feit dat jij toen al ernstig ziek was stond jij altijd voor Ma klaar. Jij regelde afspraken in het ziekenhuis, bracht haar naar artsen en de audicien voor een gehoorapparaat. Zorgde voor het contact met de gemeente voor WMO hulp. Zette de kerstboom in haar woonkamer op in aanloop naar de kerst. Toen je dat in aanloop naar de laatste kerst niet zelf meer kon regelde jij dat anderen de boom onder jouw supervisie op zette. Jouw hulp aan Ma kan niet worden onderschat. Ma mag er op rekenen dat jouw broers met hun partners dit overnemen. Wij hebben hier grote schoenen te vullen.
Tijdens de voorbereiding van dit In memoriam wees Arjan ons ook op de negatieve kant van jouw sociale aard. Toen wij nog thuis woonden vond ons uitgaansleven vooral in Bunnik, de Beesde, en Odijk, De Beug, plaats. Pa verplichtte ons na het uitgaan gezamenlijk naar huis te fietsen en dus op jouw te wachten. Wij waren daarmee de dupe van het feit dat jij veel mensen kende en het lang duurde voordat jij van iedereen afscheid had genomen.
Anja was verbaal sterk, maar niet op papier. Haar schrijfstijl was zeer fonetisch. Zij schrijft hoe het klinkt. Dat geeft in het hedendaagse taalgebruik waarin veel Engelse worden zijn geslopen soms problemen. Ik kan mij van enige tijd geleden herinneren dat Anja in een WhatsApp bericht sprak over een eb, e b, in plaats van een app, a dubbel p. Het duurde even voordat ik uit de context kon opmaken dat Anja het niet over een getij had, maar logisch was het niet.
Ruim drie jaar geleden werd kanker bij Anja vastgesteld. Al snel werd duidelijk dat je daar niet van kon genezen. Kort na die diagnose zat ik op een woensdag ochtend bij jou aan tafel. Je sprak toen je voornemen uit een uitzondering te gaan worden en was vastbesloten te genezen. Dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Wat je wel ruimschoots gelogenstraft hebt is de prognose. Behandelend arts gaf in november 2021 een prognose van 18 maanden. Het werden er ruim 37. En in die 37 maanden heb jij voluit geleefd en ruimte gegeven aan een ieder om jou heen deel te mogen uitmaken van jou leven.
Afgelopen Eerste kerstdag had jij een toespraak voorbereid zoals Pa dat had kunnen doen. We waren zoals elk jaar vrijwel compleet bij Ma. Je gaf daar een prachtig verhaal waarin je beschreef trots te zijn deel te mogen uitmaken van dit grote boerengezin. Als kind besef je dat niet, maar opgroeien op een boerderij met veel broers en zussen is een bevoordeelde positie.
Lieve Anja, wij zijn ontzettend dankbaar dat jij onze zus en schoonzus bent. Voor ons gevoel ging het altijd goed met jou. Waarschijnlijk omdat je nooit problemen maakte en altijd belangstellend, positief en geïnteresseerd was. Tot op het laatste moment. De rouwkaart die we hebben gehad zei ook; de liefste, de allerliefste, de zorgzame, onze Anja. We gaan je missen.

Lieve Anja,

Ik bewonder jouw doorzettingsvermogen. Je hebt tot het einde toe gestreden in alles wat je deed was je kracht en zorg voor anderen te voelen. Ik heb veel van je geleerd, vooral over vriendschap, de liefde voor familie en wat het betekent om altijd door te zetten, hoe zwaar het ook is. De vriendschap die jij met je vriendinnen had, is het voorbeeld hoe ik de toekomst zie met Nien en San.
Je hebt mooie herinneringen achtergelaten waar ik met veel warmte op terug kijk. Het begon al met het vlechten van onze haren voor de turnwedstrijden en turnshows, de jaarlijkse Dance behind the wall lunch, de verjaardagsfeestjes van de meiden in oktober, natuurlijk het ‘vier het leven feestje’ van afgelopen augustus en de kopjes koffie en thee die wij samen hebben gedronken. Elke keer was het een moment van liefde, warmte en verbinding.
Jouw warme hart en zorg voor anderen zijn iets wat ik altijd zal koesteren. Jouw liefde voor jouw gezin in onbeschrijfelijk.
An, lieve vlinder, je leeft in ons allen voort, in alles wat je hebt gedeeld, in de herinneringen die je hebt achtergelaten en in Nien, Ted en Gino.
Bedankt voor de fijne persoon die jij was.

