Nooit meer pijn, rust nu maar zacht. 11 december blijft voor ons jouw dag!
Wij wensen Bart, Stan, Yvon, Peter, John, Eline en verdere familie ontzettend veel sterkte en kracht de komende tijd.

Een krachtige positieve vrouw
dat is hoe ik jou in mijn gedachte onthou.
Na het slechte nieuws gaf jij niet op
Ook al voelde jij je helemaal niet top.
Jij probeerde elke woe en/of vrijdag nog mee naar Djoy te komen. In het begin nog elke week...ik zal nooit vergeten hoe je de laatste keer met Stan ophalen naar me keek......... Ik hoop dat je nu je rust gaat vinden xxx Heel veel Liefs Kim (Leidster van Stan)

Mijn gedachten gaan terug naar maandag 27 juni 1988.
Op dat moment was Bianca 18 maanden en onze Eric 16 maanden oud.
Bianca's 'mam' vond het wel zo gezellig om gezamenlijk te rijden en stelde voor om met haar naar Spijkenisse te komen.

In onze kinderrijke straat was een autostoeltje al gauw geleend en zo stapten moeder en dochter Mossink over in onze auto om zonder onze mannen Peter en Rob verder te rijden naar camping "Beringerzand" in Helden-Panningen, waar m'n zus en zwager destijds woonden.
Met onze Bart, bijna 5 jaar, z'n broertje Eric en Bianca op de achterbank, zouden we na ongeveer twee uur aankomen bij Astrid om haar 28ste verjaardag te vieren !

Terwijl ik reed hield Yvon nauwlettend de kinderen in de gaten; de twee jongsten zaten naast elkaar, ieder in een autostoeltje. Vanuit m'n ooghoek zag ik dat zij alledrie regelmatig op hun wenken werden bediend door telkens iets naar achteren door te geven. Je kon het zo gek niet bedenken: van rozijntjes, kaakjes, lange vingers, flesjes sap, kortom alles kwam voorbij !
Aardig verzadigd van al dat lekkers vond Eric z'n duim.....

Totdat Bianca in de gaten kreeg dat ze dit duimzuigen toch eigenlijk ook wel wilde.
Ze realiseerde zich niet, dat ze zelf ook twee duimen tot haar beschikking had en was slechts gefocust op die ene, dié van Eric !
Er klonk een zacht gehuil vanaf de achterbank en Yvon ontstak in een onbedaarlijke lach met de opmerking: "dit geloof je niet, joh..... Bianca heeft Eric's duim gepakt en zit hierop te zuigen. Geen wonder dat hij protesteert !!"

We hebben nog vaak deze komische herinnering opgehaald en er hartelijk om gelachen.
Later hoop ik, dat Stan - samen met z'n pappa, oma's, opa's, tantes en ooms - ook hiervan zal genieten.
Wat fijn, dat mij nu de gelegenheid werd geboden deze hilarische gebeurtenis op te schrijven. Maar bovenal ben ik dankbaar om dit moment te mogen vereeuwigen: eentje om nooit meer te vergeten, Bianca !!

Lidia van Hoeve - van der Heijden,
zus van Astrid Willemsen.

Spijkenisse, 13 juli 2016.

Het leven is bijzonder
We staan er niet bij stil
Afscheid, leven zonder
Is wat niemand wil.

Lieve Bianca rust zacht.

Lieve Bianca,
En toen was ik eventjes stil... Helaas heb ik je niet heel lang mogen kennen en je niet veel gezien. Maar ik kreeg regelmatig leuke verhalen te horen van je lieve broertje en me zusje. Toen ik hoorde dat je tassenparty's ging geven, wilde ik meteen een afspraak maken. Op de avond zelf had ik daar weer een beetje spijt van want ik had grote moeite om niet alles bij je te kopen!
Wat had je een lieve woorden voor John en Eline. Blij voor hun dat ze gaan trouwen en dat je zeker weet dat ze gelukkig gaan worden, want dat waren ze nu al dat zag jij! Verdriet had je omdat je wist dat je de bruiloft van jouw kleine broertje niet mee zou kunnen maken. Lieve Bianca als "mede grote zus van" zal ik er persoonlijk voor zorgen dat jij op 7 juli 2017 niet zal ontbreken op deze dag en er toch een beetje bij bent! Rust zacht lieve Bianca.