Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Tranen

als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug
dan klommen we hoog de hemel in
en haalden we je gelijk weer terug

Stilletjes

2 handen aan een ragdun touw
de dunne draad des levens
daar had jij je aan vast geklemd
hopend, wachtend, en onwetend
hopend dat het goed zou gaan
vechtend voor je leven
onwetend dat de tand des tijds
je touw had doorgevreten
toen kwam je eind
je touwtje brak
het einde van het bestaan
en toen ben je heel stilletjes,
maar trots
je eigen weg gegaan......

Overige informatie
Ben was een goedlachse harde werker. Hij leefde voor zijn gezin. Zijn vakanties waren hem dierbaar. Hij bleef optimistisch tot de laatste dag.

Een geest zo sterk als een beer
Een lichaam uiteindelijk toch te teer
Een wijsheid niet te evenaren
Een wilskracht haast niet te bedaren
Een vechtlust bijna niet te temmen
Alleen iets bovenmenselijk kon dit leven remmen

Afscheid nemen valt altijd zwaar, zeker als dit gebeurt op een tijdstip dat iemand nog midden in het leven staat. Ben was een harde werker en zeer velen hebben dit ondervonden. Zijn werk was zijn hobby en daardoor was hij er veel mee bezig. Maar in zijn leven nam z’n gezin de belangrijkste plaats in en daarvoor leefde,werkte en bouwde hij samen met zijn vrouw aan een goede toekomst voor zijn kinderen. Hij was een echte levensgenieter en stond voor iedereen klaar die hulp nodig had. Met zijn nooit aflatende humor verscheen bij iedereen een glimlach op de mond. Ook was hij een lieve echtgenoot, broer, vriend ,zwager en niet te vergeten een trotse vader en opa.
Eentje uit duizenden en niet te evenaren, zijn vakanties waren hem heilig met z’n “Droomkasteeltje”. Die mocht je hem ook niet afpakken. Daarbij ging pap altijd een ommetje maken met z’n sierraad genaamd Byoux, tevens was dit ook een excuus om een babbel te maken. Het motto van Ben is: ”Geloof in jezelf, blijf positief en achter de wolken schijnt altijd de zon”!

En zoals pap dan zou zeggen: “Kom, we nemen er nog één!”