Cynthia,
Donderdag 22 april 2021,na een avondje Hazes tv kom ik er per toeval achter, tot mijn grote schrik. Jij bent overleden, al 3,5 jaar geleden. Voor mij nu net een week. Het raakt mij erg, niet alleen in het moment, maar ook de dagen erna. Na de eerste avond nadat ik het weet, slaap ik slecht. Ik droom over vroeger. De volgende dag laat het mij niet los en ook nu, bijna een week later denk ik er nog steeds aan. Dezelfde avond dat ik er achter kom, dat je overleden bent, lees ik verdoofd door de schok, alle berichten op jouw In Memori pagina.
Ik probeer erachter te komen wat er is gebeurd. Ik begrijp uit de berichten dat je ziek was, darmkanker en het gevecht hebt verloren. Ik kan er niet over uit, wat oneerlijk, wat vreselijk. Herinneringen komen onwillekeurig in mijn hoofd, maar het is lang geleden dat we vrienden waren, bijna 25 jaar geleden maar wel zo’n 10 jaar lang. We zijn op vakantie geweest samen, twee keer zelfs, een keer naar Kos en 1 keer naar Ibiza.
Foto’s denk ik opeens foto’s. Ik begin te zoeken naar foto’s van deze vakanties. Al snel kom ik een grote ingelijste foto tegen. Die foto heb ik van jou gekregen voor mijn verjaardag, herinner ik mij. Twee jonge lachende meiden kijken mij aan. Vol in het leven en vol verwachting naar de toekomst. Ik zit op jouw rug en jij hebt een soort Turkse Fez in je handen, die hadden we op de hippiemarkt gekocht in Ibiza. Al snel kom ik ook de andere foto’s van de vakanties tegen. De foto’s brengen mij terug in de momenten van toen.
Fragmenten komen op in mijn hoofd. Ik ben altijd slecht geweest in tijdslijnen…dus lopen de fragmenten door er elkaar heen, als een film zonder volgorde. Ik denk aan de middelbare school. Het Waterlant College. Stiekum sigaretjes roken aan de overkant van de school op het tussenpad van iemand zijn tuin. We stonden daar elke pauze met een heel clubje. In de klas schreven we boodschapjes in elkaars schrift of wisselden we briefjes uit met puber praat. Ik weet wel dat jij al die gekke briefjes bewaarde in een ton. We hebben ze later nog wel eens terug gelezen. We spijbelden trouwens best regelmatig. Jouw vader woonde vlakbij school; in “het blauwe zand”. Hij werkte overdag, dus daar konden we makkelijk terecht als we spijbelden. We haalden "kaas uien chips"en cola en chocalade bij het pompstation en zaten daar lekker soapies te kijken. Als we niet spijbelden waren we vaak in Nieuwendam waar je woonde met je moeder, Trees en je lieve zusje Cecile. Je moeder rookte altijd een afgepast aantal sigaretjes op een dag, 5 ofzo die ze in een apart doosje bewaarde. Geen idee waarom ik dit onthouden heb. Op je kamer hingen posters van Wham, Tom Cruise, Rob Lowe en andere Idiolen uit die tijd. Jij en Cecile konden allebei heel goed leren. Slimme meiden. Gelukkig maar met dat gespijbel van ons. Ik herinner mij veel humor, botte grappen en razende puber hormonen. Jongens werden veel besproken. Een naam die mij bij gebleven is uit die tijd is Dennis Riool. Hij werkte met een vriendje van mij, Michel Verhey, zowel Sandra als jij waren onder de indruk van hem. We gingen stappen in discotheek de Movies in Volendam. Om beurten haalden jouw en mijn vader ons op. Sandra ging ook regelmatig mee. Voordat we gingen, moesten we natuurlijk eerst uitgebreid in de Make-up, bussen haarlak gingen erin bij ons, van die goedkope met zo’n bloem op de fles. Als parfum hadden we Kruidvat nummer 4, want dure luchtjes konden we niet betalen en na schooltijd werkten we in de zomermaanden op de nieuwmarkt bij de Rembrandtcorner.
Jij ging al vrij jong samenwonen met Bert. In die tijd gingen we heel intensief met elkaar om. Ik was vaak bij jullie. We keken veel films en rookten sigaretjes. We gingen in de weekenden achter op de motor bij de jongens naar Muiden of het strand. Ik was niet zo’n motor fan. Ik vond het altijd een beetje eng en ging dan steevast achterop bij de jongen met een Honda Goldwing, totaal niet cool natuurlijk maar Ik vond mijzelf heel slim want ik zat riant en jullie allemaal ineengedoken achterop bij de mannen met de racers.
Ik kan mij niet goed meer herinneren waarom het uitging met Bert. Ik weet wel dat je in die periode erna in mijn huis bent geweest in de Pijp. Je staat op de foto. Met Bert heb ik ook nog wel tijd contact gehad, maar die ging er heel rommelig, vandoor met het vriendinnetje van mijn broer. Vervolgens kreeg ik zelf ook een relatie, achteraf een niet zo succesvolle, en ging samenwonen.
Op een feestje van mijn werk, ik werkte destijds bij Buma Stemra, ontmoette je voor het eerst Jury, die mijn collega was en volgens mij draaide op het feestje Ik vind het heel leuk en ben blij dat jullie de liefde bij elkaar gevonden hebben en dat deze liefde bezegeld is met een kind.
Uit de In Memori berichten lees ik ook dingen over je uit de tijd dat wij elkaar uit het oog verloren zijn. Je had een eigen bedrijf. Jullie zoon was nog maar 11 toen jij overleed. Jeetje Cynthia wat moeten jullie een onmacht gevoeld hebben, toen je wist dat je de ziekte niet zou overwinnen, wat ontzettend tragisch. Ik had je een zoveel langer, gelukkig leven gegund. De leegte die je achterlaat zal enorm zijn voor allen die je lief hadden. Ik wil je bedanken voor een heel leuke en belangrijke periode in mijn leven, van puber tot jong volwassene, een decennium lange vriendschap. Sterkte voor allen die jou moeten missen.
You have been loved.
Rachelle Brons
