Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Van jongs af aan was je in ons leven, maatje (later maat) van Bram. Schaatsen en ijshockey op de achtersloot (maatje, maat, 48), zwemmen, gek doen op de banaan, beddenrace, handbal met het vriendenteam, trefbal in de sporthal, Nieuwjaars-duik, en niet weg te denken bij alle verjaardagen. Gezinslid.
Ik herinner me onze vakantie in Ibiza in 2011, waar jij als 15-jarige samen met Bram nog in de bar zat terwijl wij al op bed lagen, of jullie stiekem naar een terrasje gingen om daar een sigaretje te roken. Samen met de Zomerdijken en De Hanen lunchen, je paste er naadloos bij, bijna geruisloos deed je mee.
Bij Mannen met Plannen was je steunpilaar van het eerste uur. Een van de zeven broeders. Wat stopte jij veel energie, enthousiasme, overgave en discipline in MMP. Elke voorbereiding op woensdag was je bij, zorgde ervoor dat de sessie van zaterdag perfect was voorbereid. Altijd door vragen te stellen als dingen je niet duidelijk waren. Jezelf ontwikkelen door rollen op je te nemen waar je nog onwennig in was. Notulist en ondersteuner zaten al in je bloed. Voorzitter en spreker, daar ging je mee aan de gang. Nog niet bewust van je krachtige uitstraling. Door je lengte, je stem, je aanwezigheid.
Én … elke zaterdagochtend eerst even naar de Deen, water-rich food halen voor de broeders. Druiven, komkommer, tomaatjes, appels. Fruit. Mand.
Het is altijd fijn om in jouw gezelschap te zijn. Je straalde rust en interesse uit, stelde veel en goede vragen. Nieuwe ideeën stond je meteen voor open. Maar wel duidelijk maken hoe we dat gingen aanpakken en met wie!
Op een zondagmiddag eind vorig jaar keek ik naar buiten en zag jou en Patrick Suiker op de fiets aankomen. Hè, dacht ik, jullie weten toch dat Yannick verhuisd is? Wat bleek, jullie kwamen bij mij Ajax kijken. Daar zaten we dan met z’n drieën op de bank. Een bejaarde en twee jongelingen. In de rust zeiden jullie lachend: jij bent ook onze vriend geworden. Die kwam wel even binnen.
De laatste tijd hebben we samen een aantal keer afgesproken en gewandeld. Toen we in Bloemendaal richting Caprera en het Kopje tussen kasten van huizen liepen keek je verwonderd rond en vroeg: “Wie wonen hier?!”. Want je verwonderen, dat kon je!
Je begon je weer beter te voelen. Had ideeën hoe je verder wilde. Je gezondheid en je relaties stonden bovenaan je lijst. Tijdens ons MMP kernoverleg twee weken geleden gaf je aan dankbaar te zijn voor alle ondersteuning. Je gaf ons een duurzame Caran d’Ache pen, gemaakt van Nespresso koffie-cupjes. Voor ons ook een symbool voor alle MMP koffie die we gezellig samen gedronken hebben.
Symbool voor de warmte, de betrokkenheid, de liefde, de passie, de vriendschap die je gul met ons deelde.
We kunnen hier eigenlijk niet stoppen, want jouw verhaal was nog lang niet klaar lieve Emo.
We missen je ontzettend.
Peter & Simon

Emo, als ik aan jou denk dan moet ik alleen maar lachen haha. Wat een ongelooflijk fijne man was jij! De uitspraken die ‘typisch Emo’ waren zal ik nooit meer vergeten. Om er even 2 te noemen:

“Die griet is smoorverliefd!”
We hadden zin om het avontuur op te zoeken en besloten bij een oud-vakantieliefde van mij langs te gaan in Nijmegen. Die avond gingen we uit en had jij met je charmes het nummer van een meisje geregeld. De volgende dag was je hevig met haar aan het appen en ontstond het idee om nog net voordat we terug gingen naar Langedijk met haar te lunchen. We hadden uitgerekend dat je in totaal maar maximaal 30 minuten met haar kon zijn en dit bracht je toch wel erg aan het twijfelen.
Je hield al niet zo van opschieten en je vroeg jezelf dan ook af of dit het moment was om toch je best te doen. "Is ze alle stress voor die 30 minuutjes wel waard?" "Vind ik haar wel leuk?" "Wat moet ik hiermee doen?"
Het was overduidelijk dat je een onwijs moeilijke beslissing moest nemen waar de toekomst van de hele wereld van zou afhangen. Ik zat je een beetje te sturen naar ‘niet gaan’ omdat ik aan alles bij je merkte dat het van jou niet per se hoefde. Ik ging helemaal stuk toen je op jouw droge en overtuigende manier zei:
“Maar Pat, die griet is smoorverliefd! Ze wil nog een glimp van me opvangen!”
Uiteindelijk waren we het er samen over eens dat, als ze hem zo geweldig vond, dat ze maar naar Amsterdam moest komen. Ze moet maar voor hem gaan rennen in plaats van andersom.

