Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Arne Peypers

11-12-197626-09-2020
Fijn als je een mooie herinnering, foto of anekdote met ons deelt.

Voeg uw reactie of herinnering toe met:

Tips over condoleren of herinneringen delen?

  • Mon amin
    reactie 48   |   niet OK
    How many beautiful moments have we spent together ?

    I remember one late afternoon in Paris when we started apéro by the canal with litres of Pastis, and we ended up eating a giant cote de boeuf. It was a beautiful summer day, we shared a strong feeling of friendship and freedom that only the youth of our 20s allows us to enjoy.

    I remember another day at your place with Sarah and the kids. We stood outside in the sun, minding the kids while watching Tour de France on your computer placed on the trunk of your car. Hannah was monkeying around like a little Mowgli. It was a memorably relaxed and happy moment, enjoying the simple pleasures in life.

    I remember all the moments when you said in your deep voice "english please" when conversations turned to dutch with me lost in the middle ...

    That's how you are to me : friendly, committed, protective and big-hearted.

    Repose en paix.

    Benjamin

    Benjamin - Paris
    9 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • Groep 7 met Arne op de onderste rij, tweede van rechts
    reactie 47   |   niet OK

    Martin - VEENENDAAL
    8 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • School
    reactie 46   |   niet OK
    Als leerkracht van Arne in groep 7 van de basisschool Het Grote Goed te Veenendaal herinner ik me hem als een lekker druk baasje. Zijn vader Frank zei tegen me: "Als Arnfinn te druk of te lastig is, zet je hem maar onder de koude schooldouche." Dat is natuurlijk nooit gebeurd. Geweldig hoe Arne zich staat hield als keeper van het schoolvoetbalteam. Niets was hem te gek. Op het schoolplein dook hij gerust op de stoeptegels!
    Wat een gemis voor de familie dat hij er niet meer is. Maar wel in gedachten. Put daar allemaal jullie kracht en troost uit.
    Martin

    Martin - VEENENDAAL
    8 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • Oranje-Wit
    reactie 45   |   niet OK

    Mooie voetbaljaren bij Oranje-Wit!

    Veel sterkte gewenst.

    Bart en Henny Bosman


    Bart - Elst
    8 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • Arne en Izaak op Sardinië
    reactie 44   |   niet OK

    Michiel - Amsterdam
    7 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • Mijn eerste wedstrijd bij het eerste
    reactie 43   |   niet OK
    Het was spannend, ik was 17 en had zin in mijn eerste wedstrijd bij het eerste elftal van V&V. Arne op het doel met een hoop gebrul en gecoach. Ik speelde een verkeerde bal terug naar Arne en dat kreeg ik gelijk van hem te horen. Puberaal als ik was had ik daar wel en weerwoordje op. Helaas viel dit niet helemaal goed. Ik kreeg gelijk in een dwingende vaderlijke toon te horen: "over 3 jaar mag je praten". Ik schrok er van maar snapte gelijk waar mijn plek was. Dit bleek later een start van een mooie vriendschap. Arne nam mij onder zijn vleugels zoals hij dat bij een hoop jonge spelers deed. We hebben er later nog vaak om gelachen. Deze rol had hij in het team. De gangmaker maar ook de persoon die soms duidelijk maakte waar je stond in de hiërarchie.
    Ik ga Arne missen en wens de familie veel steun aan elkaar en sterkte. Ik heb hier nog een mooie foto van Arne met Izaak op Sardinië.

    Michiel - Amsterdam
    7 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • IN MEMORIAM ARNE
    reactie 42   |   niet OK
    IN MEMORIAM ARNE PEYPERS
    Zaterdagmorgen bereikte ons het verdrietige bericht, dat
    ARNE PEYPERS
    in de leeftijd van 43 jaar is overleden. Wij wisten dat dit zou gebeuren, maar als het dan gebeurt, is de schrik toch heel groot.
    Gelukkig heeft Arne zijn laatste weken te midden van zijn gezin en familie kunnen doorbrengen. Arne is rustig ingeslapen.
    Arne heeft jarenlang het doel van senioren 1 en soms van senioren 2 verdedigd. Wij hebben Arne leren kennen als een vrolijke, sportieve man, die altijd te vinden was voor een geintje. Ook heeft hij een aantal jaren de functie technisch coördinator vervuld.
    Wij zijn Arne dankbaar voor wat hij voor Vlug en Vaardig heeft betekend en zullen hem dan ook in dankbare herinnering houden nu hij, naar menselijke maatstaven veel te vroeg, is overleden.
    Onze gedachten gaan vooral en in de eerste plaats uit naar zijn vrouw en kinderen, nu zij Arne los hebben moeten laten. Wij wensen hen heel veel sterkte en hopen dat er mensen om hen heen zullen zijn, die hun verdriet mee zullen dragen. Dat geldt ook voor zijn verdere familie en vrienden, ook binnen Vlug en Vaardig.
    Arne, à Dieu!
    Het bestuur van Vlug & Vaardig

    Foeke - Amsterdam
    7 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • De grap
    reactie 41   |   niet OK
    Je kon er de klok op gelijk zetten: elke vakantie met jou, Saar, Izaak, Hannah en Bas gingen we volkomen onvoorbereid een stukje wandelen. We kozen een route maar weken, al dan niet bewust, daar altijd van af om er vervolgens, uren later op de top van een of andere berg, achter te komen dat we te weinig water en geen eten hadden meegenomen en nog minstens 15 kilometer moesten afdalen op onze slippers.

