Dag lieve Cynthia,
Een paar weken verder en ik weet nog steeds niet de juiste woorden te vinden om aan jouw Memori toe te voegen. Het klopt gewoon ook niet, om voor jou een memorandum te moeten schrijven en toch is het de realiteit. Je bent er niet meer, tenminste niet meer met je aardse lichaam. Vorige week verscheen je in een droom, ik werd wakker en hoopte dat het geen droom was maar dat je even gedag kwam zeggen. Of dat zo is, geen idee, maar ik vond het fijn je stralende lach weer even te 'zien'.
Ik heb het geluk gehad dat jij in mijn leven kwam op de middelbare school. Samen met Sandra, Simone en Brigitte hebben we het zo leuk en goed gehad! We verloren elkaar uit het oog maar een paar jaar geleden zijn we weer met z'n allen op pad geweest. Alsof die jaren nooit verstreken waren. 'Wat' ouder waren we, maar de band met elkaar was er nog steeds. In maart 2017 zat je hier bij mij op de bank en vertelde je ons het verschrikkelijke nieuws: hoe hard je ook vocht, hoe sterk jouw wilskracht ook was en hoe graag je ook bij jouw mannen wilde blijven, het leven had een ander plan met jou.....
Op 9 februari zijn Simone, Sandra, Brigitte en ik bij elkaar om jouw geboortedag te vieren. Want wat heb jij veel gegeven aan de mensen om je heen. En ook al ben je niet meer bij ons, het feit dat jij in ons leven bent geweest is iets om voor altijd te blijven vieren.
Dag mooi, lief mens...
Byron, Juri, Cécile, Trees en Jan,
In jullie hart is ze voor altijd bij jullie. Ik denk dat ze de mooiste kamers in jullie hart heeft uitgezocht om voortaan in te 'wonen'. Heel veel sterkte en kracht gewenst om haar verlies een plek te geven.
