Camiel heb ik leren kennen tijdens de hardloopgroep bij ATOS op zaterdagochtend. Onze dochters aan het trainen en wij samen voorop bij de recreanten. Als we in de eerste rondjes nog puf hadden om te praten konden we grappen maken, maar ook serieuze dingen bespreken. Ik vond het altijd fijn om hem te zien omdat er zo'n ontzettende rust van hem uitging. Daarnaast was hij complimenteus zonder vleiend te zijn, waardoor ik altijd het gevoel kreeg dat ik een uitzonderlijk goede hardloper was :). Helaas zag ik hem steeds minder omdat hij niet meer kon hardlopen en ik daarna ook niet meer op de club kwam omdat mijn dochter een andere sport koos. Af en toe kwam ik hem nog tegen en dan straalde hij dezelfde de rust en vriendelijkheid uit die ik van hem gewend was. Ik zal aan hem denken elke keer als ik langs ATOS kom en dan neem ik hopelijk een beetje van zijn rust en vriendelijkheid over, dat kan de wereld wel gebruiken. Aniek en Tess, wat zullen jullie hem missen. Veel sterkte!

Ik heb Camiel vorige jaar leren kennen toen ik aansloot bij fietsgroep de slappe hap. Waar bijna iedereen afhaakte voor een extra rondje over de Cauwberg, wilde Camiel graag mee. Ik dacht in eerste instantie hem er wel even af te rijden, maar Camiel reed mij er vanaf en ik moest bij hem in het wiel! Altijd leuke gesprekken en hard fietsen! We gaan je missen vriend.

Camiel heb ik leren kennen op een schoolreisje naar Bennebroek in groep 4 dacht ik. Wij waren mee als begeleiders. Op een bankje bij de super glijbanen raakten wij in gesprek over kinderen, opvoeding en geduld. In de groep zaten een paar kids die echt aandacht nodig hadden. Hoe ga je daar mee om als jij vindt dat je eigen kind best wel goed luistert. Wij kwamen er niet goed uit omdat er juist op dat moment een van de kids stierlijk vervelend was en toegesproken moest worden. Daarna telden wij onze zegeningen met onze eigen kids. "Je kunt niet alles oplossen", zei Camiel nuchter en hij er klaar mee. Ik vond het grappig tegenstrijdig, want zijn blik sprak boekdelen. Die nuchterheid en passie, kenmerken voor mij Camiel. Door het contact van onze kids op school en op de atletiek bij ATOS spraken wij regelmatig met elkaar. Zo hadden wij ook een keer een bijzonder moment op de atletiek. Camiel kwam wat later terug van het fietsen en Ruben-Jay, Silver en ik bleven wachten bij Tess. Camiel liet duidelijk merken hoe blij hij was dat wij bij Tess waren gebleven. Voor ons gewoon, want ja , het was toch Tess! En Tess had ervoor gezorgd dat Ruben-Jay en Silver überhaupt op atletiek waren gegaan. De laatste keer dat ik Camiel uitgebreid sprak was toen hij ouders aan het werven was voor het jeugdkamp van ATOS. Ik zegde toe standby te zijn. Camiel straalde! Kort daarna liet hij met dezelfde twinkeling in zijn ogen weten dat jij een paar ouders had gevonden die mee wilden doen met kamp. Door corona is het er allemaal niet van gekomen. En nu is Camiel er niet meer. Wij leven heel erg mee met Aniek en Tess. Wij vinden het zo onbegrijpelijk, zo onrechtvaardig. Aniek en Camiel helpen altijd privé, op school en in hun werk! Wij wensen jullie heel veel sterkte Aniek en Tess. Camiel blijft in onze gedachten als een vriendelijke, toffe, sportieve, super sociale vriend.

Camiel kwam in het BovenIJ. Boxma, toch niet de zoon van...? Een beetje onwennig en ogenschijnlijk wat verlegen. Al snel wist hij het ijs te breken door te laten zien wie hij was. Een humorvolle-, breed geïnteresseerde- en sportieve kerel die al snel zijn weg vond in ons kleine ziekenhuis. Hij ontwikkelde zich snel tot een uitstekende IC-verpleegkundige maar ook als lieve en betrokken collega.
Door onze gezamelijke interesses zaten we vaak in de diensten uren lang te kletsen over oude auto’s, boten, caravan’s, (race-)fietsen en noem maar op.
Zijn talenten kwamen niet alleen tot uiting in hobby en werk maar ook als lieve echtgenoot voor Anniek en als vader voor Tess. Het was bewonderenswaardig om te horen en zien hoe hij de dingen voor zijn gezin deed. Vaak sprak hij over Tess en waar zij samen al wel niet heen waren gefietst.
Het kwam als een donderslag bij heldere hemel toen bleek dat hij ongeneeslijk ziek was. Dat het noodlot daar zo snel op volgde deed iedereen verstommen, zeker als je zag hoe hij zich met grote overtuiging en kracht door zijn behandeling vocht.
Camiel jongen, ik ga je echt vreselijk missen als mens, collega en vriend.

Ik wens Anniek, Tess en familie heel veel sterkte.