Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Namens QuantWare heel veel sterkte aan de familie. We zullen Carel ontzettend missen.

Allereerst, Filip, Marek, Sebastian, Wim & Jacqueline heel veel sterkte toegewenst.

Was er even stil van toen ik het bericht over Carel gisteravond kreeg. Bracht gelijk veel goede herinneringen naar boven. Samen sleutelen aan de brommers en crossen in jullie bos. Samen plaatjes luisteren op jouw kamer, moet nog steeds aan je denken als Driver's Seat voorbij komt. Samen werken in het Casino. Met z'n allen op stap en risken tot diep in de nacht.

Elkaar uit het oog verloren toen je ging studeren in Delft. Jaren later heb je me nog opgezocht in Tilburg, helaas was ik toen niet thuis. Zelf later nog geprobeerd contact met je te leggen wat niet is gelukt. Geen contactgegevens van elkaar en mobiele telefoons bestonden nog niet.

Toevallig afgelopen jaar PP tegen het lijf gelopen en het nog over je gehad. Zat laatst nog te denken om je telnr aan hem te vragen om eens contact op te nemen. Nu helaas te laat.

Rust zacht vriend!

Wat een enorm verlies...
Hij heeft een groot indruk achtergelaten zelfs aan zijn collega's die kent hem maar voor een korte tijd. Dit indruk was niet vanwege zijn beroemde verhalen over zijn verschillende avonturen, vind ik. In tegendeel, er was iets uitstekende verstandig in zijn manier naar anderen luisteren en reageren. Dat is wat zal ik mezelf het sterkst over Carel herinneren.

Enorm geschrokken zijn we door het plotselinge overlijden van Carel. Carel was onze overbuurman in het bos aan het Vonderpad in Tilburg. Net als wij op een stuk bos dat al lang in de families was.
Carel was altijd de rust zelve, kwam met gedegen advies en wist als de beste hoe je met allerlei (lier) materiaal menig gevallen boom, die ergens hoog was blijven hangen, goed naar beneden te krijgen. Zo heeft hij ons meerdere keren geholpen. Spontaan op zondag in het bos samen een glas wijn drinken hebben we helaas te weinig gedaan. Maar de keren dat we het deden waren altijd heel fijn.
Wat zullen we Carel gaan missen.
Ook als mede bestuurslid van de vereniging van bosbeheerders ‘t Geregt zijn er heel mooie herinneringen. Intelligent, alles bekijkend met een brede blik en in het juiste perspectief, betrokken en behulpzaam.
We wensen zijn kinderen Filip, Marek, Sebastiaan, zijn broer en zus Wim en Jacqueline en allen die hem dierbaar waren heel veel sterkte toe.
Constance en Ruud Berndsen-Hanselaar

Ik leerde je kennen in de eerste klas van de middelbare school in het midden van de zeventiger jaren.
Toen wij begin jaren tachtig allebei van opleiding veranderde ging je naar de TU in Delft om daar Technische Natuurkunde te studeren. Je woonde in die eerste jaren in een staan caravan op het bouwkunde parkeerterrein van de TU. Daar leerde je veel van je vrienden kennen die jarenlang contact met je bleven houden.
Ondertussen hadden wij ook nog steeds contact en gingen met de brommer naar Zuid-Frankrijk en liftend naar Italië. Niet veel later ging je alleen met de brommer naar Marokko.
Om in je levensonderhoud te voorzien en je studie te betalen ging je als shoarma koerier werken. Ook hield je je voor het vallen van de muur en daarna met de ambulante autohandel bezig in Polen. Ook hier leerde je weer veel vrienden kennen en leerde en passant vloeiend Pools spreken.
In het verlengde van je opleiding kwam je in de micro-elektronica terecht en ging je in de jaren negentig werken bij DIMES en MAPPER-lithografie.
Ondertussen had je je motorrijbewijs gehaald en hebben wij een tocht gemaakt vanaf Italië door Griekenland en Turkije. Ook hield je je bezig met parapenten en heb je zelfs een paar lieren zelf gebouwd om deze glijschermen omhoog te trekken.
In het nieuwe millennium heb je besloten om je opleiding, die door omstandigheden en het stichten van een gezin, op de achtergrond was geraakt. Succesvol af te ronden.
Ondertussen werkte je bij Deeltjes Optica maar hield je contact met de afdelingen en bedrijven waar je voorheen hebt gewerkt.
Via Carel kwam ik ook bij de TU terecht waardoor we weer zeer regelmatig contact met elkaar hadden.
Een paar jaar geleden heb je besloten om fulltime bij QuantWare te gaan werken. Voor hun bleef je ook in de cleanrooms van de TU werken. Vlak voor je vakantie naar Cambodja hebben we je zelfs nog vaak bij ons gezien om dingen af te ronden.
Voor mij ben je veel te vroeg gegaan. Ik had graag, zoals we pas nog van plan waren een motortocht door Patagonië met je willen maken. Ik ben echter blij dat ik je bijna vijftig jaar mocht kennen en meemaken.

