En nu zijn er de tranen en ik laat ze komen, mijn verdriet borrelt zo af en toe naar boven. Ik had nog 100 jaar voor je willen zorgen lieverd, ik deed het met liefde. Ik mis je en denk aan de tijd die te kort is geweest . Je mocht maar 68 jaar worden , de afgelopen jaren hebben we zo intensief geleefd. Alsof de tijd die we hadden met jou maar van korte duur was. Ontzettend veel gedaan, alles gedaan wat er in de mogelijkheden lag, lieverd je was er altijd bij. Daarom is het nu zo moeilijk omdat je afwezigheid zo oorverdovend voelbaar is. Vandaag werd er tegen me gezegd wat doe je het goed. Ik denk nu “ je moet eens weten” en wat houdt dat in “ je doet het goed?” Je moet maar doorgaan en dan doe je het goed? Ik wil huilen, het gemis van jou voelen diep in mij, ik wil schreeuwen en vloeken, ik wil je omhelzen en dicht bij je zijn, ik wil je een kus op je voorhoofd geven en zeggen dat ik niet zonder je kan . Oh lieve mama ik mis je zo ❤️
Het is nu alweer 8 weken zonder jouw lijfelijke aanwezigheid, het is nog steeds heel onwerkelijk. Lieve, lieve mooie dierbare mooie mama Ik hou van jou ❣️