“We kunnen toch kroelen?!”
Het was aan het einde van weer een memorabele stapavond en jij was kwijt. Na 10 minuten zoeken zag ik je op een hoekje staan met een groep meiden. Je was klaarblijkelijk nog lang niet klaar met de meid die je zojuist in de kroeg had ontmoet. Je stond met een big smile met haar te praten en zo nu en dan keek je vol ongeloof naar haar. Ik liep naar je toe en zei tegen je dat we met onze groep al een tijdje op je stonden te wachten (zoals altijd) en dat het ons niet uitmaakt wat je doet, maar dat wij in ieder geval naar huis gaan.
Je gaf aan dat je waarschijnlijk wel bij haar zou slapen dus dat was geen probleem! Dus ik zei, "Emo, weet je het zeker?" "Aaah weet nog niet zeker…" "Oké ga het regelen dan!" "Oké oké … nog even een goed moment vinden!"
Een paar minuten later hoorde ik je zeggen “Zullen we anders bij jou slapen?” waarop het meisje aangaf dat dit voor haar niet zo goed uitkwam. Het mooie was dat jij direct je antwoord klaar had liggen. Zonder ook maar een seconde na te denken zei jij vol overtuiging:
“We hoeven niet iets te doen hoor, we kunnen gewoon lekker een nachtje kroelen.”
Oh wauw wat ging ik stuk om die opmerking. De overgave waarmee je het bracht en de overtuiging in je stem maakte deze opmerking le-gen-dar-isch. Je geloofde er helemaal in dat dit de situatie volledig zou veranderen en dat dan wel ze volmondig ja zou zeggen. Ondanks je inzet wilde ze helaas ook niet een nachtje kroelen.

Respect
Naast de mooie avonturen die ik met je beleefd heb, heb ik je ook gekend als een vriendelijke, behulpzame, leergierige jongen die iedereen met respect behandelde. Ieder woord die uit jouw mond kwam, kwam vanuit een geweldig goed hart. Je was altijd positief en als iemand anders een andere mening had dan verkoos jij het om op die mening door te vragen en hem naast die van jou te leggen. Iedere mening was in jouw ogen goed en je vond het vooral erg interessant hoe anderen van jouw mening konden verschillen. Ik zag altijd aan je ogen dat je na een diep gesprek nadacht over wat jij uit het gesprek kon halen en hoe je dit voor jezelf kon toepassen. Het voelde alsof je het mee naar huis zou nemen en er thuis nog eens flink op ging broeden.

Complimenteus
Ook was je altijd erg complimenteus. Je had voor iedereen een goed woordje over en in plaats van dat je het gevecht aanging om te kijken wie er beter was, was jij altijd degene die er van genoot als iemand ergens in excelleerde. Je was vervolgens ook de eerste die hier dan een opmerking over maakte. Dat vond ik altijd een mooie eigenschap van je!

Dank je wel Ome Emo!
Emo, ik wil je bedanken voor alle mooie momenten! De avonturen die we samen beleefd hebben, de mooie gesprekken die we gevoerd hebben en zelfs voor alle uren die je mij hebt laten wachten.
Emo, je was echt eigen. Er was niemand zoals jij! Ik ben je echt ontzettend dankbaar voor alles! Rust zacht Ome Emo!

Groetjes Patrick

Emo,
Dat ik dit ooit voor jou zou schrijven, is nooit bij mij opgekomen, logisch natuurlijk,
mijn vrienden gaan niet dood, mijn vrienden hebben het eeuwige leven, net als ik. Mocht dan toch een van mijn vrienden overlijden dan zou dat pas in de verre toekomst zijn, een zorg voor later, dat die verre toekomst dichter bij zou zijn dan ik dacht dat zag ik niet aankomen. Op momenten als deze kom je erachter dat het eeuwige leven niet voor iedereen is weggelegd. En wat is dat eeuwige leven dan?
Ik zou daar graag nog een keer met je over sparren, zoals we wel vaker deden over van alles en nog wat. Iemand zei mij ooit dat je pas weg bent als de laatste persoon die jou gekend heeft zijn laatste adem uitblaast, in jouw geval zal dat dan nog lang duren.
Voor wat het waard is zal ik je in ieder geval nooit vergeten.
Want zonder dat je het misschien zelf door hebt gehad keken er veel mensen naar je op inclusief ikzelf, naar jouw manier van denken, je vriendelijk- en redelijkheid en je hele doen en laten.

Ik weet nog goed dat ik voor het eerst in je kamer in de Indische buurt was. Wat ging het toen allemaal goed. Wat hebben we veel leuke dingen gedaan in Amsterdam, Langedijk en daartussen. Wat waren er nog veel plannen en ideeën,
waar we dan ook vaak over hebben gesproken.
Plannen en ideeën die je nooit hebt kunnen uitvoeren. Wat een gemis.
Jij bent nu van elk waarheen bevrijd, ik blijf hier nog wel even om te kijken of ik nog wat van mijn plannen en ideeën kan maken.
Het ga je goed Emo,
Sven Laan

Soms, al dromend kan ik vliegen
En al vliegend ben ik vrij
Niets te willen
Niets te weten
Niets te moeten
Dan er zijn
Onder mij zie ik het stromen
In een zuiver perspectief
Boven mij een onafzienbaar peilloos diep
Onpeilbaar niets
Soms, al wakend kan ik voelen
Als een vogel in mijn droom
Hoe het is om niets te hoeven
En te zien hoe alles stroomt

Emo was een heel bijzondere student. We zullen hem enorm missen bij de afdeling Psychologie. Heel veel sterkte gewenst voor al zijn dierbaren.