Herinneren is een vorm van ontmoeten…

We zijn nog steeds in shock door je plotselinge overlijden. Vanaf het moment dat we aan het Joris Ivensplein kwamen wonen, voelden we hoe bijzonder warm en speciaal de mensen hier waren. Barbara en jij speelden daarin een grote rol en we werden snel vrienden. Ik heb ontzettend goede herinneringen aan kerstavond samen, samen joelend voor de tv voetbal kijken of samen avonden praten over de wereld en over muziek. Je laat een groot gat achter en we zullen je ontzettend missen.
Rayan, Leyli, Alia en Arjan

Dertig jaar geleden doemde Bas uit het niets op als drummer voor onze net opgerichte band. Een fijne man (wij waren nog jongens) waar je niet omheen kon: aantrekkelijk, erudiet, belezen, productief, uitgesproken, humoristisch, oprecht en hartelijk. De band heeft nauwelijks anderhalf jaar bestaan, maar de indruk die Bas maakte is onuitwisbaar. Ik wens zijn dierbaren veel sterkte met het verwerken van het verlies.

Dag lieve Barbara,
Geschokt door het berichtje van Ellen en vervolgens de rouwadvertentie vanmorgen in de krant. Ik wilde je heel erg veel sterkte wensen met dit zware verlies.
X
Karen ('voetbalvrouw')

De eerste persoon die reageerde op een advertentie in de "Folia", (gitaarband "The White Hotel" is op zoek naar een drummer. We spelen muziek in de stijl van REM, Green on Red en The Replacements) was Bas Senstius: "Als jullie net zo klinken als de bands in de advertentie zijn jullie de beste band in de wereld en wil ik graag jullie drummer worden," reageerde Bas.
En zo geschiedde. In het halve jaar dat onze band bestond genoten we van zijn drumspel, maar vooral van zijn persoonlijkheid. We deelden de liefde voor muziek, literatuur, geschiedenis en bier. Dat Bas een kleine tien jaar ouder was dan de overige drie bandleden maakte in het contact niets uit. Het verleende hem eerder extra glans. Wat kon Bas goed vertellen en wat had hij veel absurde avonturen meegemaakt.
Toen de band uit elkaar was, kwam ik nog wel eens bij Bas over de vloer in de Jacob Obrechtstraat. Of we rookten samen een sigaretje ergens achter in Athenaeum, waar hij eind jaren tachtig werkte.
In latere jaren kwam ik Bas nog zelden tegen. Maar als ik hem in de verte zag fietsen verscheen er altijd een glimlach op mijn gezicht. Net zoals ik nu een traan moet laten.
Rust zacht, lieve jongen

Stijlvolle, compromisloze, twinkelende, ondeugende, humorvolle, eigenzinnige, warme en levenslustige vriend. Wat onverwachts, ik kan er niet bij. We hebben elkaar afgelopen jaar minstens acht keer gezien, bij toeval. Langs het Amsterdam Rijn-kanaal, op straat of in de bibliotheek. Zeer onlangs nog. Immer de stijlvolle dandy die je wilde zijn. Jammer dat niet meer in de buurt bent. Ik zal je missen.

Wij uit Zuid zal nooit meer hetzelfde zijn.
Dag Bas!