Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Vannacht heb je me verrast. ❤
Je stond met Jury en Byron plots voor mijn deur hier in Belgie. Je wilde nu toch wel eens zien hoe Fa en ik woonde.
Wat was ik blij.
Wat een verrassing.
Wat een fijne droom.
Het was zo fijn om je weer even dichtbij te voelen.
Ik mis je ontzettend lieve vriendin! ????????

Lieve Cynthia,
Weet je dat ik vaak nog aan je denk? Vanochtend nog. Vroeger als klein meisje logeerde ik vaak bij Cécile en soms mochten we op jouw kamer komen. Maar alleen als je erbij was :-) En als grote zus die alles wist, leerde jij ons hoe je de rode en blauwe randjes van witte sportsokken zó kon wegwerken, dat je ze niet meer zag. Het was dan net alsof we lage, witte sokjes in onze gympen hadden. Absoluut van groot belang op die leeftijd. Ik draag natuurlijk geen witte sportsokken meer, maar vaak als ik het randje van mijn sokken naar beneden vouw en weer een stukje terug omhoogvouw, dan denk ik aan jou. Aan die lieve grote zus van mijn beste vriendinnetje op de basisschool. Die ons dat soort dingen leerde. Die ons haar invlocht, of juist een hoge paardenstaart maakte, zoals Madonna had.
Later, een jaar vóór jouw overlijden denk ik, zag ik in de buurt van mijn werk een lange blonde vrouw met een blauwe trenchcoat, met witte randjes. Ik herkende je meteen. Je stralende lach en vriendelijke gezicht was niets veranderd. Ik dacht dat je met een groepje collega’s stond, dus ik wilde je niet storen en ik ben doorgelopen. Ik hoopte je later nog eens te treffen. Maar helaas lieve Cynthia. Wat een schok was het te horen dat jij was overleden. Zo jong. Zo’n stralende vrouw, dat kan ik tot op de dag van vandaag moeilijk rijmen. Ik ben zelf ook moeder, dochter, zus en vrouw van, en ik kan me het verdriet niet indenken dat jij zult hebben gehad, toen je wist dat je zou overlijden. Ook daar denk ik vaak aan.
Ik wens jouw zoon, je man, jouw lieve zusje en alle andere familie veel sterkte. Het is bijna een jaar geleden dat je overleed. Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt. Maar als ik al zo vaak aan jou denk, hoe is dat dan wel niet voor hen? Dag Cynthia, je was een schat. Liefs, Eveline

Dag lieve Cynthia,
Een paar weken verder en ik weet nog steeds niet de juiste woorden te vinden om aan jouw Memori toe te voegen. Het klopt gewoon ook niet, om voor jou een memorandum te moeten schrijven en toch is het de realiteit. Je bent er niet meer, tenminste niet meer met je aardse lichaam. Vorige week verscheen je in een droom, ik werd wakker en hoopte dat het geen droom was maar dat je even gedag kwam zeggen. Of dat zo is, geen idee, maar ik vond het fijn je stralende lach weer even te 'zien'.

Ik heb het geluk gehad dat jij in mijn leven kwam op de middelbare school. Samen met Sandra, Simone en Brigitte hebben we het zo leuk en goed gehad! We verloren elkaar uit het oog maar een paar jaar geleden zijn we weer met z'n allen op pad geweest. Alsof die jaren nooit verstreken waren. 'Wat' ouder waren we, maar de band met elkaar was er nog steeds. In maart 2017 zat je hier bij mij op de bank en vertelde je ons het verschrikkelijke nieuws: hoe hard je ook vocht, hoe sterk jouw wilskracht ook was en hoe graag je ook bij jouw mannen wilde blijven, het leven had een ander plan met jou.....

Op 9 februari zijn Simone, Sandra, Brigitte en ik bij elkaar om jouw geboortedag te vieren. Want wat heb jij veel gegeven aan de mensen om je heen. En ook al ben je niet meer bij ons, het feit dat jij in ons leven bent geweest is iets om voor altijd te blijven vieren.

Dag mooi, lief mens...

Byron, Juri, Cécile, Trees en Jan,
In jullie hart is ze voor altijd bij jullie. Ik denk dat ze de mooiste kamers in jullie hart heeft uitgezocht om voortaan in te 'wonen'. Heel veel sterkte en kracht gewenst om haar verlies een plek te geven.