Bibi en Luna samen tranend van het lachen. Het was een prachtige zomerdag, wij struinden met zijn allen door Breda - je genoot van alles om je heen, de natuur, de mensen en alle bezienswaardigheden - en schoot vooral erg in de lach over het verhaal van 'de manager van Elvis' in de historische Boschstraat met allerlei soorten geveltjes. "Elvis in Breda? Echt? Niet!" waarna we op straat even gingen twisten. We kwamen langs een Irish Pub waar je heerlijk hebt gebabbeld met The Irish ol'overthere. "The Irish! Oh hier MOET ik heen!" Zo was je, je praatte altijd makkelijk met iedereen. Wat was het leuk en iedereen keek naar ons en nam foto's! Luna kreeg het er ook een beetje warm van. We zagen toeristen in bananenpakken op Segways op vrijgezellenfeest-tour, waar je erg om kon gieren. Dat zou jij dus mooi nooit doen! Wel wilden we de Poezië Computer bellen maar waren we het nummer kwijt. "De volgende keer, dan ja?" Je kocht edelsteentjes voor ons samen die ik altijd bij mij zal dragen. We huilden saampjes nog even. Altijd fijne diepe gesprekken. "Dag, ik had zo'n fijne dag vandaag!" Je was in je element, in balans, zo herinner ik me jou het allerliefst mijn lieve lieverd. Wij hadden het altijd fijn maar die dag extra

Lieve Bieb,

Een paar maanden van jouw leven heb ik je mogen kennen, genoeg om je in mijn hart te sluiten. Mijn kamergenootje in Ierland deze zomer, daarna nog uren en uren gepraat, gelachen en gehuild in Zeist en Rotterdam. De puurheid die je had in jouw zoektocht, je aanstekelijke lach, de humor die we deelden, je snelheid, de diepgang die je zocht, je vragen. Ik waardeerde je zo ontzettend als mens, wat had ik je graag vaker gezien.
Ik zal je missen, nooit vergeten.

Liefs,
Willemien