Eerste keer in het eerste huis, was 13 geloof ik ; whoah, die ruimte, die indeling, dat paarse staal ! Papa Blom, die ik nooit ontmoet heb, was architect, dat was te zien. Ik ging dat studeren, het Blom-huis als een van de redenen, dus Cootje gaf een een paar prachtige boekjes, die ik nog allemaal heb, met kleine toelichting, mooiste over japanse architectuur, met zwart-wit foto's, veel aan gehad. Ze kwam altijd op mij over als bijna soort tweede moeder, alsof ze je heel goed kende, en altijd die pretoogjes vanachter die dikke brilleglazen, met meestal een grappige of wijze opmerking, vaak allebei tegelijk. We repeteerden met onze band, o.a. Bass gitaar en ik bas, middenin de woonkamer op zondagmiddag : keihard, elk nummer 10 achter elkaar, waar kon dat nou ? Geen enkel probleem, soms had ze spitse, leuke, zij het soms licht-vernietigende mondelinge recensies over ons muzikaal presteren, vaak to-the-point. Had een keer trots spaanse laarzen in Amsterdam gekocht en zelf ijzertjes met kopspijkertjes onder de leren hakken en zolen gezet, was in the mood en danste veel op het oud-en-nieuw feest, denk '75-'76, op de nieuw gebeitste vloer : volgende dag bleek de halve vloer aan gort. Cootje : ' Hahaha, wat een grap, je hebt wel veel gedanst, hè ? ! Nou, dat gaan we dan schuren en opnieuw beitsen !' Samen met haar en Bass in een dag gedaan, soepje en broodjes halverwege, kwam goed, zo lief : verwachtte een scheldkannonade. Onvergetelijk mens, lief, bij-de-hand, clever en vol eigen humor, altijd vol belangstelling, koesterde haar altijd in mijn hart, ook al heb ik haar jaren niet meer gezien. Moeilijk dat ze weg is, maar ze is wel lang onder ons geweest. Een leegte laat ze achter, maar zo mooi dat we haar hebben mogen kennen, wat een vrouw !
