Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Mam, regelmatig lees ik de stukjes die Joyce aan en over jou schrijft. Ik lees ze allemaal, en heb ook regelmatig gedacht,dat wil ik ook. Iets opschrijven of reageren op wat zij schrijft. Maar om een of andere reden doe ik het dan toch weer niet,waarom, geen idee. Nu vandaag dacht ik waarom eigenlijk niet. Ik besef dat mijn verdriet om jou daar niet minder om zal worden. Ik mis je nl zo vreselijk erg,het zijn voornamelijk de gewone dingen waar ik je zo bij mis. En dat is net als wat Joyce schrijft, even over de markt en ergens een bakkie doen. Of gewoon als ik vrij was, gezellig met z'n 3en door de stad. Maar het stomme is ik heb ineens tijd over en zit dan op de bank en denk,nu had ik even naar mama kunnen gaan, maar dat kan niet meer, even een bakkie,even een praatje of een boodschap voor jou of met jou doen. Duizend dingen wat ik voor jou of met jou samen deed, daar mis ik je het meeste in en mee. Ik praat voor mezelf als ik denk WAAROM. Natuurlijk weet ik dat je een prachtige leeftijd hebt bereikt, maar voor mij ben je veel te vroeg heen gegaan. Op de dag en nacht voor de Euthanasie vertelde je mij dat je zo graag naar papa toe wilde, en ik hoop met heel mijn hart dat die wens is uitgekomen, en Op het moment van euthanasie, heb ik beseft dat je lichaam Echt op was, je kon niet meer, maar de pijn en het gemis zal blijven. MAM IK HOU VAN JE, RUST ZACHT.

Lieve oma,

Wat blijft het toch raar om zonder jou te moeten leven.
Ik weet diep in mijn hart dat je bij me bent, maar lichamelijk ben je ver bij mij vandaan. Met mijn verjaardag heb ik erg genoten, het was een leuk feest, maar toch was het zonder jou zo anders.
Ik geniet nog steeds van de herinneringen die ik dagelijks aan je heb.
Mensen zeggen dat het verdriet minder wordt, en dat ook de herinneringen een plekje vinden. Bij mij is dat niet. Dagelijks zweven er zoveel herinneringen door mijn hoofd. Als ik op de markt loop, denk ik goh dat was altijd zo gezellig, arm in arm met oma.
Als ik iemand zie rijden in een scootmobiel denk ik, jeetje dat vond ze zo eng. En zo kan ik nog veel meer dingen opnoemen, die me zo'n fijn gevoel geven.
Ik rij nog vaak langs je huisje, die nog steeds leeg staat.
Onbewust heb je zo'n leegte bij mij achtergelaten.
Mijn school en stage zitten erop, maar de herinneringen aan die leuke school blijf ik behouden, mijn oude basisschool. Zo weet ik nog dat je me vroeger op kwam halen op de fiets, of toen ik ouder was, dat ik zelf naar je toekwam om een broodje te eten, lekker een broodje bal, tomaat of leverkaas.
Het is allemaal zo raar.
In het ziekenhuis wordt er nog vaak naar je gevraagd, goh hoe is het met je oma. Dan zeg ik, nou oma is overleden. Iedereen is dan zo verbaasd, en dan zeggen ze, het was zo'n lieve vrouw.
Daar liegen ze zeker niet over.
Had ik je hier nog maar bij me, ik had je nog zoveel willen vertellen of willen laten zien. Ik probeer vaak iets tegen je te zeggen, maar hoor je me dan? Je geeft geen tekens, dat je bij me bent. Al geloof ik niet dat je mij ooit in de steek laat.

Lieve oma, ik hou van je.
You're still here, in my heart. I love you!!!

