In april vroeg je ons, je jaarclub, om je los te laten. Corientje, lief mens, jou loslaten? hóe dan?
Als 12 onbekenden vormden we 37 jaar geleden een jaarclub in Groningen. Zonder jou was jaarclub ZON niet geworden wie we nu zijn, je was rustig, nou ja, meestal dan...., zorgzaam, betrouwbaar, gezellig, verbindend en lief, zooo lieffff.
Zorgzaam, gericht op de ander; in de ontmoeting met de ander was je zo sterk Corine, dat je in de hulpverlening terecht bent gekomen is dan ook niet verwonderlijk.
Je luisterde aandachtig, je gaf je eerlijke mening, oordeelvrij, op je eigen wijze in alle rust, je wás er, dat gaf vertrouwen.
In Groningen hebben we heel wat avonden samen voor de tv gezeten; North and South, door jou consequent uitgesproken als "norsss en sausss" en natuurlijk Medisch Centrum West. En hoe vaak kwam je langs als je van de UB kwam?
Op de zaterdagavond nodigde je vaak velen van de club uit bij jou, je had gekookt ,meestal tartaartje met krieltjes of vis in bladerdeeg, we aten voor de tv en jij was aan het breien en natuurlijk moest er gekriebeld worden!!!
Na een kroegavond werd er gebeld, de avond en nacht werden tot in detail besproken.
Met Monica en Angelique zijn we in die tijd in de auto van je moeder naar Frankrijk gereden en hebben daar ook Maarten opgezocht. Wat een plezier hebben we gehad!
Tijdens je ziekte was je je familie heel dankbaar, ze zorgden goed voor je en ze waren veel bij je, je voelde je niet alleen, de beperkte energie die je nog had wilde je gebruiken voor hen. Wat voelden wij ons als club machteloos....
Het viel me altijd op hoe positief je was ingesteld, positief in het leven in het algemeen en in de laatste jaren dat je ziek was in het bijzonder. je had vertrouwen en voor zover we mee mochten en konden voelen, leefde je niet in angst (stel je voor dat een ander zich druk zou maken om jou, of ongerust zou worden, nee...dat was niet des Corines).
Wat ben je een sterke vrouw, opgeven was geen optie, je wilde nog niet dood, je had nog zoveel plannen en ambities. Mens, wat ben ik trots op je, wat ga ik je missen...ZON met 11 stralen, het is niet te bevatten; ZON straalt niet meer als voorheen nu jij er niet meer bent lieverd.
Je bent nu uit je lijden verlost, dat is de enige troost.
Over drie weken hebben we clubweekend, clubweekend zonder jou.... reken maar dat elk wijntje gedronken wordt met een toost op jou, op jouw leven, op jou, lief Corientje.