Beste Carel,
We leerden elkaar kennen op het caravanterrein aan de Mekelweg te Delft. Later hebben we enkele jaren samen een Opel Kadett gedeeld, waar we onder jouw kundige leiding een LPG-installatie in hadden gebouwd. Jij hebt me geleerd om aan auto's te sleutelen, maar bleef m'n leermeester. Niets was jou te gek, je dacht grenzeloos out of the box en eigenlijk bestonden er geen technische problemen voor jou. De meest grappige stunt die je in onze studententijd uithaalde was het dak van een B Kadett afslijpen, zodat je tot de keuring in een goudkleurige cabrio kon rondrijden. De deuren mochten niet meer open, dan zou hij doormidden zakken, dus klommen we erin. Na enkele jaren woonden we bij elkaar in de buurt in Rotterdam, de wijk Bospolder/Tussendijken maar we noemden het Pechland. Jij en Arthur hadden een leegstaande kroeg gekraakt, maar serveerden bezoekers die zich vergisten gewoon een biertje (flesje geen tap). Pechland was gezellig en we woonden er met tientallen bekenden. Wat hebben we daar mooie tijden gehad.
Na mijn ongeluk in 1996 hebben zowel jij als Asia mij enorm geholpen. Jij bouwde effe mijn auto om, zodat ik er met mijn verlamde voeten in kon rijden. Wat was je toch ongeloof lijk praktisch en handig. Later bouwde je een aflooplier voor mijn expeditie door Australië. Zo jammer dat je toen niet mee kon!!!
Je bent een groot leermeester voor mij geweest. Jij met zowel je alpha als beta knobbel, je talent om ingewikkelde zaken heel eenvoudig uit te leggen, maar bovenal was je een fijne en zachtaardige vent die mee heel veel heeft geholpen. Ik ben dankbaar voor de mooie tijden die we samen hebben gehad. Mocht er een hiernamaals zijn, dan is het eerste rondje van mij. Vaarwel, dier bare vriend.
Frank Jansen

Carel heeft als mijn cleanroom-Mr Miyagi aan de basis gestaan van mijn eigen avonturen in de microfabricage en ik denk dat Carels carriereadvies ter harte nemen een van de slimmere dingen is die ik heb gedaan. Behalve leermeester bleek Carel later ook een geweldige collega met een positieve mind-set, in voor een geintje en nooit verlegen om een of ander sterk verhaal waarvan je niet anders kan vermoeden dat het waarschijnlijk toch echt waar is. Met Carel is de micro- en nanocommunity (en daarbuiten) een unieke persoonlijkheid verloren die ik zeer zal missen.

Ik ben vele jaren Carels leidinggevende geweest bij de groep deeltjes optica. Ik heb daar geleerd dat je Carel geen leiding kunt geven: hij was 100% zijn eigen baas. Het enige dat je kon doen was het werk zo interessant maken dat hij er zin in kreeg om het te doen. Wij hebben met veel succes samengewerkt en de dingen die hij maakte zitten nog steeds in vele apparaten.
Pieter Kruit (prof.dr.ir. P. Kruit)