Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Bertha(Bep) Janssen-IJbema

28-12-194513-10-2003
      VEEL TE JONG


      Waarom.Ja waarom.Iedereen die het overkomt, vraagt zich dit af.Je hoort zo vaak om je heen dat mensen doodgaan aan deze klote ziekte.Dan denk je wat erg, staat er even bij stil,draait je om en je gaat weer verder met je eigen leven.Nu heb ik het zelf van heel erg dichtbij meegemaakt en dat is verschrikkelijk moeilijk.Je deed heel afstandelijk.De gedachte daarachter was wel te begrijpen,je wilde ons en jezelf beschermen.Je dacht dat het voor ons dan makkelijker zou worden.Maar het deed ons alleen maar nog meer verdriet.We hadden helemaal geen contact meer met je,dat vond ik vreselijk.Gelukkig kunnen we ook terugkijken op de leuke tijd met jou.Je was voor alle gekke dingen te porren en zoals ze in de volksmond
      zeggen.Je had schijt aan dronke naatje
      3 jaar geleden stond je nog mijn huisje te schilderen en te behangen.En dankzij jou had ik op mijn bruiloft een hele mooie jurk aan waar ik trots op was en die jij nog moest vermaken omdat je dacht dat ik maatje 36 had.Daar hebben we nog om gelachen.En mede dankzij jou ben ik de persoon geworden die ik nu ben.Ik vond het verschrikkelijk om je van een hele sterke onafhankelijke vrouw te zien veranderen in een zielig hoopje mens.Totaal afhankelijk van alles en iedereen.
      Ik heb met ontzettend veel verdriet moeten toekijken hoe jij stukje bij beetje weggleed.En elke keer brak mijn hart als ik je zo zag liggen,dan ging ik steeds
      een beetje dood van binnen.
      De laatste paar dagen thuis heb ik met alle liefde voor je gezorgd net zoals je altijd oor mij hebt gedaan.
      Als ik wegging zei ik altijd:Tot morgen lieverd maar nu is er geen morgen meer voor jou en mij.
      Tot het allerlaatste moment heb ik je hand vastgehouden en gezegd dat je
      niet meer bang hoefde te zijn omdat ik bij je was.
      Ik zei dat je het maar los moest laten en niet meer hoefde te vechten.
      Waarna je voor altijd je ogen sloot.
      Bedankt voor alles mam.Je was een moordwijf.

      Voor altijd mijn mama

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 32   |   niet OK
        Al die gevoelens, gemis, verdriet, herinneringen alsof je er in stikt. Nog twee maanden en dan is het voor mij een jaar geleden dat mijn moeder op 55 jarige leeftijd overleed, maar nog steeds ben ik verdooft. Bijna niemand meer die oprecht even aan je vraagt hoe het met je gaat. Dat de wereld door draait wist ik al, maar zo hard.
        Dat de kaarsje je maar iets mogen troosten.
        Wendy Massop, dochter van *Gerda Alders-Arends

        Wendy -
        22 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 31   |   niet OK
        Lieve mama.Ik was gisteren weer even bij je.Het word alsmaar moeilijker in plaats van makkelijker.Ik hou van je en vergeten doe ik je NOOIT.Je dochter.

        Njonja -
        21 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 29   |   niet OK
        Lieve mama
        De pijn.
        Het verdriet.
        Het gemis.
        VERSCHRIKKELIJK.
        Ik hou van je.
        Je dochter

        Njonja -
        16 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 30   |   niet OK
        Lieve Njonja,ik heb een paar kaarsjes aangedaan en hoop dat ze veel kracht en sterkte brengen.Ik weet hoe het voelt om een dierbare te verliezen aan kanker.Ik wens je heel veel sterkte.Trudy,zus van (Margo Dambacher de kroon* en dochter van Adrie de Kroon*)staan ook hier.

        Trudy -
        16 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 28   |   niet OK
        Lieve mama.De pijn en het verdriet zijn maar moeilijk te dragen.We waren zondag bij papa.En elke keer hoop je dat de deur opengaat en jij weer thuis bent.Maar ik weet dat dat nooit meer zal gebeuren.Je dochter

        Njonja -
        9 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 27   |   niet OK
        Lieve mensen.
        Ik kan jullie verdriet begrijpen.Zeker het is ook nog maar zo kort geleden.soms gaan mensen vroeg de aarde verlaten.waar we zeker nooit antwoord op zullen krijgen.Daarom blijft dan altijd de vraag waarom .Maar zeker is het dat ze in een hiernamaals verder leven .ik wens jullie met zijn allen heel veel kracht .En heel veel sterkte .

        Ria -
        2 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 26   |   niet OK
        Lieve mama.Papa en ik hebben gisteren een mooie urn voor oma gekocht.Zodat jullie op moederdag weer samen zijn.Het was best wel weer emotioneel.Ik mis je verschrikkelijk.Ik hou van je.Het doet nog zo verschrikkelijk pijn.Het was trouwens heel raar gisteren.Papa en ik stapten in de auto en we hoorden het liedje wat bij jouw plechtigheid hebben gedraaid.Toeval?Ik weet het niet.Je dochter.

        Njonja -
        29 februari 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 25   |   niet OK
        Lieve mama.Als ik bij je ben dan voel ik de rust in mij.Maar als ik weer bij je wegga dan ben ik helemaal kapot van verdriet.Jouw moeten missen is het ergste wat me ooit is overkomen.Ik hou van je en zal je NOOIT vergeten.Je dochter

        njonja -
        20 februari 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 24   |   niet OK
        Lieve mama.IK MIS JE VERSCHRIKKELIJK.Kon ik nog maar even bij je zijn.Njonja

        Njonja -
        11 februari 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 23   |   niet OK
        Lieve mama. Het gemis wordt met de dag erger. Ik hou van je. Je dochter.

        Njonja -
        6 februari 2004

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.