    Na hoop geknak, gevloek en getier van mijn kant wisten we toch altijd de auto te bereiken, doken we opgelucht een supermarkt in, kochten we veel te veel eten en drank waarna we ons, eenmaal aangekomen bij het vakantiehuis, tegoed deden aan een heerlijke Mojito, Aperol spritz of een gin-tonic die Saar voor ons had gemaakt.

    Dan speelden we bolletje, deden jij en Bas de barbecue aan, gingen Hannah en Izaak naar bed, voerden we discussies over het kapitalisme, veganisme, feminisme of een willekeurig ander ‘isme’, zei jij dat de vakantie in kwestie wel eens de laatste kon zijn en riep ik gekscherend dat je moest ophouden met je aan te stellen omdat je dit alle voorgaande vakanties ook had gezegd.

    Want na elke vakantie was de volgende weer snel geboekt. Mijn grap werd niet alleen een vaste prik, maar ook mijn eigen waarheid: wij zouden nog oneindig vaak op vakantie gaan, want jij ging nog lang niet dood.

    Maar na New York werd er geen nieuwe bestemming uitgezocht. Je zei wel dat je zo blij was dat we dat nog met z’n allen hadden meegemaakt. Ik bleef toch mijn grap herhalen. Niet alleen uit gewoonte, maar vooral omdat ik het lastig vond de waarheid te erkennen. Tot op de dag van vandaag vind ik het moeilijk te geloven dat die mooie reis onze laatste was.

    Vakanties, barbecues en avonden bolletje spelen zullen nooit meer hetzelfde zijn. Maar we gaan proberen om evenveel lol te hebben met jou in ons hart.

    Bedankt voor alle herinneringen.

    Stasja - Amsterdam
    5 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • Foto
    reactie 40   |   niet OK

    Sietske - Veenendaal
    4 oktober 2020

    Deel deze pagina:

  • Maak je geen zorgen, we zijn niet in paniek
    reactie 39   |   niet OK
    Lieve Arne,
    Laat ik beginnen te zeggen dat alles wat ik hier schrijf, tekortdoet aan wat ik voel. En aan wat ik je allemaal zeggen wil. Want dat krijgt een mens nooit op papier. Onmogelijk. Maar ik doe een poging. Dat heb je verdiend. Dubbel en dwars. Want… Jezus Arne, wat was je een bijzonder mooi mens en wat prijs ik mij gelukkig dat ik je heb mogen kennen.

    We ontmoetten elkaar voor het eerst in 2014. Jij gidste ons (de collega's van Erik) samen met Frank door jouw geliefde Amsterdam. Je was wat terughoudend, want de groep waarmee je deze middag door de stad liep, was overduidelijk 'not your cup of tea'. Gelukkig was er na de wandeling tijd voor een gezamenlijk glas wijn. En een goed gesprek. En daarmee legden we de basis voor meer.

    Tussen 2014 en nu vloeide er dan ook van-alles-en-nog-wat rijkelijk. Drank, eten, goede gesprekken, slap geouwehoer, onvergetelijke wijsheden en cynische uitspraken. Geen wonder dat in onze onderlinge Whatsapp gesprekken vaak de woorden “heerlijk” en “bourgondisch” de revue passeerden. Want heerlijk was ‘t. En bourgondisch ook. Altijd. Waar we elkaar ook troffen. In Aalten en Hombourg. In de tuin bij Erik en Janneke of in die van jullie of van ons.

    Vol ongeloof hoorden we dat je ziek was, maar net als iedereen geloofden we dat zo’n sterke Viking als jij deze ziekte zou verslaan. En hoewel je hebt gevochten als een leeuw, heb je niet gewonnen. Je kón niet winnen, want het was een oneerlijk gevecht. Dat wist jij ook, maar dat nam je voor lief. Nee, dat zeg ik niet goed. Je nam het niet voor lief; je accepteerde ’t en zette jezelf eroverheen. En je genoot van alles wat je had en gehad had. In een WhatsApp bericht verwoordde je dat als volgt: “Als vooruitkijken somber maakt, moet je in de achteruitkijkspiegel kijken. En daarvan genieten!” En die uitspraak, lieve Ar, maakte je alsnog de winnaar.

    Keer op keer kreeg je slecht nieuws. Keer op keer vond je een modus om ermee te dealen. De keren dat ik je een bezorgd appje stuurde, liet je steevast weten hoe lief je dat vond. En soms stelde je mij zelfs gerust. Je schreef “Maak je geen zorgen, we zijn niet in paniek”. En je pakte de draad weer op.

    De laatste keer dat we elkaar zagen had je veel pijn. En toch werd ’t een formidabele avond. Onvergetelijk ook. Voor ons en voor de meiden. Opnieuw met volop eten en drinken. Maar dat was bijzaak. Het samenzijn. Het praten, lachen, vragen, vertellen, delen, verbazen en luisteren. Dát was waar ’t om ging. En dat is waar ik je – meer dan ik je zeggen kan – voor wil bedanken. Je hebt een onuitwisbare indruk achtergelaten op Tatum, Isa, Peter en mijzelf.

    Lieve Arne,
    De wereld moet zonder jou verder. Maar…
    Maak je geen zorgen.
    We zijn niet in paniek.
    We zijn alleen de draad even kwijt.

    Een dikke zoen uit Veenendaal.
    Isa en Tatum
    Peter en Siets

    Sietske - Veenendaal
    4 oktober 2020

    Deel deze pagina:

Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

Plaats een reactie

Inspiratie nodig voor uw reactie?


De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.