Condolences to the family and friends of Dirk Bootsma - a highly respected scientist and good friend.

Met verslagenheid heb ik kennis genomen van het overlijden van prof. Dirk Bootsma. Als promovendus heb ik met hem en zijn team mogen werken aan de rol van de Philadelphia translocatie in chronische myeloide leukemie. Het waren hoogtijdagen waaraan ik met bijzonder veel genoegen en plezier terugdenk. In totaal heb ik 12 jaar onder Dirk op de afdeling Celbiologie en Genetica mogen werken en ik ben hem gaandeweg steeds meer als mentor/vriend gaan beschouwen. Ik denk dat het wederzijds was. Ik was dan ook zeer verheugd dat hij vorig jaar bij mijn afscheidscollege in Nijmegen kon en wilde zijn. Ik koester de vele warme herinneringen en wens Aart, Marieke, de kleinkinderen en allen die hem nabij stonden heel veel sterkte toe.
Ad Geurts van Kessel

We waren jaargenoten in Utrecht : Hannie , Dirk en nog zo'n 25-tal anderen. We zwierven al heel snel uit, allereerst over de laboratoria en instituten waar we ons voorbereidden op onze drs. titel. Maar later ook toen onze vleugels ons verder droegen naar andere wetenschapslocaties en instituten in Nederland en elders.
Dirk kwam ik vele malen tegen, al dan niet met zijn geliefde Hannie.
Hannie en ik, en enkele anderen, zaten in het bestuur van de UBV, fijne tijden.
Maar dan ontstond er ook soms een periode waarin we weinig van elkaar merkten, we waren druk met onze carrières, ons gezin ,noem maar op.
Dirk en ik ontmoetten elkaar weer tijdens bijeenkomsten en commissies van de Gezondheidsraad en daarna was het plots weer even stil. Maar we wisten van elkaar.
We ontmoetten elkaar volkomen onverwachts aan de bar op de bovenste verdieping van Hotel Rossia in Moskou, toen nog in de USSR: hij bezocht een genetisch congres, ik runde als VN-bioloog een project in dat land.
Dan, jaren daarna, ga ik met pensioen en strijk neer, met Maria mijn vrouw, in Oostkapelle, Zeeland. Wie kom ik daar tegen, Dirk natuurlijk, helaas niet meer met zijn geliefde Hannie. Nu niet alleen als geneticus van formaat maar ook als beeldhouwer, die er mocht zijn. Scheppend bezig. En er waren ook nieuwe liefdes op zijn pad.
Dirk, ik had je zo graag nog een keer bezocht, onze gezamenlijke herinneringen waren mij zo dierbaar.
Het heeft niet zo mogen zijn maar de herinneringen blijven . Wees daarvan verzekerd.

Jan Willem Huismans, nu Middelburg