Lieve Kinderen en Kleinkinderen van Dick, lieve Ellen,

Toen, enkel weken geleden, de verhuiskaart van Dick in de bus viel, keken Titia en ik terug op ons leven.
Niet alleen op wetenschappelijk terrein hebben we veel samen genoten, maar ook persoonlijk, daarbuiten.
De wandelingen samen nog met Hannie, de weekenden in een huisje het oosten van het land toen het met haar minder goed ging, de vogeltochten langs de dijken in Zeeland met een voortreffelijk etentje daarna met een goed glas in je gezellige huis uitkijkend op de Paulownia, onze gezamenlijke tochten door Japan en kamperend tussen de nijlpaarden in Zuid-Afrika.
Later in je leven kwam Ellen en jullie hadden het samen goed, genietend van muziek en het beeldhouwen.

In gedachten,

Lex en Titia van der Eb-Brongersma

Aan familieleden van Dirk,
Mijn hartelijke deelneming bij het overlijden van Dik. wij waren collega.s op het MBL.We hebben beiden aan de musicals van het MCL deelgenomen, Dirk ging naar Rotterdam , ik naar Leeuwarden als Klinisch Chemicus .Dik stond aan de wieg van de jaarlijkse reunies van vrienden van Het MCL, volgens mij heeft hij de eerste reunie\ , een zeilweekeind in Friesland georganiseerd Door de afstand bleven onze contacten beperkt tot deze reunies,
Ik zal hem missen. groeten Pim Christen

We hadden niet gedacht al zo snel na onze MBL reünie het bericht te krijgen dat Dick is overleden. We zijn geschokt maar toch ook blij dat hij uit zijn lijden is verlost.
We herinneren hem als een fijn mens en hebben veel bewondering voor wat hij heeft gepresteerd gedurende zijn wetenschappelijke en artistieke leven.
We wensen jullie veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies;
Moge de mooie herinneringen blijven!

Met hartelijke groeten,
Ton en Anne Marie Fichtinger-Schepman  

Ik heb Dirk gedurende zijn jarenlange lidmaatschap van de Lionsclub Rotterdam-City leren kennen als een scherpzinnig en tegelijkertijd ook een zachtaardig man.
Toen hij jaren geleden president van onze club was heb ik zijn uitingen eens omschreven als die van een saxofoon: gevoileerd zacht en tóch indringend.
Na zijn werkzame leven heeft hij zich intensief beziggehouden met beeldhouwen. Hij maakte bijzondere dingen. Hij was trots als hij een beeld had verkocht. Dat was voor hem een bevestiging van zijn gave.
Dirk zal bij mij, en ook bij onze clubleden, als een markant lid in herinnering blijven.

Mede namens mijn vrouw Ingrid,
Jan Ooms. lid van Lionsclub Rotterdam-City.

Beste Aart, Marieke en familie,

Mijn oprechte condoleances met het overlijden van Dick Bootsma.
Ik hoop dat hij in vrede afscheid van het leven heeft kunnen nemen.

Dick heeft veel voor mij gedaan en betekent.
Onze kennismaking dateert uit de periode rond 1968, toen wij bij het Medisch Biologische Lab in Rijswijk werkten. Ik was daar analiste en hij was één van de mensen die mij stimuleerden om me verder te gaan ontwikkelen. Wij namen in 1970 afscheid toen ik naar Groningen vertrok om Biochemie te gaan studeren. Waarbij hij zei: “als je ooit een stageplek zoekt, wees welkom in Rotterdam!” Daar was hij aan de jonge Medische Faculteit net hoogleraar geworden.
En toen ik 5 jaar later hem opbelde was er geen enkele verbazing of aarzeling: ik was van harte welkom. De stageplek ging over in een promotieplek, met Hans Galjaard als tweede promotor.
Ik heb genoten van onze discussies, van zijn scherpe geest en van het leiderschap dat hij toonde in die niet altijd gemakkelijke constellatie. En ik heb heel veel van hem geleerd!

En ik heb ook veel waarderling voor zijn betrokkenheid als mens. Zo was het feit dat ik ging samenwonen zonder in het huwelijk te treden voor hem een onbegrijpelijk nieuw fenomeen. Tijdens één van onze werkbesprekingen vroeg hij mij of het goed was om hier apart eens over door te praten. En dat gebeurde. Hij wilde snappen hoe het kon dat iemand zo bewust deze stap zette. Onze denkwerelden waren heel verschillend maar wat ik vooral toen erg op prijs heb gesteld was zijn openheid en geïnteresseerdheid, bereidheid om te luisteren en respect voor andere keuzen in het leven.
Na mijn promotie en enkele jaren post-doc scheidden onze wegen. Maar we troffen elkaar bijna jaarlijks bij verschillende gelegenheden en festiviteiten. Waarbij hij vertelde over hoe zijn leven – zonder Hannie aan zijn zijde- vorm had gekregen, over zijn beeldhouwactiviteiten en soms over jullie.

Ik wens jullie heel veel sterkte in deze dagen. Wat enorm jammer dat het in deze Corona-tijd niet mogelijk is om op een meer persoonlijke manier afscheid te nemen.
Dat jullie hem met liefde mogen gedenken.

Hartelijke groet,
Jetty Hoeksema

jettyhoeksema@hotmail.com