Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Tijdens jullie afscheid, zijn mijn gedachten bij jullie en David. Mooie man, precies verwoord; altijd positief, Puur, en Relaxed. Ik zie hem nog genieten in de tuin, lekkere kippetjes op de BBQ. Genieten van en met elkaar, familie, aanhang erbij. Eten lekker en in overvloed. Dank voor de mooie momenten. En sterkte met elkaar nu en komende tijd.
Frank

Lieve David, Lief klein broertje van me.

Toen we nog in de Mauritsstraat in Utrecht woonden was je al het middelpunt.
Bijvoorbeeld, iets dat me te binnen schoot en een voorval dat mijn broers en zussen zich ook nog wel kunnen herinneren was hoe jij vaak aan tafel zat als kind...

Je zat daar dan heel rustig bijna te herkouwen met je wangen vol als die van een hamster.
Je had geen haast. je wilde genieten van je eten en je treuzelde er rustig op los.
Nu moet je weten dat wij pas van tafel mochten als iedereen klaar was met eten. Iets wat wij bij ons thuis maar met moeite hebben kunnen bereiken en ik denk dat onze ouders het daar ook wel moeilijk mee hebben gehad.

In ieder geval wij als broers en zussen moesten dan met ons ongeduld en al die suikers die al weer door ons lijf raasden wachten tot jij klaar was. Nou daar hadden wij het best moeilijk mee kan ik je vertellen. Ik weet niet of dat nog verbeterd is? In ieder geval hield je net als velen in ons gezin van lekker eten en een beetje innemen (van een lekker drankje).

Een ander geval was een staaltje slimheid van David.
Op Loosdrecht waar we als gezin een ruime tijd van het jaar zaten, waren we altijd de boel aan het afschuimen. Wat was er te doen voor ondernemende kinderen?
Wat deed David? Hij wierd er lekker op los op de Stille Plas en vond daar zijn boot.
In het riet vond hij een afgezonken piraatje, een soort kleine zeilboot voor beginnende zeilers. Nou dat was kasie voor david. we hadden ergens nog een pot blouwe en rode verf.
Uit mijn hoofd maar ik weet het niet meer want het is al zo lang geleden is ie daar weken mee bezig geweest ennuhhh, een boot is niks zonder motor.

Hoe hij daar aan is gekomen weet ik niet maar ik denk dat hij die weer ergens vandaan gebietst heeft. Lang heeft dat plezier niet geduurd. Op een van Davids ontdekkingsreizen is de motor van de boot getrild. Na uren zoeken op de plek des onheils heeft hij maar opgegeven.
Een nieuwe motor dat lukte niet meer maar we hebben nog jaren met het bootje gevist.

David zijn liefde voor het duiken lijkt te zijn ontstaan door onze Loosdrechtse avonturen.
Als enige van ons heeft hij een duikbrevet gehaald en moest ook de Middelandse zee en andere exotische wateren het ontgelden in Davids zoektochten. Zocht hij nog steeds zijn motortje van het piraatje? In ieder geval was het zaadje geplant. Het hoogtepunt voor mij was mijn bril die op een onverwacht moment bij mijn huis achter op de steiger in het water viel. Metr mij en mijn stoel erbij. Ik lag heerlijk te genieten in het namiddag zonnetje aan mijn pas geslagen steiger. Eeen project waar ik maar wat trots op was. David kwam als laatste hoop want ik had zelf al gezocht met een volledige duikuitrusting naar ons huis.
De buurt had een leuke tijd toen wij zo bezig waren. Ik aanwijzingen geven aan Daivid en hij steeds weer onder water. Eeen heel spektakel. We hadden het beina opgegeven. David zei: Nog een keer proberen en kwam triumfantelijk met zijn arm eerst voor het theatrale beeld met mijn bril naar boven. Een beeld om nooit te vergeten. Zou het trauma van de afgebroken motor me geholpen hebben. Nooit opgeven was hetr adagium.

Gezamelijke interesse was bij David en mij de motor. Ik had de stoute schoenen aangetrokken en ben na enige twijfel mijn motrorrijbewijs gaan halen. Ik kocht een mooie Triumph Bonneville die ik volledig heb verbouwd tot Scramber. Daarna kocht ik er een Speedtwin bij (jawel ook verbouwd) en een AJS.

David deed het anders... Op een avond stond ie met een felrode (we hebben alebei iets met rode motoren) Ducati.
We hebben wel samen gereden maar het liefst deed hij dat met een vriendenclub waar ook Kitty’s vent Axel mee reed.
Waar Daivid de randjes opzocht qua gevaar was ik op een ander pad beland. Hoe ouder hoe mooier. Inmiddels heb ik er nog maar een. Jawel ook een rode maar wel veel ouder dan Davids Italiaanse raspaard. Hioj een Ducati en ik een Indian. Samen rijden was onmogelijk geworden. De ducati is een snelwegfiets en mijn Indian een motor voor de secundaire weg.

David,
Ik ga je ongelofelijk missen als broer en als kletsmaatje (brommerpraat en onze kinderen) Mocht er een motorhemel bestaan, ik hoop het dan zul je daar de oren doof maken met het gebrul van een Ducati twin.

Gecondoleerd met het verlies van David. Heel veel sterkte.

Lieve Corine Louis Guus en Eva het is fijn te horen dat jullie geen mooier afscheid hadden kunnen bedenken dan dat jullie nu hebben mogen ervaren.
Dat 'alles is gezegd en beleefd' geeft ieder zoveel rust en is er alle tijd om met elkaar een intensieve quality time te beleven, wat bij jullie als een dierbare herinnering vol gevoel van liefde zal bekleven.
Dat gaf David denk ik ook het gevoel van; 'Het is goed zo' en klaar te zijn voor zijn nieuwe reis naar het licht❣

Mijn Mooiste herinnering aan David betreft jullie trouwdag 23 juni 1995 waar wij nog met tante El getuigen van mochten zijn.
Een prachtige zonnige dag met de buitenfeest waar David uitgelaten van geluk met Corine aan het genieten was van de bekende Utrechtse volkszanger waar iedereen luitkeels mee mee zong en dansten!
Zijn naam ben ik helaas vergeten maar jullie zullen die nu zeker uitroepen.

Wij wensen jullie allemaal veel liefde en kracht om met de stilte die jullie nu wellicht gaan ervaren te kunnen omgaan❣
Ook voor jullie is er een nieuw begin.
BIG BAER HUGS🐻🐻🐻❤🙏🕯