Hoi oma,

Jeetje wat mis ik je erg. Voor mij is vandaag een speciale dag. 20 jaar ben ik geworden. Ik krijg van papa en mama zo'n mooi cadeau. Het is nog niet klaar, maar als het klaar is en je ziet het, zal je het vast heel mooi vinden. Zaterdag vier ik mijn verjaardag, maar wat zal het anders zijn zonder jou. Jij had altijd een speciaal plekje op de bank, het plekje waar mama of ik nu vaak zitten. Wat zal dat leeg zijn zaterdag. Mijn lieve oma die er lichamelijk niet is, maar geestelijk ben je er, dat weet ik zeker.
Lieve oma, wat had ik je nu graag bij me gewild. Ik krijg smsjes en kaartjes van mensen vol met felicitaties, maar wat had ik graag dat ene telefoontje willen ontvangen. Dat telefoontje is zo speciaal voor mij, ik weet al precies wat je zou zeggen. Hoi Joycie, met oma, gefeliciteerd, eindelijk een grote meid. Qua leeftijd bewijs ik nu dat ik ouder ben, maar geestelijk heb ik dat allang bewezen. Ik ben geen kind meer. Maar toch had ik verlangd naar dat telefoontje, dat telefoontje zou namelijk betekenen dat mijn lieve oma nog bij me is. Ik ben nu volwassen, maar toch verlang ik naar sommige dingen als een kind. Ik weet helaas dat dat niet meer kan, maar toch ben je hier in mijn hart.

Ik hou van je

lieve lieve oma,

dit is mijn eerste berichtje aan jou. ik ben de eerste die ook wat schrijft.
ik wil je vertellen dat ik zielsveel van je hou.
iedereen zegt maar dat verdriet een plekje vind, maar dit lijkt bij jou niet zo te zijn. het verdriet vind geen plek, en het slijt maar niet.
mijn verdriet en gemis wordt alleen maar erger.
ik ben nu geslaagd en heb mijn diploma, maar wat had ik je graag bij me gewild. ik ben bijna jarig, en wordt ik 20, maar wat had ik graag gewild dat jij er ook was.
helaas kan dat niet, maar ik hoop dat je vanaf die wolk of die ster naar me kijkt, en mij nooit verlaat.
want oma, ik hou zo inmens veel van je.

Er zijn zoveel herinneringen aan jou.
Je bent en blijft mijn lieve oma, en mijn grootste vriendin.
De vrouw voor wie ik nooit geheimen had, De vrouw bij wie ik mijn hart kon luchten.
Die vrouw is mijn oma, voor altijd.

Lieve oma,

Ik sta hier nu als een volwassen vrouw,
Oma, je wilde daar niet bewust van zijn.
Je zag mij altijd als jou kleine meisje.

Tot 2 jaar geleden kocht je nog elke week zo'n kindersuprise ei voor mij.
Niet omdat ik de chocolade zo lekker vond,
maar omdat ik de speeltjes zo leuk vond, dacht je.

Vele avonden hebben we spelletjes zitten spelen.
Daar hebben we samen erg van genoten.
Ik dacht altijd dat ik heel goed was in het spelen van die spellen.
Tot ik erachter kwam dat je me altijd liet winnen.

Als klein meisje dacht ik altijd dat oma's niet boos konden worden.
Ik was een jaar of 7 en ging samen met een vriendje bij oma spelen.
Naast jou huis stond een steiger.
En wat is er als, 7 jarig kind nou leuker als op een steiger spelen.

Voordat we er erg in hadden, speelde we op het dak van jou huis.
De buurvrouw ontdekte ons, en lichtte jou in.

Ik had je nog nooit zo boos gezien,
Gelukkig konden we het snel weer goed maken en waren we weer de beste maatjes.

Iedere donderdag ging ik paardrijden, en menig keer ben je met mij meegeweest.
Ook als het een keertje niet zo lekker ging,
zei je ach kindje, wat heb je goed gereden.

Oma's zijn ervoor om hun kleinkinderen te verwennen.
Dat deed je bij mij dan ook, veel en graag.

De laatste tijd draaide dat om.
Met alle liefde die ik in me draag heb ik je verwend en verzorgd.

Het was niet altijd even makkelijk, maar ik heb het heel graag voor je gedaan.

Verdrietig voor ons, maar gelukkig voor jou is je pijn en je strijd voorbij.
En ben je weer herenigd, met mijn beide opa's.

Lieve oma, ik ben blij dat je nu geen pijn meer hebt.
Maar wat zal ik je missen.

Je hebt nu deze wereld verlaten, maar je blijft altijd HIER bij mij, in mijn hart.

Oma ik zal je nooit vergeten.

IK HOU VAN JE!