Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Beste Bas,
Ik ken je van jaren terug.
Samen speelden we in AIM.
Jij was een mateloze drummer.
Maar je maakte wel een ritme.

Na jaren, in nachtelijk Amsterdam,troffen wij elkaar.
Vertrouwd en mateloos enthousiast.
Je liet me een stukje van je leven zien.
En weg was je weer.

In de krant dook je weer op.
Als schrijver van artikelen.
Dan dacht ik er weer aan.
Hoe we muziek en droge grappen maakten.

Nu stond je naam weer in de krant.
Op de verkeerde pagina.
Ik ben bedroefd.
Maar ook benieuwd.

Welkome vriend in mijn gedachten.
Hoe duik jij daar steeds weer op?


René

Bas was met zijn boek De tafel van Spruit een van de eersten die mensen in onze steden aandacht heeft gegeven. Ik heb hem niet veel ontmoet maar de contacten zijn me wel bijgebleven. Bas legde contact zoals weinigen dat kunnen. Aandacht voor de ander, dicht bij de werkelijkheid en zo vastgelegd dat je er niet omheen kon. Hij heeft de mensen die daar echt op hadden een stem en een podium gegeven. Ik wens zijn gezin veel kracht de komende tijd.

Lieve Barbara,
Jij kwam bij ons voetballen met al je enthousiasme en Italiaanse swung. Belangrijker nog dan het spel op het veld was het dat het gezellig was en dat er behalve gewonnen (of verloren) ook gelachen,gegeten en gedronken werd. Ook nu je (hopelijk maar voor even) niet kunt voetballen ben je bij ons betrokken en hoor je er bij. Jouw voetbalhart, jouw vrolijke fanatisme, jouw lach, en niet in de minste plaats jouw hapjes :) maken je voor altijd een van ons, de 35+ vrouwen van AFC IJburg.
En bij Barbara hoorde Bas. Omdat hij ons aanmoedigde en bardiensten draaide. Met zijn pet op, sjaaltje om, stil maar toch zeker zeer aanwezig.
De eerste keer dat ik hem ontmoette zal ik zeker niet vergeten! Jij kon niet komen, was ziek. Dat kon via de app, de mail of een van onze andere legendarische groepscontacten gedeeld. Maar nee: Bas was de persoonlijke boodschapper. Daar kwam hij aangewandeld, op tijd voor de training. Hij vertelde ons dat jij niet zou komen trainen. Daarna snapten wij niet waarom hij bleef staan. Verwachtte hij na zijn mededeling nog iets, wilde hij iets vragen? Totdat het duidelijk werd dat hij gewoon een stuk van de training bleef kijken. Ik denk omdat hij dat leuk vond al zei hij dat er niet bij. Hoefde ook niet. Het was zo leuk eigenlijk!
Lieve Bar. Via jou hoorde Bas ook bij ons. Dus ook wij zullen hem missen. Meer nog leven we mee met jou en kun je rekenen op zo'n 20 vrouwen die er voor je willen zijn als jij dat nodig hebt.
Alle liefs en kracht, X Marjan.

Lieve Bas,

We hebben je pas onlangs leren kennen, maar het was heel bijzonder tijd me je te kunnen door te brengen tijdens onze kookavonden in goede sferen – met heerlijk eten, lekkere drank en goed gezelschap. We zullen je aanwezigheid zeer missen bij de reünies, maar je zult er in gedachten altijd bij aanwezig zijn.

Barbara... we wensen je alle sterkte zonder je bijzondere geliefde en zijn er voor je.

Veel liefs van de 'Indiase kookgroep',

Marie-Claire, Paul, Leslie, Andre, Els, Rick, Florence, Freek, Karin, Rob en Priya

Zelfs van het spellen van zijn naam wist Bas literatuur te maken.
Zijn bijdrage aan de bundel 'Wij zijn goed' begon zo:

‘De voornaam valt nog wel mee: Bas. Ik zal mijn achternaam wel even spellen: Simon Eduard,’ (wachten op de herhaling van de beginletters door mijn gesprekspartner aan de andere kant van de lijn), ‘Nico Simon,’ (weer een korte pauze laten vallen), ‘Tinus Izaäk,’ (nu lijkt de verwarring het grootst) ‘en Utrecht Simon. Dan krijg je Bas Senstius.’
‘Nee, Joop is er niet, waar gaat het over?’ vroeg de telefoniste van Vrij Nederland nadat ze mijn naam correct had opgeschreven. ‘Over ons interview met Hunter S. Thompson. Joop van Tijn heeft het gelezen en zou binnen een paar dagen beslissen over publicatie. We hebben nog niets gehoord.’

Bas was goed. Heel goed.
Een saluut,

Tijs

Een schokkend bericht afgelopen weekend van het overlijden van jullie lieve partner /vader/2e vader BAS
Veel te jong en veel te vroeg !!!! Enkele maanden geleden hebben we elkaar gesproken op de verjaardag van Nellie. Zo trots op Sammy die voor een hele groep mensen op zijn gitaar speelde. We wensen jullie ontzettend veel kracht en sterkte toe met dit enorme verlies.
Blijf vasthouden aan de mooie herinneringen die altijd zullen blijven.

Heel veel liefs, Jan Irma en Laura

Zeldzaam breed geinteresseerd, toegewijd en betrokken, zozeer dat ik me afvroeg of je nog wel tijd voor je zelf had. Ik zie je nog staan met die groene, lange leren jas bij Atheneum. Je had hem gekocht in een ver land. Ik zie je nog staan in keuken op de eerste verdieping, in Zuid, op je verjaardag. Met je zus, in keuken. Het bier was op. Om 01.00 uur. Dat baarde je zorgen., zeker. Maar jij had zorgen om je zus. En zo ken ik je, Bas. Met mensen.

Ik wens familie, vrienden en bekenden heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote, uiterst plotselinge verlies.

Andre Sterk