Liefs,
Inge

Lieve Anja,
Het is maar kort dat ik met je hebt gewerkt. Jou keus was het niet, om te stoppen bij ons team. Jou warme persoonlijkheid en ervaring, maakte je de moeder van het team.
Wat wij ook deelden was dat we beiden enorm genieten van de boerderij en alles wat het biedt. Altijd geïnteresseerd in hoe het bij ons gaat en hoe we dingen aanpakken bij ons thuis. Dat je de afgelopen keren bij ons een kerstboom kwam halen, was een feestje. Daar voelde we beiden ons enthousiasme over de omgeving en het werk. Van jou laatste boom, heb ik een takje gebroken, toen ik hem in de auto deed. Dit heb ik niet gedeeld, waarom weet ik niet. Toen we een bloem op jou bloem mochten doen, heb ik een takje van een fijnspar gebracht. Het takje van jou boom, is wat verfrommeld maar heb ik thuis.
Bedankt Anja, voor het delen. Voor jou interesse, voor wie je was.
Liefs.

Lieve Anja,
Alle neven, nichten, ooms, tantes, zussen en broers hebben bijgedragen aan dit stuk.
Ik heb geprobeerd om alles samen te vatten en dat viel niet mee.
Fergus schreef: “Met tranen in mijn ogen schrijf ik dit naar je.” En dat was bij mij ook zo.
Wat mij opviel, is dat veel familieleden hetzelfde wilden zeggen over jou. De woorden kwamen overeen, en dat zegt alles over hoe bijzonder jij was.
Nou, Anja, hou je vast!
• Je was een ontzettend gezellige tante, altijd in voor een leuk praatje.
• Je was oprecht geïnteresseerd in ons en kon hard lachen om de grappen en verhalen die wij, als neven en nichten, deelden.
• Je zorgde goed voor iedereen en was nooit te beroerd om je handen uit de mouwen te steken. Je hielp zelfs mee met het schilderen van jullie huis!
• Je was zorgzaam, liefdevol, geduldig en begripvol. Je wordt zo gemist. Je was zo lief en warm.
• We herinneren je als een sterke, zelfverzekerde vrouw, die ook nog eens fantastisch kon koken. (Je kip smoor, maiskoekjes en appeltaart waren favoriet!) En niet te vergeten de heerlijke kersen uit Wijk, die je altijd meenam.
• Als tante had je oog voor iedereen. Je was betrokken, bij alle sportwedstrijden. Ook als mensen het moeilijk hadden op hun het werk. Je was een luisterend oor.
• Wat we ook deden, jij steunde ons, zag het positieve, en gaf ons vertrouwen.
• Jij en Gino vormden een stel waar we altijd bewondering voor hadden. Na zoveel jaar samen straalde jullie liefde nog steeds, en niemand kon beter met Gino omgaan dan jij.
• Zelfs in de meest chaotische situaties, vooral in de keuken, wist jij orde te scheppen. Ook werd je regelmatig gebeld voor kookadvies van jouw Indo recepten.

Met al deze complimenten en prachtige eigenschappen ben je een geweldig mooi mens. Geen wonder dat Gino met een sollicitatie jou hebt aangenomen. Dat was niet alleen een geluksmoment voor hem, maar ook voor onze familie.
Niet alleen familie uit Nederland is hier vandaag, maar ook van ver weg: Oslo, Australië en Indonesië. Wat bijzonder dat ze de moeite hebben genomen om hier te zijn. Sanne van Haar en Lotte zijn zelfs uit Australië gekomen. Ze hebben niet naar jou geluisterd toen je zei dat ze niet terug hoefde te komen voor de begrafenis. Zo zie je maar hoe graag mensen voor jou hier wilden zijn.

Er zijn ook mensen die niet konden komen die jou steunen op afstand. De familie uit Indonesië hebben ook lieve woorden naar jou gestuurd en leven erg mee nu. Dennis schrijft “dat je een onuitwisbare stempel bij hem heb achtergelaten en het was een voorrecht om jou te kennen”.

