Beste Jeanine en Jonne,

We zijn erg geschrokken van het overlijden van Edo. Hoewel het contact al jaren geleden is verwaterd Hebben wij nog altijd zeer prettige herinneringen. Ik heb Edo leren kennen in de tijd dat hij als DG op het Ministerie zat. Toen wij als gezin naar Zuid Afrika waren verhuisd stelde Edo de vraag of we Jonne niet een jaar konden huisvesten als tussenjaar voor dat hij ging studeren. Zo gezegd zo gedaan en dit is een erg leuke periode geweest met fijne contacten met Edo. Toen wij terug kamen naar Nederland en ons huis nog niet klaar was zei Edo direct; jullie kunnen wel een poos in ons appartement.

Wij wensen jullie en naasten heel veel sterkte met dit verlies en hopen dat het ondanks de beperkingen een mooi afscheid mag worden.

Anca van der Linde,
Tjeerd Grimmius,
David Grimmius

Beste Jeanine en Jonne,
Wat triest dat Edo is overleden. We werkten samen bij de Bestuursdienst, waar Edo in het interbellum tussen Marjanne Sint en Erik Gerritsen mijn baas was, fair, bevlogen, moedig, duidelijk. Heel fijn. in zijn volgende functies bleef het contact. Hij kon ernstig en zacht formulerend zijn zorgen uitspreken, en ging aan de slag, altijd begaan met de stad en wat ze nodig had. Een man om op te bouwen. Ik wens jullie veel sterkte,
Eric ten Hulsen

Toen ik mijn man vertelde over het toen naderende einde van Edo's leven, zei hij 'zo'n goeie vent!', en dat is de kernachtige samenvatting van zijn karakter. In welke rol ook, was Edo de man die deugde. Zich inzette voor de goede zaak, geen technocraat, maar juist met oog voor het uiteindelijke doel. Op een integere manier, vastberaden, zeer eigenzinnig. Voor ARCAM was hij degene die koos voor het behoud van een ouderwets bestuur, geen erebaantje, maar handen aan de ploeg. Dat klopte goed bij zo'n klein clubje mensen. Los daarvan hadden we veel lol, en met die goeie energie bereik je met elkaar veel, ook in crisistijd. Een keigoeie, betrokken voorzitter, al had hij niet de gave om de vergadering efficiënt te leiden. Ik ben dankbaar dat ik zo'n tijd met hem heb opgetrokken, dat was zeer de moeite waard. Alle liefs voor Jeanine en Jonne, Jacqueline van de Sande

Het is al weer een aantal geleden, op bezoek bij Edo en Jeanine, Edo herstellende van een zware operatie, dat Jeanine mij aanspoorde om Edo te verleiden om mee te gaan op een van mijn fiets-verkenningstochten in de stad. We besloten het Brettenpad te volgen. voor Edo een ontdekkings tocht maar ook een spannende onderneming gezien zijn fysieke conditie. Bij Sloterdijk, halverwege de route, gaf ik aan; beste Edo we hoeven niet per se de hele route te rijden hoor, maar Edo liet zich niet kennen en we fietsten, in een rustig gangetje door. Het lukte hem toch maar mooi om Halfweg te bereiken en na een koppie koffie op het terras aanvaardden we de terugweg. Ik maakte me wel een beetje zorgen om Edo's conditie maar Edo koos toch voor de iets langere route door Geuzenveld en Slotermeer. Hij keek z'n ogen ogen, zo lang gelden dat hij in dit stadsdeel was geweest. Het was voor mij een groot genoegen om al fietsend naar de verhalen van Edo te luisteren en ik had zo'n tochtje graag nog eens willen ondernemen. het is er nooit meer van gekomen.
Beste Jeanine en familie, bij deze mijn condoleance. Frans Mom, WG poortgebouw