Herinneren is een vorm van ontmoeten…

dag Barbara, we hebben jou en Bas slecht enkele malen ontmoet.
Het waren gezellige ontmoetingen, warm en betrokken.
Ontzettend verdrietig dat jullie samenzijn zo plots is geeindigd.
We wensen je veel sterkte, laat de aandacht van je buren over je heen komen en warm je er aan.
Kees van Wijk (vader Akko) en Mirjam

Lieve familie en vrienden van Bas,
Dank voor het indrukwekkend afscheid van Bas, vanmiddag in De Goudfazant. Ik ben erg onder de indruk en geroerd.

Heel veel sterkte de komende 80 jaar met het verlies van Bas.

Maarten van Asbeck

Beste Bas,
Ik ken je van jaren terug.
Samen speelden we in AIM.
Jij was een mateloze drummer.
Maar je maakte wel een ritme.

Na jaren, in nachtelijk Amsterdam,troffen wij elkaar.
Vertrouwd en mateloos enthousiast.
Je liet me een stukje van je leven zien.
En weg was je weer.

In de krant dook je weer op.
Als schrijver van artikelen.
Dan dacht ik er weer aan.
Hoe we muziek en droge grappen maakten.

Nu stond je naam weer in de krant.
Op de verkeerde pagina.
Ik ben bedroefd.
Maar ook benieuwd.

Welkome vriend in mijn gedachten.
Hoe duik jij daar steeds weer op?


René

Bas was met zijn boek De tafel van Spruit een van de eersten die mensen in onze steden aandacht heeft gegeven. Ik heb hem niet veel ontmoet maar de contacten zijn me wel bijgebleven. Bas legde contact zoals weinigen dat kunnen. Aandacht voor de ander, dicht bij de werkelijkheid en zo vastgelegd dat je er niet omheen kon. Hij heeft de mensen die daar echt op hadden een stem en een podium gegeven. Ik wens zijn gezin veel kracht de komende tijd.

Lieve Barbara,
Jij kwam bij ons voetballen met al je enthousiasme en Italiaanse swung. Belangrijker nog dan het spel op het veld was het dat het gezellig was en dat er behalve gewonnen (of verloren) ook gelachen,gegeten en gedronken werd. Ook nu je (hopelijk maar voor even) niet kunt voetballen ben je bij ons betrokken en hoor je er bij. Jouw voetbalhart, jouw vrolijke fanatisme, jouw lach, en niet in de minste plaats jouw hapjes :) maken je voor altijd een van ons, de 35+ vrouwen van AFC IJburg.
En bij Barbara hoorde Bas. Omdat hij ons aanmoedigde en bardiensten draaide. Met zijn pet op, sjaaltje om, stil maar toch zeker zeer aanwezig.
De eerste keer dat ik hem ontmoette zal ik zeker niet vergeten! Jij kon niet komen, was ziek. Dat kon via de app, de mail of een van onze andere legendarische groepscontacten gedeeld. Maar nee: Bas was de persoonlijke boodschapper. Daar kwam hij aangewandeld, op tijd voor de training. Hij vertelde ons dat jij niet zou komen trainen. Daarna snapten wij niet waarom hij bleef staan. Verwachtte hij na zijn mededeling nog iets, wilde hij iets vragen? Totdat het duidelijk werd dat hij gewoon een stuk van de training bleef kijken. Ik denk omdat hij dat leuk vond al zei hij dat er niet bij. Hoefde ook niet. Het was zo leuk eigenlijk!
Lieve Bar. Via jou hoorde Bas ook bij ons. Dus ook wij zullen hem missen. Meer nog leven we mee met jou en kun je rekenen op zo'n 20 vrouwen die er voor je willen zijn als jij dat nodig hebt.
Alle liefs en kracht, X Marjan.

Lieve Bas,

We hebben je pas onlangs leren kennen, maar het was heel bijzonder tijd me je te kunnen door te brengen tijdens onze kookavonden in goede sferen – met heerlijk eten, lekkere drank en goed gezelschap. We zullen je aanwezigheid zeer missen bij de reünies, maar je zult er in gedachten altijd bij aanwezig zijn.

Barbara... we wensen je alle sterkte zonder je bijzondere geliefde en zijn er voor je.

Veel liefs van de 'Indiase kookgroep',

Marie-Claire, Paul, Leslie, Andre, Els, Rick, Florence, Freek, Karin, Rob en Priya