Lieve Anja, laatste briefje, met tranen in mijn ogen.
Wil jij als je daar ergens stroomt door de Lek,
als je om ons heen bent,
ons tekens van liefde blijven geven.
Dat zullen we zeker nodig hebben
nu jij er niet meer bent.
Zo, zonder jou, in onze directe nabijheid wordt het ongetwijfeld minder gezellig.
Minder georganiseerd ook, want wie moet er nu de lijnen uitzetten?
Dat was toch wel jouw grootste talent.
Wij blijven je naam noemen als we bij elkaar zijn.
We maakten met elkaar een wonderlijke levensreis.
Begonnen als collega’s groeide daar een mooie vriendschap uit.
We zijn om elkaar gaan geven en zoals het vrienden betaamt laten we niet zomaar los wat we ooit begonnen zijn.
Daarom doet dit afscheid ook zo’n pijn.
Alsof de puzzel niet meer compleet is.
Dat gaat niet enkel over onze vriendschap maar juist ook je gezin. Het gaat over Gino, Nina en Ted.
Je broers, je moeder.
Verlies went nooit.
En elke traan die wij ooit zullen laten is omgekeerd evenredig aan de liefde die we voor je zullen blijven hebben.
Want verdriet is nou eenmaal de prijs van de liefde.
Wil jij als je daar ergens stroomt door de Lek
of als je ergens in ons of om ons heen bent
ons tekens blijven geven.
Op dit dunne koord dat leven heet
voeg ik leven toe aan dagen
die feitelijk geteld zijn.
Maar niemand weet hoeveel.
Alles, en ook ik, is eindig
balancerend tussen fysiek ongemak van behandelingen
blijf ik zoeken naar het juiste evenwicht
tussen dingen doen die nu nog kunnen en afsluitende onderhandelingen.
Ik wil zo graag nog één keer met mijn vrienden.
Wil zo graag nog één keer met mijn lief.
Wil zo graag nog één keer naar de zon, de zee.
Nog één keer naar de dageraad van weer een nieuwe morgen
eer ik zal sterven vrij van pijn en zorgen
Op dit dunne koord dat leven heet
voeg ik leven toe aan dagen
en geniet van het moment
dit onuitsprekelijke nu
Als straks mijn stem verstomt
mijn lichaam het begeven zal
wil ik als voorwaartse herinnering
leven hebben toegevoegd
aan jullie dagen die nog komen
Leg mij in de aarde
of geef me over aan het vuur.
Het is me om het even.
Pas dan heb ik voldoende dagen toegevoegd aan jullie leven.
-juko-
(ook namens gerda)