Met Gina heb je zoveel gedeeld. De weekenden in François’ appartement, en de dagjes uit in Amsterdam. Musea bezoeken, shoppen en uit eten, maar het moest natuurlijk wel lekker én goedkoop zijn. Dat was onze sport, vooral met gespaarde kortingsbonnen.
De dagen in Scheveningen waren net zo gezellig. Het voelde als een eer dat we in het appartement van Manon en Thomas mochten verblijven.
Alle neven en nichten die bij jullie op bezoek kwamen, of zelfs mochten logeren, voelden zich altijd thuis. En de vakantie naar Zeeland zal William nooit vergeten.
In je laatste jaren had je nog wensen. Je wilde een vakantie naar Mogán in Spanje. Gelukkig mocht je nog vliegen. Dat weekje vakantie noemde jullie " de Zonnebloem," samen met Nina en Manon als vrijwilligers, was bijzonder. Jullie wandelden, gingen naar het strand, aten iedere dag uit, lachten en huilden.
Kira, de één-na-jongste aanwinst in de familie, vond het een feestje om bij jou te zijn. Kira kreeg alles. Als het gaat om bij wie ze op schoot mocht zitten. Won jij het altijd van ome Gino.
Binnen de familie zijn er bijzondere tradities. Het kersttoernooi en de zomerse familiemomenten waren daar een voorbeeld van. Het laatste grote familiemoment was Manons verjaardag. Meta masseerde met liefde je benen, en dat vond je heerlijk. Je bleef tot het laatste moment – je wilde niets missen.
Het kersttoernooi op tweede kerstdag was altijd een hoogtepunt. Jullie gezin was er altijd bij en zorgde voor de versnaperingen. En een fanatieke Anja die meespeelde als een echte judoka.
De laatste editie van het kersttoernooi zullen we nooit vergeten. Je wilde er per se bij zijn. Midden in de kantine hadden we een bed voor je geregeld. Je straalde en genoot van alles en iedereen om je heen. Ondanks je ziekte maakte je met iedereen een praatje. Je kracht, liefde en doorzettingsvermogen waren bewonderenswaardig.
Laten we Anja herinneren met een glimlach, en dankbaar zijn voor alle momenten die we samen hebben gedeeld.
Be-ristirahat dalam damai, (rust in vrede)

Thomas: lieve Anja, bijna 31 jaar geleden leerde ik jou en Gino kennen tijdens onze rondreis in Indonesië. En al die jaren erna hebben we contact gehouden. Ook toen mijn partner Joyce 17 jaar geleden in mijn leven kwam, bleef het contact. We vonden jou een heel erg lieve en gastvrije vriendin en leven heel erg met Gino, Nina en Ted mee. Ik zal je missen Anja!
Joyce: Anja, zo gastvrij, altijd lief en belangstellend, gezellig en altijd wat te vertellen. Ik keek er altijd naar uit als er weer een afspraak gepland was voor een heerlijk etentje of een bakkie koffie met wat lekkers, ik zal je missen.

Lieve lieve Anja
Van jouw vriendinnen kende ik je het kortst, ‘slechts’ 22 jaar.
Ted en Ramon werden vrienden en wij ook. We spraken vaak af, ondernamen van alles, gingen mee naar het badmintontoernooi en we gingen met z’n allen op vakantie.
Eerst Zeeland en toen dat goed beviel vlogen we met z’n allen naar Griekenland, het waren heerlijke vakanties.
Toen de kinderen niet meer mee gingen, en we weer zonder elkaar op vakantie gingen, bleven we elkaar avontuurlijke maar vooral lachwekkende, vlogs sturen.
Wij gingen naar Oerol, musea en andere culturele uitstapjes. We genoten van de natuur en de mooie dingen die we zagen. Je was nieuwsgierig, had een brede interesse en genoot van alles.
Je hield van het leven, niet voor niets proostten we altijd ‘op het leven’.
Wel had je bij alle uitstapjes van te voren een plan gemaakt, want zo zat jij nou eenmaal in elkaar.
We werden allebei ziek. Maar waar ik ook goede uitslagen kreeg, werd jij niet meer beter.
We vonden elkaar in onze ervaringen van het ziekenhuis, maar ook hoe we in het leven stonden. Nuchter en positief, vooral kijken naar wat nog wel kan. Hoe vaak zeiden we niet, “én weer door….” Maar jij ging niet door..
Wat ik het meest aan je ga missen zijn vooral de gewone dingen, kopje koffie, stukje fietsen, sporten, samen lachen, praten over de tuin en niet vergeten praten over eten. En natuurlijk onze heerlijke bezoekjes aan de sauna die we altijd begonnen met; hè, hè, wat hebben wij dit weer verdiend!
En daarbij onze waardevolle gesprekken en altijd je interesse, je begrip en je nuchterheid.
We zijn allebei geen open boeken maar onze gesprekken werden steeds persoonlijker, daar ben ik zo blij om.
Anja dank je wel voor alles, ik ga je heel erg missen.
❤️❤️❤️