Één van de vaste bezoekers van het Rotterdamse Wetenschapscafe. Een plek waar wetenschap en kennis onder het genot van een drankje voor een groter publiek toegankelijk wordt gemaakt. Professor Bootsma heb ik daar frequent mogen verwelkomen. Want ook na zijn emeritaat stroomde de wetenschap en interesse in kennis door zijn aderen. Of moet ik zeggen, dat wat in de genen zit, zo wordt en is het beestje.

Dank, Dirk, Professor Bootsma voor alle discussies, kritische vragen, naborrelactiviteiten, kennis en levenslessen.

Ik denk terug met veel plezier aan de mooie gesprekken die we hebben gevoerd op de club. We zullen je heel erg gaan missen .Je club genoot Jaap Kroes

Lieve familie van Dick,
ooit zei Dick, dat hij op zijn begrafenis wilde laten spelen: uit Schubert's Quintet in C major, het Adagio ( deel 1).
Door hem heb ik deze onaards prachtige muziek leren kennen, met eeuwige dank.
Dick was óók een romanticus.
Neem de dag, dat het tussen ons "aan" kwam: eerste Kerstdag 2005: Kerstdiner bij Dick thuis , á deux, .. met duidelijke instructies over de dress-code: cocktaildress en smoking, want dát was de Bootsma familie traditie. Aldus geschiedde. Kerstboom in vol ornaat, échte kaarsjes. Sfeertje!
Na het diner: Loes aan de vleugel en Dick.... ZONG! Hij zocht en vond in een kast propvol bladmuziek een bundel met "English Traditionals": 'You take the high road' ..enz. Al snel uit volle borst ( mooie stem!) en zwierig de tekst vertolkend.
Wát een Kerstdiner!
En zo zou ik nog uren door kunnen gaan, in dankbare herinnering.
Loes Brepols

Allereerst wil ik de familie en Ellen condoleren met het verlies van Dick. Een markant mens is heengegaan. Wij kenden elkaar al vanaf ongeveer 1948, als jonge padvinders. Mijn herinneringen zijn divers, vooral onze zeiltochten toen we wat ouder waren. Samen met de boot over de Rijn en IJssel naar Friesland. Ook samen met Hannie, toen nog de verloofde van Dick. Mooie tijden waren dat.
Herinneringen blijven, ook als het leven stopt.
Veel sterkte gewenst. Ik wens jullie allen veel mooie herinneringen toe.
Kees en Nel Koppert

Alhoewel wij van de beeldhouwclub in Den Haag wisten dat het niet zo goed ging met Dirk, was het toch een schok om vandaag de rouwkaart in de bus te vinden. Jarenlang was Dirk samen met Mark de docent de ‘tweede haan in het kippenhok’. Geboeid luisterden wij naar zijn verhalen over zijn vroegere werk, want hij was toen al lang met pensioen. En wat was hij trots toen hij was opgenomen in de Canon! Met Ellen werd het leven weer een stuk gezelliger en regelmatig waren ze samen op het beeldhouwatelier te vinden.
Ik wens de familie en Ellen heel veel sterkte voor de komende periode.

Ik herinner mij Dirk, als hij op zijn vaste plekje zat in het beeldhouwatelier. Hij zat tijdens het werk; de anderen stonden. Dirk was altijd prominent aanwezig, heel gedreven om een zo mooi mogelijk beeld te maken. Heel professioneel.
In de groep was hij een aimabel mens en wij mochten hem heel graag.
De herinnering zal mij altijd bijblijven. Ik zie hem nog zittend achter zijn bok een tiental jaren lang.
Ines Andrioli-van Weezel

Alhoewel ik nooit het plezier heb mogen hebben om direct voor professor Bootsma te werken, ken ik hem als een integer en bevlogen mens, die niet alleen geinteresseerd in de wetenschap was, maar ook in de wereld en de mensen om hem heen. Aan alles komt een eind, maar soms zou je willen dat je de tijd stil kon zetten. Hooggeachte professor Bootsma, beste Dirk, het was een voorrecht je te kennen.

Met ontsteltenis hebben Annette en ik(bewoners Manegelaantje 8)moeten vernemen van het verscheiden van onze laangenoot Dirk.
Herinneringen, gaan ver terug naar zijn colleges in de jaren 70.
Hoe bijzonder, dat wij later buren werden en veel herinneringen konden ophalen.
Een aimabel persoon is niet meer.
Wij wensen zijn naasten sterkte toe.
Dat hij in vrede mag rusten,

Jan Willem en Annette Bom-del Monte