Lieve papa, mama en zusjes van Diede,
wat mogen jullie trots op haar zijn! Wat een doorzetter, wat een lieverd en altijd betrokken bij anderen. Ik herinner me dat dr van den Hout op de poli eens extra doorvroeg hoe het met Bram ging. Ze had namelijk de week ervoor Diede gesproken. Die had verteld dat ze Bram had gezien. Diede vond dat het toen niet zo goed ging met Bram, maakte zich zorgen en wilde dat dr van den Hout goed op Bram zou letten...
Dat moment vond ik zo typisch Diede: je zit bij de dokter met zelf vast en zeker van alles en nog wat en zelfs daar ook nog denken aan anderen. Diede was het eerste Pompe kindje dat wij zagen op de oude Pompe zaal, samen met Nadee. Het is heel raar te bedenken dat zij er nu niet meer is, maar voor ons zal ze altijd een geweldig voorbeeld blijven.
Liefs,
Richard, Tessa, Bram en Teun

Lieve Diede,

Wat ben ik enorm blij jou gekend te hebben. Ik heb je mogen leren kennen als leerling op VSO Mariëndael waar ik verpleegkundige ben. Jou doorzettingsvermogen, diep respect. Je bent mee geweest op onderbouwkamp, wat heb je daarvan genoten. En wat hebben wij van jou genoten.
Heel veel sterkte voor de familie.

Lieve Diede,
Ik heb jou leren kennen toen je ongeveer 4 jaar oud was. Ik werkte als verpleegkundige en kwam elke week het infuus geven dat hielp om de afvalstoffen uit je cellen te verwijderen. Je was een parmantig meisje dat alles keurig liet doen. Ik kwam eerst bij je thuis daar waren ook mamma en papa en Guusje en Saar. Het waren ondanks alles altijd gezellige bezoekjes. Je vertrouwde mij gelukkig in alle handelingen die ik moest doen. Ik voelde mij daar altijd een onderdeel van het gezin. De warmte die jullie voor elkaar hadden straalde er vanaf. Toen je groter werd kwam ik bij je op school. Wat een ervaring was dat. Je lieve klasgenoten die het allemaal eerst spannend vonden dat ik erbij zat, maar daarna begon iedereen eraan te wennen. En jij jij vond alles helemaal normaal. Ging lekker door met leren en spelen . Gewoon zoals een ander kind ook deed. Je wist precies wat je wel en niet wilde. Dat heb je ook tot het laatst geweten. De tijd dat ik elke week bij je kwam, heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Je actie voor metakids ook. Wat heb ik een bewondering voor je onbaatzuchtigheid en je wil om anderen te helpen. En ook om door te gaan ondanks dat alles steeds moeilijker werd. Ik wens je ouders en zussen heel veel sterkte en hoop dat uit alle verhalen troost spreekt. En jij Diede zal nooit vergeten worden. Ik wens je een goede reis naar het land van Ooit en zeg niet vaarwel maar tot ziens.
Liefs Romy