Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Catharina Margaretha Kellenbach - van der Starre

Overleden op: 21-01-2002
      Mijn moeder, onze moeder. Te vroeg geboren, klein en zwak, maar toch 95 jaar geworden! Ze is haar hele leven klein en tenger gebleven, maar had een sterke persoonlijkheid. Nooit klagen, maar doorzetten! In de oorlog was zij de sterke vrouw die het gezin er doorheen hielp. Ze hield veel van haar kinderen en haar kleinkinderen, en dat was wederzijds. Wij weten dat zij in God geloofde. Het geloof gaf haar steun, troost en de overtuiging dat de dood niet het einde is. Het is voor haar van grote waarde geweest. Haar kinderen, kleinkinderen en hun vrienden denken allemaal op een speciale manier aan haar terug. Onze vrienden en vriendinnen waren altijd welkom. Ze had de gave het gezellig te maken.

      Overige informatie
      Ze kreeg 4 kinderen en 13 kleinkinderen. Ze mocht nog meemaken dat er in 2001 een achterkleindochter en achterkleinzoon werden geboren. De laatste 25 jaar ging ze ieder jaar met ons, haar kinderen én kleinkinderen, op vakantie. Er werden dan 4 bungalows naast elkaar gehuurd en dan genoot ze omdat ze ons weer allemaal bij elkaar had. Ze overleefde haar broer en zussen, en nu is ze als laatste van haar generatie heengegaan. Ze werd al jong weduwe na een gelukkig huwelijk van ruim 30 jaar. Op 10 maart 1967 overleed haar man Nico, onze vader. In 1968 verdronk haar 2½ jarige kleinzoon Erik, in 1996 overleed haar schoonzoon Jon, In 1997 verongelukte haar 13½ jarige kleindochter en naamgenootje Tineke. Ze is nu weer bij hen.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 12   |   niet OK
        Mam, het wordt weer tijd dat ik weer eens met je babbel hoor. Het gaat gelukkig goed met ons allemaal.
        In februari ben ik nog bij je graf geweest; je ligt daar zoals je altijd hebt gewild: bij papa.Als ik jullie namen zie, denk ik: wat gaat de tijd toch snel. Ja mam, ik ben ook al tegen de zeventig en ook voor mij zijn er niet zoveel jaartjes meer over. Ik denk wel vaak: wat moet ik mijn kinderen veel vertellen, want straks kan het niet meer. Vertellen over jou en papa, over Jon ook en Erik, over Tineke... En over onze voorouders natuurlijk.
        Help je me een beetje?

        Erica -
        24 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 11   |   niet OK
        Mam, ik vergeet je niet hoor. Voor jou, voor papa, voor Erik, voor Jon en voor Tineke: één kaarsje, maar ik denk aan julie allemaal.

        Erica -
        17 december 2003

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 10   |   niet OK
        Vandaag is pappa's verjaardag. Gek, je denkt er nog altijd aan. Gisteren zou ik 40 jaasr getrouwd zijn geweest, ook dán denk ik aan jou, die het ook niet hebt mogen beleven. Jij hebt 31 jaren samen gehad, ik 32 en we waren ongeveer even oud toen we weduwe werden.
        Je bent nog zoveel in mijn gedachten, mam. Een bezoekje aan je graf en een kaarsje hier, dat kan ik nog doen.

        Erica -
        25 oktober 2003

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 9   |   niet OK
        Mam, ik steek weer een kaarsje voor je op hoor. Het lijkt nog maar zo kort, sinds je weg bent. En toch ook zo lang, want je was al een beetje weg vóór je stierf hè? Ik denk veel aan je.

        Erica -
        5 september 2003

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 8   |   niet OK
        Vandaag 97 jaar geleden is moeder geboren. Tóch om even bij stil te staan, geen dag als alle andere. Al was het alleen maar om de feestelijke bijeenkomsten op haar verjaardagen. Echte familiedagen. De laatste was in 2001, in motel Schiedam, toen ze 95 werd. We waren er állemaal: kinderen, kleinkinderen, neef en nicht, vriendinnen. Ze stráalde! De foto die toen van oms allen werd gemaakt, vormt een dierbare herinnering.
        Ik steek ter gelegenheid van haar verjaardag een kaarsje voor haar op.
        Erica

        Erica -
        18 april 2003

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 7   |   niet OK
        Wat een mooie In memoriam -site. Ik kwam er zomaar op terecht toen ik via Google de tekst zocht van het gedicht waarvan ik nu weet dat het van Nel Benschop is. Hartelijke groet, Henk Veltkamp

        Henk -
        4 april 2003

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 6   |   niet OK
        Alweer een jaar zonder moeder. Niet eens overdreven: ik denk dagelijks aan haar. Vraag haar mening, vertel haar mijn problemen, zie haar voor me zoals ze was. Vergelijk haar met mijn kleindochter en probeer gelijkenissen te vinden. Stel me voor hóe gek ze in vroeger tijden met het kind zou zijn geweest. Zoals ze met mijn kinderen, háar kleinkinderen, was. Mijn kinderen hebben geboft dat ze hun oma zó lang hebben mogen kennen. Zij kunnen hún kinderen uit eigen herinnering over hun oma vertellen. En hen eventueel meenemen naar haar graf op de Oosterbegraafplaats in Voorburg aan de Rodelaan, waar oma ligt bij haar man (die de meeste kleinkinderen nooit hebben gekend) en haar kleinzoon Erik (eigen broertje van Gert en Tamia, halfbroertje van Evertjan en Nils).

        Erica -
        22 januari 2003

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 5   |   niet OK
        21-1-2002 21-2-2003

        Ik heb mijn moeder niet verloren
        daarvoor gaf ze mij te veel
        wat zij me zei dat blijf ik horen
        van wat ik ben is zij mijn deel
        ik kom haar overal tegen
        in wat ik doe, in wat ik laat
        zij was en blijft voor mij een zegen
        waarvan het spoor steeds verder gaat

        Thelma -
        20 januari 2003

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 4   |   niet OK
        Als enige neef en nicht van Tante Tine's kant gedenken wij haar met eerbied. Dankzij haar voelen wij ons zeer verbonden met de familie, en daarom is ons kaarsje ook voor Erik, Jon en Tineke, maar evenzeer als teken van hoop en verbondenheid voor alle andere kinderen, klein- en achterkleinkinderen van Tante Tine.

        Peter -
        28 oktober 2002

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 3   |   niet OK
        Zij was mijn moeder, Jon mijn man, Erik mijn zoontje, Tineke mijn nichtje. Het kaarsje dat ik opstak, is voor hen allemaal.

        erica -
        15 oktober 2002

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.