Mijn hele dag is gevuld geweest met lieve en bijzondere herinneringen en weemoedig
verdriet aan jullie onvergetelijke moeder Coot, Cootje. Zij was niet alleen jullie moeder, ze was tegelijkertijd oma van Marco, Rosan en Olmo en ook zus, tante en nicht. Ook was ze een vriendin van heel veel anderen, mensen die zij op eigen houtje had ontmoet en anderen die via jullie tot haar kwamen. Ze was ook een echte vriendin van mij. Ik zal haar missen.
Wat ik ondervonden heb is heel veel liefde en fijne gesprekken. Coot belde mij op, of ik haar. Wij stuurden elkaar kaarten met berichten. Haar berichten begonnen altijd met 'lief knolletje', wat mij altijd voor mijn eigen naam heeft doen innemen.
Ze streefde in onze gesprekken altijd naar eerlijkheid, de eerlijkheid van je geweten van dat moment. Zo heb ik dat vaak ervaren. Soms kon ik niet eerlijk zijn, of wilde het niet zijn. Coot kon me hier echt aan het worstelen met mezelf krijgen. In dit opzicht is zij een echte levenscoach geweest. Maar zij was op zulke momenten nooit negatief, ze bleef liefhebbend en geduldig. En dat is wat mij altijd zal bij blijven.
Vorig jaar bezocht ik haar in het verzorgingstehuis. Heerlijk bijgepraat, en ijsjes gegeten. Ze wist precies wat en hoe ze het wilde. Maar wist ook te vragen naar mijn situatie en die helder te duiden. Het helder duiden werd subtiel geuit, maar er was geen ontkomen aan: ook de eigen rol - die van mij - moest onderzocht worden. Het heeft me in al de afgelopen 40 jaar verder gebracht. Daarom een diepe buiging naar een geliefde vriendin. Hoe mooi om zo'n vriendschap te hebben, die natuurlijk eindigt.
Jullie, haar kinderen en kleinkinderen, veel sterkte en liefde met elkaar. Help elkaar en steun elkaar bij jullie verlies en en verdriet.
Be good, be loved,
Wilma
