Ik heb Chris leren kennen bij een oud schooltje in Andijk waar hij een zeefdrukbedrijfje had met de naam 020. Na een introductie heb ik vele avonden met een groepje vrouwen drukwerk gemaakt. Bij binnenkomst fijne muziek, dat viel op, een spotify-lijst van zijn dochter voor de Westergastfabriek. Koffie, papier, verf, pak, ga, doe! Chris fladderde daartussen met levensverhalen, mooie boeken, drukwerk, poëzie, de Westergastfabriek, zijn geboortestreek, woonplaatsen, dingen die hij gedaan had, Frankrijk.... We kregen opdrachten naar aanleiding van een mooie zin of een kort verhaal. Veel was verweven met Monique en haar boekenwinkel. Chris daar trots op.
Een levendige geest, onafhankelijk, inspirerend en intens vriendelijk. Andijk, waar ik niet vandaan kom - en waar ik kunstzinnigheid miste- werd zoveel leuker!
We sloten af met ons werk ingelijst in de tram, die daar opvallend stond en Andijk iets stedelijk verschafte.
Ik koppelde onze buurman als hulp en vriend aan het tramproject.
De groep verlangde naar seizoen 2 en had zelf al een project verzonnen. Maar Chris voelde zich belemmerd door alle vragen (en werd enigzins gek van al die enthousiaste vrouwen in zijn werkplaats) en de groep stopte. De tram ernaast beleefde leuke samenkomsten totdat tram en school stopten. Met 1 van de vrouwen hield ik contact.
Ik kwam Chris tegen in de trein bol van verhalen over de camping waarop zijn huisje stond. Chris was betrokken bij de camping nieuwe stijl, een "beleefcamping".
Ik koppelde een groep van mijn school voor groepsstage aan Chris voor het het onderhoud van het camping-groen. De begeleidende docent kon het goed met Chris vinden.
Zo werd de kring groter.
Ik heb Chris voor het laatst gezien toen ik over de dijk wandelde. Corona had net Nederland stil gemaakt. Hij stond in zijn tuin, ziek maar springlevend. Als een jonge vent leek hij ook dit als avontuur te benaderen. Kort verhaaltje ziek en verder naar de mogelijkheden. Geen tijd te verspillen.
We waren onder de indruk. We werden blij van zoveel levenslust. Het was een les op vele manieren. Uniek.
Ik vergat mijn hulp aan te bieden en appte dat later. Chris sprak zijn dank uit.
Dat was de laatste keer contact.
En nu wil ik Chris bedanken voor zoveel joie de vivre, ideeën, inspiratie, aanmoediging (ik kocht zelfs een eigen een drukpers), maar bovenal voor die zorgeloze flair die maakt dat je die vanzelfsprekende focus krijgt om vrij te zijn, te doen wat je leuk vind en te leven....
Zo erg dat dit geliefde leven voor Chris zo vroeg eindigde. Maar allemachtig, wat heeft hij ervan genoten!
En dat blijft hoor mij een herinnering.
Dank, diepe dank, dank je wel, Chris.
Waarschijnlijk ben je al bezig met plannen daarboven, en lukt het je zelfs de hemel nog een stukje leuker te maken. De beleefhemel. Mooie titel voor een boek.
Alle vrede wens ik je en de mensen die je ontiegelijk gaan missen.
Ellen Smit