Vandaag zijn we bij jouw plekje geweest aan het meer. Jeroen, Martijn, Lonneke, Thyme en ik, we hebben stil gestaan bij het gemis van jou. Je kaars die wij 2e kerstdag hadden aangestoken brandt nog steeds, die blijft onuitputtelijk branden net als de liefde voor jou. Hoe bijzonder is dat net zoals alle andere onverklaarbare momenten die zich al de reveu hebben gepasseerd. Thuis brand ik een kaarsje en op je plekje zal ook een kaarsje branden daar zorg ik voor. Wat is je plekje mooi aan het water, hoe gek dat ook klinkt... want eigenlijk zou je lijfelijk nog bij ons moeten zijn maar jouw tijd op aarde mocht niet langer duren.
Wat zijn de herinneringen mooi lieverd en wat hebben we er veel gemaakt. Te veel om allemaal te benoemen maar ik dwarrel er steeds wel in gedachten naartoe, hoe bijzonder dat wel niet is om die vastgeroest in mijn gedachten te hebben.
Ik mocht elke dag tegen je zeggen dat ik van je hou en steevast antwoorde je terug “ jij ook van mij.” Lieve mama dat blijft iets tussen jou en mij dat zinnetje is van onschatbare waarde. Evenals dat ik vaak tegen je heb kunnen zeggen dat ik zo trots ben op dat jij mijn moeder bent. We hebben alles gezegd wat er gezegd moest worden en niets is onbesproken gelaten. Lieverd alhoewel we niet altijd op 1 lijn zaten en we ook ruzie konden maken, is alles wel gezegd tussen ons. Ondanks alle mooie herinneringen en dat alles uitgesproken is, wil het niet zeggen dat ik je ontzettend mis en dat ik graag voor je had willen blijven zorgen. Lieve mama jij bent mijn voorbeeld, mijn heldin en wat heb je het goed gedaan, ik ben en blijf trots op jou en zal altijd van je blijven houden.