Oh wat erg! Daar zijn geen woorden voor om de pijn te verzachten.
Beste Arjan en Esther ,
hiermee wil ik onze steun betuigen en condoleren met het verlies van jullie geliefde,
mooie dochter Denise. Laat alle mooie herinneringen voort leven die jullie helpen om jullie steun te geven naar de toekomst toe. Ook voor de verdere familie veel kracht toegewenst in deze moeilijke periode. Sterkte en veel liefs van je oud collega 's , Marian, Anna, Diana en Ron en Sjan

Lieve allemaal,

Als je wat ouder wordt en leeftijd speelt wat meer een rol, vervagen soms gedachten en herinneringen ook wat meer.
Maar dat geldt zeker niet voor het moment dat Denise haar intrede deed in ons leven. Dat moment koesteren wij tot op de dag van vandaag en zal zolang dat kan, ruimte in blijven nemen.
Dat moment willen wij u niet onthouden en maken u graag deelgenoot.

Het zal acht jaar geleden zijn dat onze Linde verbleef op de gesloten afdeling Castor van de Kreek in Dordrecht. Denise logeerde daar ook, maar zij verbleef op dat moment op de open afdeling Pollux.
Linde was in die tijd erg in de war, opstandig en onttrok zich regelmatig aan de aandacht van de verpleging. Op zekere dag schakelde Linde het brandalarm in en ontsnapte via de nooduitgang de wijde wereld in.
Denise echter spotte Linde, aarzelde geen moment en liep met de opmerking “dat gaat niet goed” direct achter Linde aan. Bij Linde gekomen heeft Denise eerst getracht haar weer mee te krijgen naar de afdeling. Linde wilde echter maar een ding en dat was naar huis. Denise week geen moment van haar zijde en gaf te kennen: “Waar jij gaat ga ik ook”.
Wij wonen een paar straten verder en het duurde niet lang voordat Denise samen met Linde op de bank bij ons in de woonkamer zat.

In de weken en maanden die volgden heeft zij daar meer gezeten, soms met haar duim in de mond. Zij voelde zich veilig.
Wie bij Linde hoort, hoort ook bij ons. Wij hebben met Denise gepraat, geknuffeld, haar getroost en ook veel met haar gelachen. De ernstige maar rustige blik in haar ogen blijven ons bij en gaf je eigen dag vaak een gouden randje.
Haar zware strijd en eigen keuze verdiend respect en niet anders dan een diepe buiging.

Voor jullie allemaal deze herinnering en een warme knuffel.
Ook van onze Linde

Met liefs,

De familie Pruis

Lieve Denise,
Wat heb je gestreden..... Ik hoop dat je nu de rust hebt waarnaar je zo verlangde.
Wanneer ik aan jou denk komen de volgende woorden naar boven:
Lief, heel gevoelig, respectvol, bang, onzeker maar een doorzetter! Ik vond je heel puur in je emoties....
Lieve meid, ik denk veel aan je, ik mis je en zal je nooit vergeten!!
Ik wil familie, vrienden en kennissen alle sterkte wensen die ze nodig hebben om Denise te moeten missen. Ze was, is en blijft bijzonder voor jullie..... en dat zal ze ook voor mij blijven....

Een stil moment voor jou, lieve Denise. Onzelfzuchtig was je, trouw, altijd lieve attenties. Nooit zal ik je vergeten, altijd pijn als ik door de straten loop waar we samen liepen. Vijf jaar lang heb ik je gekend en was verbaasd dat je zo leed en dan toch eerst aan anderen dacht. Liefde is wanneer iemand zich meer bekommert om anderen dan om zichzelf.
Dag, lieve Denise. Soms is het beter iets of iemand te verliezen dan hem nooit gekend te hebben.
RENSKE